6 lutego 2018

ss. Adoracji Wynagradzającej


Siostry Adoracji Wynagradzającej (AR)
Sisters of Adoration and Reparation
Suore dell'Adorazione Riparatrice
Hermanas de la Adoración Reparadora
Irmãs de Adoração Reparadora
Sœurs de l'Adoration Réparatrice

Data i miejsce założenia:
1848 rok - Francja

Założycielka:
m. Marie Thérèse - Théodelindé Dubouche















Liczba sióstr na świecie: 19  * dane z 2013 roku
Siostry Adoracji Wynagradzającej obecne są w krajach: Francja, Wielka Brytania, Irlandia.
Dom generalny: Francja (Paryż)

Habit aktualny:

Brązowy habit przepasany brązowym skórzanym paskiem, brązowy szkaplerz wycięty w szpic, na głowie brązowy welon, na piersi zawieszony krzyżyk z wizerunkiem monstrancji pośrodku, przy boku różaniec.













W białych welonach i bez szkaplerza - nowicjuszki.




Duchowość:
Zgromadzenie ma kontemplacyjny charakter. Dzień mniszek przeplatany jest modlitwą Liturgii Godzin oraz pracą w klasztorze. Najważniejszą modlitwą jest Msza Święta. Szczególne miejsce zajmuje wieczysta, wynagradzająca adoracja Najświętszego Sakramentu.
Adoracja bierze początek w celebracji Mszy Świętej, w której Chrystus dotrzymuje obietnicy, że będzie z nami przez wszystkie dnia aż do skończenia świata (Mt 28, 20). Adoracja eucharystyczna wiąże siostry z adoracją Chrystusa, pierwszego Czciciela Ojca.
Wynagrodzenie oznacza dla mniszek otwarcie się na źródło życia, które wychodzi z Serca Jezusa, aby odrodzić swoje dusze zniszczone przez grzech; oznacza także bycie kanałem tej samej łaski dla świata, dąży też do położenia u stóp ołtarza wszystkich ludzi w nieustannej modlitwie wstawienniczej. Wynagrodzenie oznacza kochać Boga za tych, którzy Go odrzucili lub Go nie znają, dlatego siostry starają się miłować Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem (Mt 22, 37).
Życie w klasztorze prowadzone jest na wzór Świętej Rodziny z Nazaretu, w modlitwie, pracy i dyspozycyjności wobec Bożej woli.









Działalność:
Siostry powołane są głównie do modlitwy kontemplacyjnej; pracują w klasztorze szyjąc szaty liturgiczne, wykonując paramenty liturgiczne, wypiekając komunikanty. Jednak szczególną formą realizacji charyzmatu zgromadzenia jest prowadzenie przy klasztorach wspólnot ludzi świeckich, mających na celu rozwój chrześcijańskiego życia eucharystycznego z częstą adoracją Najświętszego Sakramentu.


Historia:
Założycielka Sióstr Adoracji Wynagradzającej wychowywała się w rodzinie teoretycznie katolickiej, jednak mocno krytykującej religię. Mimo niesprzyjającej atmosfery w domu młoda Théodelindé Dubouche rozkochała się w Bogu. Ostatecznie jej wytrwałość i modlitwy pomogły całkowicie przywrócić jej rodzinę katolickiej wierze.
Dziewczyna posiadała talent malarski. Aby go rozwijać rodzina przeniosła się do Paryża. Tam Théodelindé zaczęła prowadzić życie pełne światowych rozrywek, bywała w teatrach, na koncertach, przyjęciach literackich. Jednocześnie była bardzo świadoma obecności Bożej i coraz częściej pociągało ją dążenie do osiągnięcia osobistej świętości.
Mając 26 lat otrzymała pierwszą mistyczną łaskę. Pod wpływem sugestii spowiednika zaczęła myśleć o życiu zakonnym. W jej duszy zrodziła się miłość do realnej obecności Boga w Najświętszym Sakramencie; dziewczyna wiele godzin spędzała na adoracji. W 1847 roku pochłonięta modlitwą otrzymała wizję Świętego Oblicza Chrystusa, ukoronowaną cierniami, cierpiącą i zakrwawioną, ale bosko piękną. Pan wypuścił na jej usta dwie krople Krwi z Jego własnych ust i powiedział do niej: Jesteś Moją umiłowaną; wybrałem cię. Te dwie krople Krwi z Moich ust oddaję Tobie za grzeszników.











W tym czasie w Paryżu wybuchły  zamieszki rewolucyjne. Théodelindé zainicjowała modlitwy o pokój i zbawienie Francji, które zgromadziły setki ludzi. Gdy dziewczyna podjęła starania o przyjęcie do klasztoru Karmelitanek otrzymała wizję Pana Jezusa zasiadającego na tronie w ołtarzu; złoty strumień płynął z Jego Serca w jej serce; poczuła się zalana Boskim życiem. Znów usłyszała słowa Pana: Pragnę, aby adoracja i zadośćuczynienie zaspokajały sprawiedliwość mojego Ojca... potrzebuję konsekracji zakonnej. Potrzebuję dusz stojących przede Mną, aby otrzymać Moje życie. Wleję w ich serca złoty strumień, tak jak Ja właśnie uczyniłem tobie i muszą przekazać to życie duszom, które są moje w świecie.
Théodelindé zrozumiała, że ma powstać nowa wspólnota zakonna. Już kilka tygodni później wraz z ośmioma innymi dziewczętami, poświęciła się życiu wieczystej adoracji i wynagradzania. Rok później, czyli w 1848 siostry otrzymały brązowe habity i złożyły śluby zakonne; Théodelindé przyjęła imię Marie Thérèse du Coeur de Jésus.

Strony www:
Francja: www.adorationreparatrice.fr
Wielka Brytania: www.adorationsisters.info

Filmy: