Siostry Adoracji Wynagradzającej (AR)
Sisters of Adoration and Reparation
Suore dell'Adorazione Riparatrice
Hermanas de la Adoración Reparadora
Irmãs de Adoração Reparadora
Sœurs de l'Adoration Réparatrice
Data i miejsce założenia:
1848 rok - Francja
Założycielka:
m. Marie Thérèse - Théodelindé Dubouche
Liczba sióstr na świecie: 19 * dane z 2013 roku
Siostry Adoracji Wynagradzającej obecne są w krajach: Francja, Wielka Brytania, Irlandia.
Dom generalny: Francja (Paryż)
Habit aktualny:
Brązowy habit przepasany brązowym skórzanym paskiem, brązowy szkaplerz wycięty w szpic, na głowie brązowy welon, na piersi zawieszony krzyżyk z wizerunkiem monstrancji pośrodku, przy boku różaniec. |
W białych welonach i bez szkaplerza - nowicjuszki.
Zgromadzenie ma kontemplacyjny charakter. Dzień mniszek przeplatany jest modlitwą Liturgii Godzin oraz pracą w klasztorze. Najważniejszą modlitwą jest Msza Święta. Szczególne miejsce zajmuje wieczysta, wynagradzająca adoracja Najświętszego Sakramentu.
Adoracja bierze początek w celebracji Mszy Świętej, w której Chrystus dotrzymuje obietnicy, że będzie z nami przez wszystkie dnia aż do skończenia świata (Mt 28, 20). Adoracja eucharystyczna wiąże siostry z adoracją Chrystusa, pierwszego Czciciela Ojca.
Wynagrodzenie oznacza dla mniszek otwarcie się na źródło życia, które wychodzi z Serca Jezusa, aby odrodzić swoje dusze zniszczone przez grzech; oznacza także bycie kanałem tej samej łaski dla świata, dąży też do położenia u stóp ołtarza wszystkich ludzi w nieustannej modlitwie wstawienniczej. Wynagrodzenie oznacza kochać Boga za tych, którzy Go odrzucili lub Go nie znają, dlatego siostry starają się miłować Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem (Mt 22, 37).
Życie w klasztorze prowadzone jest na wzór Świętej Rodziny z Nazaretu, w modlitwie, pracy i dyspozycyjności wobec Bożej woli.
Działalność:
Siostry powołane są głównie do modlitwy kontemplacyjnej; pracują w klasztorze szyjąc szaty liturgiczne, wykonując paramenty liturgiczne, wypiekając komunikanty. Jednak szczególną formą realizacji charyzmatu zgromadzenia jest prowadzenie przy klasztorach wspólnot ludzi świeckich, mających na celu rozwój chrześcijańskiego życia eucharystycznego z częstą adoracją Najświętszego Sakramentu.
Historia:
Założycielka Sióstr Adoracji Wynagradzającej wychowywała się w rodzinie teoretycznie katolickiej, jednak mocno krytykującej religię. Mimo niesprzyjającej atmosfery w domu młoda Théodelindé Dubouche rozkochała się w Bogu. Ostatecznie jej wytrwałość i modlitwy pomogły całkowicie przywrócić jej rodzinę katolickiej wierze.
Dziewczyna posiadała talent malarski. Aby go rozwijać rodzina przeniosła się do Paryża. Tam Théodelindé zaczęła prowadzić życie pełne światowych rozrywek, bywała w teatrach, na koncertach, przyjęciach literackich. Jednocześnie była bardzo świadoma obecności Bożej i coraz częściej pociągało ją dążenie do osiągnięcia osobistej świętości.
Mając 26 lat otrzymała pierwszą mistyczną łaskę. Pod wpływem sugestii spowiednika zaczęła myśleć o życiu zakonnym. W jej duszy zrodziła się miłość do realnej obecności Boga w Najświętszym Sakramencie; dziewczyna wiele godzin spędzała na adoracji. W 1847 roku pochłonięta modlitwą otrzymała wizję Świętego Oblicza Chrystusa, ukoronowaną cierniami, cierpiącą i zakrwawioną, ale bosko piękną. Pan wypuścił na jej usta dwie krople Krwi z Jego własnych ust i powiedział do niej: Jesteś Moją umiłowaną; wybrałem cię. Te dwie krople Krwi z Moich ust oddaję Tobie za grzeszników.
W tym czasie w Paryżu wybuchły zamieszki rewolucyjne. Théodelindé zainicjowała modlitwy o pokój i zbawienie Francji, które zgromadziły setki ludzi. Gdy dziewczyna podjęła starania o przyjęcie do klasztoru Karmelitanek otrzymała wizję Pana Jezusa zasiadającego na tronie w ołtarzu; złoty strumień płynął z Jego Serca w jej serce; poczuła się zalana Boskim życiem. Znów usłyszała słowa Pana: Pragnę, aby adoracja i zadośćuczynienie zaspokajały sprawiedliwość mojego Ojca... potrzebuję konsekracji zakonnej. Potrzebuję dusz stojących przede Mną, aby otrzymać Moje życie. Wleję w ich serca złoty strumień, tak jak Ja właśnie uczyniłem tobie i muszą przekazać to życie duszom, które są moje w świecie.
Théodelindé zrozumiała, że ma powstać nowa wspólnota zakonna. Już kilka tygodni później wraz z ośmioma innymi dziewczętami, poświęciła się życiu wieczystej adoracji i wynagradzania. Rok później, czyli w 1848 siostry otrzymały brązowe habity i złożyły śluby zakonne; Théodelindé przyjęła imię Marie Thérèse du Coeur de Jésus.
Strony www:
Francja: www.adorationreparatrice.fr
Wielka Brytania: www.adorationsisters.info
Filmy: