Córki Matki Bożej Współczucia
Daughters of Our Lady of Compassion (Sisters of Compassion)
Figlie di Nostra Signora della Compassione (Suore della Compassione)
Filles de Notre-Dame de la Compassion (Sœurs de la Compassion)
Hijas de Nuestra Señora de la Compasión (Hermanas de la Compasión)
Filhas de Nossa Senhora da Compaixão (Irmãs da Compaixão)
Nga Whaea Tapu Puaroha
Data i miejsce założenia:
1892 rok – Nowa Zelandia
Założycielka:
m. Mary Joseph - Suzanne Aubert
Liczby: 84 siostry na świecie
Siostry Współczucia obecne są w krajach: Nowa Zelandia, Australia, Fidżi, Tonga.
Dom generalny: Nowa Zelandia (Wellington)Habit aktualny:
Zgromadzenie założone jako habitowe. Obecnie siostry nie chodzą w habitach. Do stroju świeckiego zawieszają na szyi medal lub logo zgromadzenia.
Habit historyczny:
 |
| Niebieski habit z pelerynką (pelerynka i rękawy habitu z białym brzegiem), na szyi zawieszony medal z wizerunkiem Maryi u stóp Krzyża i napisem „On umarł za nas”, na odwrocie siedem mieczy boleści Matki Bożej z napisem „Matko Boża Współczucia módl się za nami”, na głowie niebieski welon z białą marszczoną wypustką. |
Duchowość:
Siostry powołane są do współczucia każdej formie ludzkiego nieszczęścia, współczucia realizowanego w konkretnej posłudze potrzebującym w duchu hasła zgromadzenia: Caritas et Sacrificio – miłość i ofiara. Wrażliwość na cierpiących, zwłaszcza tych będących w najtrudniejszej sytuacji, prześladowanych, bezsilnych, pokrzywdzonych jest istotnym elementem charyzmatu zgromadzenia.
Sposób życia sióstr łączy w sobie postawę ewangelicznych niewiast: Marii i Marty – duch kontemplacji, modlitwy i świadomość obecności Boga w każdym czasie utrzymywany jest w równowadze z aktywnością apostolską. Modlitwa utrzymuje siostry w kontakcie i w ścisłym zjednoczeniu z Bogiem, miejsce szczególne zajmuje praktyka medytacji. Wyjątkową czcią siostry otaczają Matkę Bożą Współczucia, czyli Matkę Bożą Bolesną (z Piety), trzymającą w swoich ramionach zdjęte z krzyża ciało Jezusa, rozumiejącą i współczującą z każdym ludzkim cierpieniem. W celu Jej uczczenia codziennie w modlitwach zgromadzenia odmawiany jest hymn Stabat Mater. Razem z Nią siostry ofiarowują się Jezusowi. Starają się odznaczać wiarą w Bożą Opatrzność, pracując z ufnością, odwagą i zaangażowaniem, odpowiadają na wyzwania każdego dnia, robią to na co je stać, resztę zostawiają Bogu. Cenią prostotę, która pozwala im zachowywać we wszystkim umiar i dysponować tym, co posiadają w sposób mądry.
Patronami zgromadzenia są: św. Józef, św. Jan Maria Vianney, św. Rafał Archanioł, św. Kamil, św. Wincenty a Paulo, św. Pius X oraz św. Maria Magdalena.
Zgodnie z charyzmatem założycielki zgromadzenie podejmuje się różnorakich posług w zależności od potrzeb Kościoła. Siostry Współczucia opiekują się dziećmi, pracują w szkołach, prowadzą domy dla osób starszych, a także niepełnosprawnych, służą chorym w szpitalach, troszczą się ubogich prowadząc jadłodajnie i odwiedzając ludzi w potrzebie, angażują się w pracę duszpasterską i duszpasterstwo więzienne.
Historia:
Założycielka zgromadzenia m. M. Joseph - Suzanne Aubert wychowała się w pobożnej francuskiej rodzinie niedaleko Lyonu. Na jej duchowość miały wpływ m.in. kontakty z ks. Janem Marią Vianneyem, późniejszym świętym, a także klimat gorliwości misyjnej XIX-wiecznej Francji, dzięki którym zrodziło się w niej powołanie misyjne. Postanowiła więc odpowiedzieć na apel bpa Pompallier z Nowej Zelandii proszącego o misjonarzy, dokąd w 1860 roku wraz z kilkoma kobietami wyjechała mając 25 lat, aby rozpocząć ewangelizację wśród rdzennej ludności – Maorysów. W 1862 roku bp Pompallier zebrał francuskie kobiety tworząc nowe zgromadzenie zakonne Sióstr Świętej Rodziny, jednak przestało ono istnieć w 1869 roku, po opuszczeniu Nowej Zelandii przez biskupa. Niedługo później Suzanne Aubert przyłączyła się do Zgromadzenia Ojców Marystów jako świecka tercjarka, nadal służąc miejscowej ludności. W końcu została wysłana do Hiruharama (Jerozolima) do pomocy ojcom marystom, gdzie w 1884 roku postanowiono utworzyć wspólnotę zakonną, która miała stać się częścią Zgromadzenia Sióstr Marystek Misjonarek, otrzymując jednocześnie zgodę miejscowego biskupa na przyjmowanie postulantek. Jednak po kilku latach okazało się, że duch wspólnoty odbiega nieco od duchowości Marystek. Dlatego wraz z biskupem podjęto decyzję, że wspólnota stanie się osobnym zgromadzeniem pod przewodnictwem Suzanne – już jako m. Mary Joseph, co ostatecznie stało się w 1892 roku. Wspólnota przyjęła nazwę Córek Matki Bożej Współczucia; siostry potocznie nazywane są Siostrami Współczucia. Zakonnice rozpoczęły posługę na różnych polach: jako pielęgniarki, nauczycielki, opiekując się opuszczonymi dziećmi, osobami niepełnosprawnymi, ludźmi w podeszłym wieku, ubogimi, otwierały szkoły, szpitale, ambulatoria, jedne z pierwszych w kraju żłobki – wszystko przeznaczone w pierwszej kolejności dla Maorystów. Siostry Współczucia są, jak dotąd, jedynym rodzimym nowozelandzkim zgromadzeniem zakonnym.
Strony www:
www.compassion.org.nz
Zdjęcia pochodzą ze strony internetowej zgromadzenia.
Filmy:
.
.
.
