ss. Nauczania Chrześcijańskiego

Instytut Pań Nauczania Chrześcijańskiego
Instituto delle Dame dell'Istruzione Cristiana
(Religiose dell'Istruzione Cristiana)
Institute of the Ladies of Christian Instruction
(Religious of Christian Instruction)
Instituto de las Damas de la Instrucción Cristiana
(Religiosas de la Instrucción Cristiana)
Instituto das Damas da Instrução Cristã
(Religiosas da Instrução Cristã)
Institut des Dames de l'Instruction Chrétienne
(Religieuses de l'Instruction Chrétienne)
Congregatie van de Dames van het Christelijk Onderwijs
(Religieuzen van het Christelijk Onderwijs)

Data i miejsce założenia:
1823 rok - Belgia

Założycielka:
m. Agathe Verhelle

Liczba sióstr na świecie: 284  * dane z 2008 roku

Siostry Nauczania Chrześcijańskiego obecne są w krajach: Belgia, Wielka Brytania, Portugalia, Brazylia, Togo, Kongo-Brazzaville, Rwanda.
Dom generalny: Belgia (Liège)

Habit aktualny:

Zgromadzenie założone jako habitowe.
W okresie posoborowym siostry przestały chodzić w habitach.
Znakiem wspólnym jest zawieszony na piersi medal z wpisanym w niego krzyżem.

 W czasie uroczystości siostry używają jednolitego stroju świeckiego.

Habit historyczny:

Duchowość:

Według słów założycielki charyzmatem Sióstr Nauczania Chrześcijańskiego jest: poświęcić się całkowicie młodzieży wszędzie tam, gdzie możemy pracować na większą chwałę Bożą, to jest nasz jedyny cel i najbardziej szczere pragnienie naszych serc.

To poświęcenie się młodzieży ma jedno główne zadanie: wprowadzać młodych ludzi w świat wiary, kształtować w nich wiarę żywą, bo – jak mówił św. Ireneusz - chwałą Boga jest człowiek żyjący. Oznacza to wychowywanie młodych ludzi w taki sposób, aby byli ożywieni już nie tylko naturalnym, lecz nadprzyrodzonym życiem Bożym. Siostry starają się pomagać im odkrywać swoje powołanie w Kościele, znajdować w ten sposób wolę Bożą, a wraz z nią, sens swojego istnienia.

Duchowość zgromadzenia oparta jest na duchowości ignacjańskiej, stąd silny akcent na pracę dla Bożej chwały i apostolską gorliwość. Inspiracją dla sióstr są słowa Pana Jezusa: Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął (Łk 12, 49). Ponadto duch zgromadzenia to duch wiary i posłuszeństwa, miłości, bezinteresowności i prostoty; to zdolność na wzór założycielki do przyjmowania trudności z dziękczynieniem: Tylko Bogu cześć i chwała. Patronką wspólnoty jest św. Agata Sycylijska.

Działalność:

Siostry realizują chryzmat poprzez edukacje i wychowanie przede wszystkim w prowadzonych przez siebie szkołach. Swoją posługą starają się ukazywać oblicze Chrystusa Nauczyciela.

Historia:

Korzenie zgromadzenia sięgają 1800 roku, gdy św. Magdalena Zofia Barat założyła w Paryżu Siostry Sacre-Coeur poświęcone dziełu wychowania młodzieży. Ludzie nazywali je wtedy Paniami Nauczania Chrześcijańskiego.

W 1808 roku kilka sióstr przybyło do Belgii, gdzie w Gandawie założyło nowy dom zgromadzenia. Sytuacja polityczna kraju po Rewolucji Francuskiej i wpływy gallikanizmu rozpoczęły proces separacji belgijskich sióstr od domu generalnego, co ostatecznie dokonało się w 1814 roku. Nowa, licząca zaledwie 12 zakonnic autonomiczna wspólnota przyjęła nazwę Pań Nauczania Chrześcijańskiego. Wspólnota rosła liczebnie, jednak przełożona popadła w konflikt z władzami kościelnymi i świeckimi; statuty wspólnoty zostały odrzucone przez władze kościelne, gdyż uznano, że za bardzo uszczuplają władzę biskupa diecezjalnego na rzecz przełożonej. Natomiast w stosunku do władz świeckich przełożona nie zgodziła się na ich ingerencję w sprawy religijne zgromadzenia. Ostatecznie w 1822 roku władze świeckie nakazały wspólnotę rozwiązać.

W  obliczu zaistniałej sytuacji, jedna z sióstr, m. Agathe Verhelle, pomimo przeciwności, podjęła się trudnego zadania uratowania charyzmatu zgromadzenia. Udało jej się to w 1823 roku poprzez założenie nowej wspólnoty Pań Nauczania Chrześcijańskiego z konstytucjami opartymi na jezuickich. Tym razem udało się uzyskać zgodę władz świeckich, a cztery lata później aprobatę papieża.

Matka Agathe Verhelle wstąpiła do zgromadzenia w 1815 roku. Powołanie do zakonu odczuła wcześnie, jednak przez kilka lat zmagała się ze sprzeciwem rodziców. W końcu opuściła potajemnie dom i przyłączyła się do Pań Nauczania Chrześcijańskiego w Gandawie. Jako założycielka i przełożona nowego zgromadzenia nadała mu duchowy kierunek i dbała o jego rozwój.

Strony www:
Brazylia: www.ricprosul.com.br