Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Bonifratrzy

Zakon Szpitalny Świętego Jana Bożego (OH)
Ordo Hospitalarius Sancti Joannis de Deo
Ordine Ospedaliero di San Giovanni di Dio (Fatebenefratelli)
Hospitaller Order of Saint John of God (Hospitallers, Brothers of St. John of God)
Orden Hospitalaria de San Juan de Dios (Hermanos de San Juan de Dios)
Ordem Hospitaleira de S. João de Deus (Irmãos de S. João de Deus)
Ordre des Hospitaliers de Saint-Jean-de-Dieu (Frères Hospitaliers)
Barmherzige Brüder vom hl. Johannes von Gott
орден госпиталитов св. Иоанна Божьего (Бонифратры)
Zakon nieklerycki, składający się z braci i kapłanów

Data i miejsce założenia:
1540 rok - Hiszpania

Założyciel:
św. Jan Boży

Liczby: 1146 zakonników na świecie, w tym 129 kapłanów (w Polsce: 94 zakonników, w tym 13 kapłanów)

Bonifratrzy obecni są w krajach: Polska, Włochy, Watykan, Hiszpania, Portugalia, Francja, Wielka Brytania, Irlandia, Niemcy, Austria, Chorwacja, Węgry, Czechy, Słowacja, Ukraina, USA, Kanada, Meksyk, Kuba, Honduras, Kolumbia, Wenezuela, Ekwador, Peru, Brazylia, Boliwia, Argentyna, Chile, Senegal, Liberia, Benin, Togo, Sierra Leone, Ghana, Kamerun, Kenia, Zambia, Malawi, Mozambik, Madagaskar, Mauritius, Izrael, Indie, Wietnam, Chiny, Japonia, Korea Płd., Filipiny, Timor Wschodni, Papua Nowa Gwinea, Australia, Nowa Zelandia.

Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Czarna tunika przepasana czarnym skórzanym paskiem, czarny szkaplerz z kapturem, pod szkaplerzem krzyż. W pracy szpitalnej habit i szkaplerz biały.

M.in. w Indiach, na Filipinach, Madagaskarze strój w kolorze białym także na co dzień.

Duchowość:

Bonifratrzy żyją według Reguły św. Augustyna. Powołaniem zakonników jest upodobnienie się do Chrystusa współczującego i miłosiernego, leczącego wszystkie choroby i słabości. Dążą więc do świętości na drodze służby chorym, ubogim, cierpiącym i opuszczonym, co podkreślają składając - oprócz trzech zwykłych ślubów zakonnych - dodatkowy czwarty ślub szpitalnictwa, czyli troski o chorych. Duchowość Bonifratrów opiera się na Ewangelii miłosierdzia i streszcza się w haśle zakonu: Bracia czyńcie dobro! Za przykładem swojego założyciela św. Jana Bożego zakonnicy starają się być otwarci na cierpienia innych, a w stosunku do chorych, którym służą, być pełnymi miłości, troski i życzliwości, przywracając im poczucie godności i człowieczeństwa.

Siłę duchową czerpią z uczestnictwa we Mszy Świętej, która jest centrum ich życia oraz adoracji Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie, odmawianej wspólnie modlitwy brewiarzowej i braterskich relacji.
Zakon jest wspólnotą nieklerycką składającą się przede wszystkim z braci bez święceń kapłańskich. Pomimo tego Konstytucje przewidują możliwość podjęcia studiów filozoficzno-teologicznych i przyjęcia święceń kapłańskich. Zależne jest to jednak od potrzeb zakonu i wymaga specjalnego zezwolenia wyższych przełożonych.
Maryja otaczana jest czcią pod wezwaniem Matki Bożej Dobrej Rady oraz Najświętszej Maryi Panny Uzdrowienia Chorych, a także święci bonifratrzy: Jan Grande, Benedykt Menni (kapłan), Ryszard Pampuri i błogosławieni zakonu: 71 męczenników bonifraterskich z Hiszpanii, Eustachy Kugler, Józef Eulaliusz Valdes (pierwszy błogosławiony Kubańczyk). Patronami zakonu są: św. Rafał Archanioł, św. Augustyn, św. Jan z Awili.
.

Działalność:

Zgodnie ze swoim charyzmatem Bonifratrzy posługują chorym i ubogim prowadząc szpitale i przychodnie, hospicja, domy pomocy społecznej, ośrodki dla niepełnosprawnych, domy geriatryczne, stacje opieki, ośrodki wsparcia, apteki, poradnie ziołolecznictwa, sklepy zielarsko-medyczne, jadłodajnie dla ubogich, ośrodki pomocy środowiskowej itp. Wydają czasopisma i publikacje związane z tematyką zdrowia, ponadto prowadzą domy wypoczynkowo-rekolekcyjne.

Historia:

Początek zakonu wiąże się z osobą św. Jana Bożego, żołnierza, który pod wpływem kazania św. Jana z Awili przeżył głębokie nawrócenie i podjął radykalną zmianę swego życia. Żywiołowość, z jaką okazywał żal za grzechy i duchową przemianę, spowodowała, że uznano go za obłąkanego i zamknięto w szpitalu psychiatrycznym, gdzie doświadczył XVI-wiecznych metod leczenia i

nieludzkiego traktowania chorych. Po odzyskaniu wolności postanowił poświęcić się opiece nad chorymi. Założył w Grenadzie w Hiszpanii szpital, w którym pacjentom poświęcano wiele życzliwej, pełnej miłości uwagi, troszcząc się nie tylko o ich zdrowie fizyczne, ale także o zaspokojenie ich potrzeb duchowych. Każdego dnia św. Jan zbierał żywność i środki na pomoc dla swoich podopiecznych. Wokół niego zaczęli gromadzić się towarzysze, co w 1540 roku dało początek nowej wspólnocie zakonnej nazwanej Braćmi Miłosierdzia. Zakon uzyskał zatwierdzenie władz kościelnych dopiero w 1572 roku, już po śmierci św. Jana Bożego. Polska nazwa "Bonifratrzy" pochodzi z łacińskiego: bonus frater - dobry brat.