Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Franciszkanki Ewangelii

Siostry Franciszkanki Ewangelii
Franciscan Sisters of the Gospel
Sorelle Francescane del Vangelo
Hermanas Franciscanas del Evangelio
Irmãs Franciscanas do Evangelho
Soeurs Franciscaines de l'Evangile

Data i miejsce założenia:
1976 rok - Włochy

Liczba sióstr na świecie: 50 (w tym 3 nowicjuszki) * dane z 2010 roku
Franciszkanki Ewangelii obecne są w krajach: Włochy, Albania.
Dom generalny: Włochy (Palermo)

Habit aktualny:

Jasno-brązowy habit przepasany białym sznurem, na głowie beżowy welon, na piersi zawieszony na sznurku drewniany krzyż, przy boku koronka franciszkańska.

Duchowość:

Życie Franciszkanek Ewangelii jest odpowiedzią miłości na Miłość Ukrzyżowaną na wzór św. Franciszka z Asyżu i kobiet z Ewangelii, które spotykają Zmartwychwstałego Chrystusa i mówią o Nim innym ludziom. Siostry przeżywają swoje franciszkańskie powołanie w adoracji i kontemplacji, w duchu modlitwy, ubóstwa i umniejszenia, braterstwa i radości, pokuty i działalności misyjnej.

Ubóstwo jest bardzo ważnym aspektem sposobu życia zakonnic, które całkowicie powierzają się Bożej Opatrzności, z wdzięcznością przyjmując to, co zostanie im dobrowolnie dane w zamian za ich pracę fizyczną lub apostolską jednocześnie uważając, aby niczego nie gromadzić. Ponadto przy składaniu prośby o dopuszczenie do ślubów wieczystych siostry dołączają pisemne oświadczenie o całkowitym zrzeczeniu się majątku. Również noszony habit zakonny wyraża ducha ubóstwa, prostoty, skromności i pokuty właściwej franciszkańskiemu życiu.

Wspólnoty sióstr charakteryzują się stylem rodzinnym, dla którego wszystko jest wspólne. Siostry starają się dźwigać ciężary innych i służyć sobie nawzajem, wspierając się modlitwą i przykładem. Wzajemna miłość wyraża się także w prośbie o wspólnotowe przebaczenie. Do wzrostu życia braterskiego służą takie praktyki jak rewizja życia, braterskie upomnienie, czy chwile spędzane z siostrami z innych domów. Jest też czas na wspólną rekreację.

Modlitwa to czas ściślejszego jednoczenia się z Chrystusem Ukrzyżowanym i Eucharystycznym oraz bliskości z Najświętszą Dziewicą Maryją. Siostry wspólnie odprawiają Liturgię Godzin, a modlitwa myślna i adoracja odbywają się przez dwie godziny dziennie. Co miesiąc ma miejsce dzień skupienia, a co roku tygodniowe rekolekcje. Kontemplacji sprzyja klimat ciszy i czas odosobnienia. Jednak we Mszy Świętej siostry uczestniczą razem ze wspólnotami parafialnymi, do których należą ich domy. Dla uczczenia Chrystusa Zmartwychwstałego Franciszkanki czuwają na modlitwie w nocy z soboty na niedzielę. Każdego dnia wspólnie odmawiają Różaniec, powierzając swoje życie Maryi.

Szczególną cechą charyzmatu zgromadzenia jest sposób apostolstwa, które odbywa się we franciszkańskim stylu wędrownym, bez żadnych dzieł. Siostry po prostu niosą Boże Słowo poprzez zwykłe relacje tymi, których spotykają na swojej drodze oraz tam, gdzie zostaną o to poproszone przez Kościół. Dla nich niesienie Słowa Bożego jest największą miłością. Ten specyficzny styl misyjny rodzi się ze spotkania ze Zmartwychwstałym i Jego naśladowcami. Poprzez słowo, przykład i wzajemną miłość pragną ukazywać, że Królestwo Boże jest blisko. Każda siostra angażuje się też w pracę na rzecz wspólnoty, jest to zwykle praca ręczna i pokorna, w duchu służby. Jest to też zgodne z franciszkańskim duchem ubóstwa i pokuty

Działalność:

Siostry głoszą Zmartwychwstałego Chrystusa słowem, jednak bez stałych form apostolstwa i konkretnych struktur, ale przez bezpośrednią, szczerą i braterską relację ze wszystkimi, podczas odwiedzania rodzin z Ewangelią w rękach i poprzez ewangelizację według próśb biskupów i proboszczów, szczególnie podczas misji ludowych w parafiach. Do tej pory siostry angażowały się w takie działania jak katechizacja przed przyjęciem Chrztu Świętego, prowadzenie kursów przedmałżeńskich, ewangelizacja wśród rodzin i młodzieży, podczas obozów rodzinnych i młodzieżowych, włączanie się w duszpasterstwo powołaniowe, animacja misyjna, ewangelizacja uliczna, animacja liturgiczna, wsparcie duchowe ludzi chorych.

Wśród pracy ręcznej znajdują się takie zadania jak haftowanie, wykonywanie różańców czy niektóre prace rękodzielnicze.

Historia:

Początek wspólnoty wziął się od sześciu młodych kobiet, które chciały poświęcić się Bogu na wzór św. Franciszka z Asyżu, w życiu bardzo prostym, ubogim, przepełnionym modlitwą, kontemplacją i ascezą, ale i gorliwością apostolską.

Już wtedy żywa była intuicja, aby apostolstwo było prowadzone bez własnych dzieł, bez niczego własnego, tak jak św. Franciszek żył ze swoimi pierwszymi towarzyszami, wędrując i głosząc słowem Chrystusa Zmartwychwstałego tym, których Bóg postawi na ich drodze

Ponieważ istniejące zgromadzenia franciszkańskie prowadziły różnoraką działalność apostolską, wychowawczą, szpitalną itp. kobiety postanowiły rozpocząć zupełnie nową wspólnotę. Pierwsze normy życia najpierw były weryfikowane w codzienności, następnie kodyfikowane, by stopniowo zostać zatwierdzane przez władze kościelne. Sprawiło to, że znalezienie własnej drogi i rozwój stylu życia przebiegał stopniowo i bez większych trudności.

Za datę narodzin zgromadzenia siostry uważają 1976 rok, gdy władze kościelne udzieliły pierwszej aprobaty dla młodej wspólnoty. Wówczas sióstr było już osiem. W 1993 roku przełożona generalna złożyła prośbę o przekształcenie w instytut życia konsekrowanego. Rok później kardynał Palermo nadał Franciszkankom Ewangelii status instytutu życia konsekrowanego na prawie diecezjalnym oraz zatwierdzone zostały konstytucje sióstr, a 19 z nich złożyło w katedrze w Palermo profesję wieczystą.