Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Bracia Jezusa Miłosiernego

Wspólnota Braci Jezusa Miłosiernego (FGM)
Community of the Brothers of Merciful Jesus
Comunità dei Fratelli di Gesù Misericordioso
Comunidad de los Hermanos de Jesús Misericordioso
Comunidade dos Irmãos de Jesus Misericordioso
Communauté des Frères de Jésus Miséricordieux
Gemeinschaft der Brüder vom Barmherzigen Jesus
Gailestingojo Jėzaus brolių bendruomenė

Data i miejsce założenia:
2000 rok - Włochy

Założyciel:
o. Igor Maria Simonovis

Liczba zakonników na świecie: brak danych
Bracia Jezusa Miłosiernego obecni są w krajach: Włochy, Litwa, Brazylia.
Dom generalny: Włochy (Citta della Pieve)

Habit aktualny:

Habit w kolorze piaskowym przepasany skórzanym paskiem, piaskowy szkaplerz z kapturem, na piersi po lewej stronie przypięty wizerunek Pana Jezusa Miłosiernego, przy boku różaniec.

Duchowość:

Charyzmat wspólnoty polega na głoszeniu nieskończonego Miłosierdzia Bożego. Bracia Jezusa Miłosiernego prowadzą życie o charakterze kontemplacyjno-czynnym. Swój charyzmat realizują poprzez modlitwę i pracę apostolską.

Modlitwą błagają Boga o miłosierdzie dla całego świata, a szczególnie dla grzeszników. Najważniejszą modlitwą jest Ofiara Mszy Świętej, która otwiera skarby Bożego Miłosierdzia, następnie Różaniec Święty, którym zakonnicy zwracają się do Matki Miłosierdzia. Szczególne miejsce zajmuje Godzina Miłosierdzia, podczas której rozmyślają o Męce Chrystusa i odmawiają Koronkę do Bożego Miłosierdzia. Zaangażowanie apostolskie zawsze zaczyna się od modlitwy, dlatego każdy brat musi modlić się zawsze i wszędzie. Poprzez apostolat starają się głosić o największym przymiocie Boga – Jego Miłosierdziu. W ramach zgromadzenia istnieje także gałąź poświęcona życiu ściśle kontemplacyjnemu.

Wspólnota podejmuje się misji przekazanej przez Pana za pośrednictwem św. siostry Faustyny Kowalskiej. Jako wzór do naśladowania przyjęła świętość życia kapłańskiego jej kierownika duchowego bł. Michała Sopoćki. Oprócz Pisma Świętego, Tradycji i Magisterium Kościoła duchowość zgromadzenia kształtuje Dzienniczek siostry Faustyny oraz prace teologiczne ks. Sopoćko.

Zaangażowanie apostolskie wynika z relacji zakonników z Panem. Każdy brat musi najpierw sam doświadczyć miłosierdzia Boga, aby wzrastać w świadomości wielkości dobroci Bożej i małości swojego istnienia. Doświadczanie własnej nędzy sprawia, że bracia stają się coraz bardziej świadomi nieskończonej Miłości Boga. Stąd też życie braterskie zajmuje szczególne miejsce we wspólnocie, gdyż daje możliwość rozwijania braterskiej miłości przez pokorne znoszenie ułomności własnych i innych.

Mając solidny fundament duchowy zakonnicy mogą dopiero starać się dotrzeć do serc innych ludzi pomagając im odkryć skarby Bożego Miłosierdzia. Wspólnota nie chce stać się jedną z wielu charyzmatycznych grup skupionych na pracy społecznej, ale chce prowadzić ludzi do Chrystusa.

Działalność:

Apostolat zgromadzenia polega na głoszeniu Bożego Miłosierdzia poprzez katechizację, kierownictwo duchowe, głoszenie rekolekcji, organizowanie pielgrzymek, prowadzenie grup młodzieżowych. Bracia pomagają także bezdomnym oraz osobom uzależnionym, starają się być wszędzie tam, gdzie istnieje moralne ubóstwo i dusze pogrążone w rozpaczy. Ponadto chcą otaczać opieką dzieci, zwłaszcza te, które są w jakimkolwiek niebezpieczeństwie moralnym, duchowym czy fizycznym. Szczególne miejsce w apostolstwie głoszenia Bożego Miłosierdzia zajmuje sprawowanie Sakramentów Pokuty i Namaszczenia Chorych przez tych zakonników, którzy posiadają święcenia kapłańskie.

Historia:

Początek Wspólnocie Braci Jezusa Miłosiernego dał pochodzący z Litwy kapłan Igor Maria Simonovis, proboszcz czterech małych parafii na północy Włoch, choć inspirację do założenia zgromadzenia dał mu 19-letni wówczas Argentyńczyk Julián Marcelo Gonzalez, który w 2000 roku przyjechał na pielgrzymkę do Włoch.

Chcąc poznać wolę Bożą względem siebie zwrócił się do o. Igora o kierownictwo. Po okresie modlitwy i rozeznania postanowił podążać za Panem w kapłaństwie, choć jeszcze nie wiedział gdzie. Pewnego dnia podczas adoracji eucharystycznej otrzymał wyraźne światło, że wolą Boga jest utworzenie nowej męskiej wspólnoty z charyzmatem głoszenia Bożego Miłosierdzia na sposób objawiony św. Faustynie Kowalskiej i kontynuowany przez jej kierownika duchowego bł. Michała Sopoćkę.

Początkowo o. Igor kategorycznie odmówił. Jednak miesiące modlitwy i otrzymane znaki Bożej Opatrzności doprowadziły go do przekonania, że nie był to wymysł młodego człowieka, lecz wola Boga. Jednocześnie zaczęli pojawiać się inni mężczyźni chcący żyć w taki właśnie sposób.

Ostatecznie w 2000 roku w miejscowości Concordia-Pordenone grupa mężczyzn rozpoczęła wspólnotowe życie zakonne przyjmując nazwę Braci Jezusa Miłosiernego i dając początek męskiej gałęzi Sióstr Jezusa Miłosiernego, zgromadzenia założonego na wyraźne życzenie Pana Jezusa objawione św. Faustynie.

Po odbyciu wstępnej formacji zakonnej bracia zostali zaproszeni do Wilna. Tam w 2005 roku otrzymali zatwierdzenie swoich konstytucji od metropolity wileńskiego, stając się publicznym stowarzyszeniem wiernych.

Strony www:
www.brothersofmercifuljesus.org

-------------------------------------------------------------------------------

Bracia Jezusa Miłosiernego Kontemplacyjni

Bracia Jezusa Miłosiernego – Kontemplacyjni (FGMC)
Contemplative Brothers of Merciful Jesus
Fratelli di Gesù Misericordioso - Contemplativi
Hermanos de Jesús Misericordioso - Contemplativos
Irmãos de Jesus Misericordioso - Contemplativos
Frères de Jésus Miséricordieux - Contemplatives
Brüder vom Barmherzigen Jesus - Kontemplative

Powołanie do życia kontemplacyjnego zrodziło się w brazylijskim kapłanie diecezjalnym Vanderlei Gomes de Mendonça pod wpływem spotkania z Benedyktynami, jednak on sam nie widział siebie wśród benedyktyńskich mnichów. W 2007 roku poczuł wyraźne pragnienie powołania do istnienia nowej wspólnoty kontemplacyjnej. Po długich modlitwach, z pomocą kierownika duchowego oraz swojego biskupa oczekiwał na jakiś znak Bożej woli.

W końcu odnalazł go czytając Dzienniczek św. siostry Faustyny, w którym Pan chce istnienia wspólnoty kontemplacyjnej, której celem byłoby błaganie Boga o miłosierdzie dla świata. Ks. Vanderlei poczuł, że to jest właśnie to, czego szukał. Rok później wraz z jednym towarzyszem rozpoczął próbę życia kontemplacyjnego. W 2012 roku wspólnota licząca już kilku współbraci została oficjalnie zaaprobowana przez miejscowego biskupa jako Mnisi Bożego Miłosierdzia w bazylice św. Benedykta w mieście Marília, a ks. Vanderlei przyjął zakonne imię Estêvão da Divina Misericórdia.

Habit Mnichów Bożego Miłosierdzia:

W 2013 roku o. Igor Maria Simonovis dowiedział się o istnieniu w Brazylii Mnichów Bożego Miłosierdzia i nawiązał z nimi kontakt. Z upływem czasu u obu kapłanów zrodziło się pragnienie zjednoczenia obu wspólnot w jedno zgromadzenie o dwóch gałęziach: apostolskiej i kontemplacyjnej. W 2017 roku, po okresie rozeznania i za zgodą władz kościelnych, o. Estêvão złożył na ręce przełożonego generalnego Braci Jezusa Miłosiernego śluby wieczyste; tym samym doszło do połączenia obu wspólnot.

Habit aktualny gałęzi kontemplacyjnej:

Strój identyczny jak zakonników z gałęzi czynnej.

Bracia Jezusa Miłosiernego Kontemplacyjni poświęcają się Bogu w życiu modlitwy i kontemplacji w stylu monastycznym. Sprzyja temu odosobnienie i atmosfera ciszy oraz praktyki duchowe. Zakonnicy chcą być znakiem Miłosierdzia dla świata spragnionego Boga. Co dzień starają się wzrastać w świętości, aby być pożytecznymi dla Kościoła, wszystkie cnoty i ofiary składając dla dobra dusz.

W ciszy, modlitwie, formacji oraz pracy bracia spotykają się z Panem. Błagają go za ludzkością, o miłosierdzie dla grzeszników, umierających, dusz czyśćcowych, dla dzieci, a zwłaszcza dla kapłanów, o ich uświęcenie. Według słów z Dzienniczka poprzez modlitwę i umartwienie docierają do najbardziej dzikich krajów, torując drogę misjonarzom (Dz. 539).

Podobnie jak gałąź czynna, bracia kontemplacyjni siłę czerpią z eucharystycznej obecności Boga, szczególnym czasem modlitwy jest także dla nich Godzina Miłosierdzia. Ponadto odmawiają codziennie wszystkie godziny Oficjum, praktykują Lectio Divina oraz adorację Najświętszego Sakramentu.