Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Służebnice Matczynego Ogniska

Służebnice Matczynego Ogniska (SHM)
Siervas del Hogar de la Madre
Servas do Lar da Mãe
Servant Sisters of the Home of the Mother
Serve del Focolare della Madre
Servantes du Foyer de la Mère
Dienerinnen des Heims der Mutter

Data i miejsce założenia:
1984 rok - Hiszpania

Założyciel:
ks. Rafael Alonso Reymundo

Liczby: 98 sióstr na świecie * dane z 2009 roku
Służebnice Matczynego Ogniska obecne są w krajach: Hiszpania, Włochy, USA, Ekwador.
Dom generalny: Hiszpania (Zurita)

Habit aktualny:

Biały habit przepasany brązowym skórzanym paskiem, biały szkaplerz, na głowie biały welon, na piersi krzyż z symbolem Najświętszego Sakramentu (nowicjuszki medalik), przy boku różaniec.

nowicjuszki

Stroju dopełnia niebieska peleryna.

Na co dzień czasem używany uproszczony strój w kolorze niebieskim.

Duchowość:

Powołaniem Służebnic Matczynego Ogniska jest: obrona Eucharystii, obrona czci Matki Bożej, szczególnie w przywileju Jej Dziewictwa oraz zdobywanie młodzieży dla Jezusa Chrystusa. Duchowość wspólnoty jest więc eucharystyczna, maryjna oraz ma charakter apostolski.

Centrum życia sióstr stanowi Eucharystia. Jej uwielbienie przejawia się w pobożnym uczestnictwie we Mszy Świętej, adoracji Najświętszego Sakramentu, oraz składanym dodatkowym czwartym ślubem obrony Eucharystii, składanym obok trzech zwykłych ślubów zakonnych. Aby oddać cześć Panu Jezusowi obecnemu pod postaciami Chleba i Wina siostry w czasie Komunii Św. przyjmują postawę klęczącą.

Matczyne Ognisko jest domowym ogniskiem, rodziną, w której matką jest Maryja Dziewica, której bliskość odczuwana jest każdego dnia. Jest Ona także Wzorem i Mistrzynią. Służebnice pragną dążyć do doskonałości chrześcijańskiej naśladując Jej usposobienie i wewnętrzną postawę miłości i oddania się w ręce Boga. Na Jej cześć siostry noszą szkaplerz.

Apostolski wymiar duchowości polega na prowadzeniu ludzi na spotkanie z Eucharystią oraz z Matką Bożą jako najpewniejszego sposobu poznania Jezusa Chrystusa.

Zgromadzenie czerpie również z duchowości karmelitańskiej. Siostry starają się, aby ich dusze były niejako sanktuarium, w którym przebywa wyłącznie Bóg. We własnej duszy poszukują jedności z Bogiem oraz oddają się pod opiekę Matki Bożej z Góry Karmel. Idąc za przykładem proroka Eliasza, chcą być posłuszne Duchowi Świętemu, żyjąc w zaufaniu i gotowości pójścia wszędzie tam, gdziekolwiek Pan posyła je przez posłuszeństwo zakonne. Ponadto duch każdej służebnicy powinien odznaczać się prawdziwą radością, jednością i miłością w siostrzanych wspólnotach, bezinteresowną miłością do Kościoła oraz wiernością i posłuszeństwem Kościołowi w osobie Ojca Świętego.

Ważne miejsce w życiu sióstr zajmuje milczenie, które pomaga słuchać Boga i bardziej się z Nim zjednoczyć. Siostry milczą od czasu Nieszporów wieczorem aż do następnego ranka, kiedy przerywają milczenie dopiero po modlitwach. Wśród modlitw znajduje się m.in. codzienny różaniec, modlitwa przed Najświętszym Sakramentem rano i wieczór, ponadto podczas posiłków czytana jest duchowa lektura; święta Matki Bożej obchodzone są szczególnie uroczyście. Jeden dzień w miesiącu poświęcony jest wewnętrznemu skupieniu, a raz w roku odprawiane są rekolekcje w samotności i ciszy.

Działalność:

Konkretne formy działalności zgromadzenia nie są ściśle określone. Dominuje jednak apostolat poprzez środki masowego przekazu: książki, czasopisma, telewizję, radio, internet oraz apostolat wśród młodzieży w ramach stowarzyszenia Matczynego Ogniska, jak również przez katechizację i rekolekcje, kierownictwo duchowe i pomoc w rozeznawaniu woli Bożej. Siostry prowadzą także szkołę z internatem dla dzieci z rodzin dysfunkcyjnych, angażują się w prace parafialną, prowadzą grupy modlitewne, pracują w instytucjach kościelnych, wspomagają w posłudze kapelanów szpitalnych, prowadzą kuchnię dla ubogich, dom opieki dla ludzi w podeszłym wieku oraz odwiedzają chorych i starszych w ich domach.

Historia:

Ks. Rafael Alonso Reymundo, kapłan hiszpańskiej diecezji Toledo po swoich święceniach zaczął pracę z młodymi ludźmi. Zachęcał ich do kultywowania życia duchowego, głębokiej modlitwy i do życia w łasce Bożej poprzez częstą spowiedź, w miarę możliwości codzienną Komunię Świętą oraz odmawianie każdego dnia co najmniej jednej tajemnicy Różańca i miłość do Matki Najświętszej.

Owocem tej pracy było zobowiązanie do prowadzenia głębokiego życia chrześcijańskiego w całkowitej otwartości na wolę Bożą, jakie w 1982 roku uczyniło sześć młodych dziewcząt przy grobie świętego Piotra w Rzymie, jako znak ich wierności Papieżowi i chęć służenia Kościołowi. W taki sposób narodziło się stowarzyszenie młodzieży świeckiej skupiające dziewczęta i chłopców, które przyjęło nazwę: Matczyne Ognisko. Stowarzyszenie postawiło sobie za trzy cele: obronę Eucharystii, obronę czci Matki Bożej, szczególnie w przywileju Jej Dziewictwa oraz zdobywanie młodych dla Chrystusa.

Niektóre dziewczęta zaczęły odczuwać powołanie do realizowania charyzmatu wspólnoty poprzez całkowite poświęcenia siebie Bogu. W 1984 roku kilka z nich rozpoczęło życie wspólne. Zgromadzenie Służebnic Matczynego Ogniska narodziło się. Jednak dopiero pięć lat później trzy młode kobiety złożyły pierwsze śluby zakonne. Siostry przeniosły się do diecezji Santander, gdzie w Zurita powstał dom macierzysty. W 1990 powstała gałąź męska zgromadzenia. Obecnie obie wspólnoty zostały zatwierdzone jako publiczne stowarzyszenie wiernych.