Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Urszulanki Unii Rzymskiej

Unia Rzymska Zakonu św. Urszuli (OSU)
Unio Romana Ordinis Sanctae Ursulae
Ursulines of the Roman Union
Orsoline dell'Unione Romana
Ursulinas de la Unión Romana
Ursulinas da União Romana
Ursulines de l'Union Romaine
Ursulinen der Römischen Union
Uršulinke Rimske Unije
Voršilky Římské Unie
inna nazwa: urszulanki czarne

Data i miejsce założenia:
1535 rok – Włochy
1900 rok – utworzenie Unii Rzymskiej

Założycielka:
św. Aniela Merici

Liczba sióstr na świecie: 1710 w tym: 11 nowicjuszek, 23 postulantki (w Polsce: ok. 329) * dane z 2015 roku
Urszulanki Unii Rzymskiej obecne są w krajach: Polska, Włochy, Francja, Belgia, Holandia, Austria, Chorwacja, Słowenia, Bośnia i Hercegowina, Czechy, Słowacja, Ukraina, Wielka Brytania, Hiszpania, Grecja, Węgry, Rumunia, USA, Meksyk, Brazylia, Barbados, Gujana, Wenezuela, Peru, Chile, Kamerun, Senegal, Botswana, RPA, Tajwan, Chiny, Filipiny, Indonezja, Timor Wschodni, Tajlandia, Kambodża, Australia.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:
Brak wspólnoty stroju zakonnego

Urszulanki w Polsce i na Chorwacji w okresie zimowym: czarny habit z białym kołnierzykiem przepasany czarnym skórzanym paskiem, na głowie czarny prosty welon z białą wypustką, na piersi krzyż.

W Polsce i na Chorwacji w okresie letnim oraz w Hiszpanii - habit i welon szary.

W Czechach, na Słowacji, Węgrzech i w Austrii - habit i welon niebieski.

Urszulanki we Francji, Włoszech, Słowenii, Belgii, Holandii oraz pojedyncze siostry w innych krajach -
niebieska spódnica, błękitna lub biała bluzka, niebieski welon bez wypustki (lub bez welonu), na piersi krzyż.

We Włoszech i na Słowenii - dodatkowo
niebieska kamizelka

Urszulanki z postulantką w Chorwacji

Urszulanki w Indonezji -
biała spódnica i bluzka,
niebieski welon

Urszulanki w Senegalu -
Biały lub beżowy habit i welon.

Na Barbadosie, Gujanie,
Wenezueli, Peru, Chile -
welon biały lub bez welonu

Urszulanki w Tajlandii i Kambodży.

W USA, Meksyku, Brazylii,
Wlk. Brytanii, Tajwanie, Chinach,
Australii, RPA
oraz część sióstr w innych krajach
nie nosi habitów w ogóle.

Urszulanki w USA

Habit historyczny:

Urszulanki w Polsce - 1945 rok

Urszulanki w Polsce - ok. 1918 roku

Urszulanki w Polsce - 1956 rok

Urszulanki w Chorwacji

Duchowość:

Życie urszulanek polega na łączeniu kontemplacji i apostolstwa, które wzajemnie się przenikają i ożywiają. Treścią życia sióstr są śluby zakonne oraz wierność głównemu celowi zgromadzenia, to znaczy, by wszystko kierować ku chwale Bożego Majestatu i dobru dusz. Dlatego Chrystus jest dla sióstr wszystkim, tak jak był dla założycielki św. Anieli.
Pobożność urszulanek oparta jest na Ewangelii, jest chrystocentryczna, eucharystyczna i maryjna. Ważnym aspektem jest życie we wspólnocie. Siostry wspólnie uczestniczą we Mszy Świętej, odmawiają Liturgię Godzin, indywidualnie odprawiają m.in. godzinę modlitwy myślnej, czytanie duchowne, rachunek sumienia.
Duch zgromadzenia zakorzeniony jest w podwójnej miłości: Boga i człowieka. Miłość do człowieka uwidacznia się w pracy apostolskiej wyznaczonej siostrom przez założycielkę, którą jest misja wychowawcza młodego pokolenia. Ta miłość nacechowana jest szacunkiem dla każdej osoby i uznaniem jej wartości.

Siostry żywią szczególne nabożeństwo do świętych i błogosławionych zakonu urszulańskiego. Patronką zgromadzenia jest św. Urszula, symbol wierności Chrystusowi aż do męczeństwa i patronka nauczania zasad wiary chrześcijańskiej.

Reguła św. Anieli Merici

Działalność:

Apostolstwo urszulanek koncentruje się na wychowaniu młodego pokolenia nastawionym na przekazywanie im wartości Ewangelii. Siostry posługują więc przede wszystkim w edukacji i wychowaniu na różnych szczeblach od przedszkoli po uniwersytety; prowadzą bursy i akademiki, świetlice dla dzieci i młodzieży. Ponadto angażują się w różne formy duszpasterstwa przy parafiach, łącznie z pracą misyjną, opiekują się także chorymi w domach pomocy społecznej.

Historia:

Życie św. Anieli Merici od wczesnej młodości wypełniała intensywna modlitwa, surowa asceza, ale także praca dla innych ludzi; pomagała im odnajdywać drogę do Boga. Dojrzewała duchowo do wypełnienia zadania, które zostało jej zapowiedziane w mistycznym przeżyciu we wczesnej młodości: miała założyć wspólnotę poświęconych Bogu dziewic. Były to czasy reformacji i moralnego nieładu wśród ludzi, także wewnątrz instytucji Kościoła. Aniela dostrzegła możliwość moralnego i religijnego odrodzenia społeczeństwa przez takie wychowanie kobiety, aby umiała ona właściwie kształtować rodzinę. W 1535 roku w Brescii we Włoszech założyła, Towarzystwo, dla którego napisała regułę. Towarzystwo nawiązywało do sięgającego czasów apostolskich ideału poświęconych Bogu wdów i dziewic żyjących w świecie. Członkinie miały poświęcać się służbę człowiekowi, której podporządkowane zostały, co było wówczas nowością, klauzura, strój, cała monastyczna struktura. Siostry miały żyć w swoich rodzinach, na które miały oddziaływać. Aniela pragnęła, by oddane czynnemu apostolstwu, żyły w czystości, ubóstwie i posłuszeństwie, nie wiążąc się jednak ślubami. W praktyce Aniela założyła pierwszy na świecie świecki instytut.

Z czasem wśród córek św. Anieli pojawiały się tendencje do prowadzenia życia wspólnego, sprzyjały temu również uchwały Soboru Trydenckiego oraz działalność biskupa Mediolanu św. Karola Boromeusza, który żywo interesował się Towarzystwem, sprowadził je do swojej diecezji, zmodyfikował regułę. Tak powstałe coraz liczniejsze klasztory urszulanek, choć żyły tym samym duchem i regułą, były od siebie niezależne. XIX-wieczne tendencje do łączenia się klasztorów w jedną strukturę doprowadziły do zebrania w 1900 roku w Rzymie kapituły przedstawicielek 71 klasztorów z różnych części świata. Postanowiły one zawiązać Unię Rzymską Zakonu św. Urszuli, stając się odtąd jednym zgromadzeniem ze wspólnymi konstytucjami. Wśród nich nie było wówczas urszulanek polskich. W 1920 roku autonomiczne polskie klasztory zawiązały Unię Urszulanek Polskich, która w 1935 roku postanowiła przystąpić do Unii Rzymskiej, stając się jedną z prowincji zgromadzenia. Obecnie polska prowincja jest najliczniejszą spośród wszystkich prowincji Urszulanek Unii Rzymskiej.