Zakony i zgromadzenia zakonne na świecie: Marianie

Zgromadzenie Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny (MIC)
*Congregatio Clericorum Marianorum sub titulo Immaculatae Conceptionis Beatissimae Virginis Mariae
*Congregazione dei Chierici Mariani dell'Immacolata Concezione della Beata Vergine Maria (Mariani)
*Congregation of Marian Fathers of the Immaculate Conception of the Most Blessed Virgin Mary (Marians of the Immaculate Conception)
*Congregación de los Padres Marianos de la Inmaculada Concepción de la Santísima Virgen María (Marianos de la Inmaculada Concepción)
*Congregação dos Padres Marianos da Imaculada Conceição da Santíssima Virgem Maria (Marianos da Imaculada Conceição)
*Congrégation des Pères Mariens de l'Immaculée Conception de la Très Sainte Vierge Marie (Mariens de l'Immaculée Conception)
*Kongregation der Marianer von der Unbefleckten Empfängnis der Allerseligsten Jungfrau Maria (Marianer)

Data i miejsce założenia:
1673 rok - Polska

Założyciel:
bł. Stanisław Papczyński

Liczby: 494 zakonników na świecie (w Polsce 172) * dane z 2011 roku

Marianie obecni są w krajach: Polska, Czechy, Słowacja, Ukraina, Białoruś, Litwa, Łotwa, Niemcy, Wielka Brytania, Portugalia, Włochy, USA, Brazylia, Argentyna, Kamerun, Rwanda, Kazachstan, Filipiny, Australia.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Sutanna duchowieństwa diecezjalnego.

W Ameryce możliwa sutanna przepasana czarnym pasem.

Na misjach możliwa biała sutanna przepasana białym pasem.

Habit historyczny:

Biały habit przepasany białym pasem.

Duchowość:

Powołanie marianów ma trzy zasadnicze cele: pierwszy to szerzenie kultu Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej, drugi to niesienie pomocy duszom w czyśćcu cierpiącym szczególnie przez ofiarę Mszy świętej, odpusty i umartwienia, trzeci to praca duszpasterska wśród ludności zaniedbanej religijnie i poświecenie wszystkich sił za Chrystusa i Kościół, wszędzie tam, gdzie wymaga tego dobro Kościoła i dusz.

Główną patronką zgromadzenia jest Najświętsza Maryja Panna Niepokalanie Poczęta, Matka Boża i Matka Kościoła, której zakonnicy okazują szczególną cześć, synowską miłość i poświęcenie, a poprzez naśladowanie Jej cnót dążą do Chrystusa i szerzą Jego Królestwo.

Maryja pobudza marianów do unikania wszelkiego, nawet najmniejszego grzechu, do gorącego ukochania czystości serca i przepojenia całego życia łaską i miłością Bożą.

Zakonnicy mają również szczególne nabożeństwo do św. Pawła Apostoła.

Działalność:

Posługa marianów skupia się na sprawowaniu posługi kapłańskiej i niesieniu pomocy duchowieństwu diecezjalnemu poprzez prowadzenie parafii, grup i stowarzyszeń katolickich, duszpasterstw specjalistycznych, katechizację, pracę misyjną, ewangelizację za pomocą środków masowego przekazu. Zakonnicy prowadzą własne wydawnictwo, szkoły, podejmują się pracy naukowej na wyższych uczelniach, krzewią życie liturgiczne, pobożność eucharystyczną i praktykę częstej Komunii świętej, szerzą cześć Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej, a w Ameryce i krajach Europy zachodniej także nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego. Marianie opiekują się również sanktuariami, w tym znanym sanktuarium maryjnym w Licheniu.

Historia:

Zgromadzenie założył bł. Stanisław Papczyński. Na Chrzcie Św. otrzymał imię Jan; wstąpił do zakonu pijarów przyjmując imię Stanisław od Jezusa i Maryi. Żyjąc przez lata jako pijar nie zgadzał się z tendencją łagodzenia reguły przez część zakonników. Jednocześnie wzrastała w nim myśl założenia nowego zakonu. Po kilkunastu latach życia zakonnego poprosił o zwolnienie ze ślubów i niedługo potem przystąpił do organizowania nowej wspólnoty zakonnej.

W 1671 roku założył biały habit na cześć Niepokalanego Poczęcia Maryi i opracował "Regułę życia". Pierwszy dom zakonu zorganizował w 1673 r. w Puszczy Korabiewskiej (obecnie – Mariańskiej). Przybyły w 1673 roku na wizytację biskup zaaprobował wspólnotę żyjącą pod przewodnictwem o. Papczyńskiego, co uważa się za początek marianów.

Stanisław mówił, że miał w duszy wyryty przez Boga obraz nowego zakonu. W pierwszej kolejności miał być poświęcony czci Matki Najświętszej w tajemnicy Jej Niepokalanego Poczęcia. Marianie mieli Ją czcić własnym życiem i głosić Jej chwałę innym. Drugi cel zakonu to niesienie pomocy duszom czyśćcowym. W owych czasach pełnych wojen i epidemii wielu ludzi umierało bez przygotowania; ponadto Stanisław miał wizje czyśćca, w której zmarli prosili go o modlitwę. Sprawa modlitwy za zmarłych leżała mu więc mocno na sercu. Trzeci cel, jaki założyciel wyznaczył Marianom to troska o zbawienie bliźnich, a zwłaszcza „kształcenie prostego ludu w nauce chrześcijańskiej”, co początkowo realizowano w formie pomocy duszpasterskiej duchowieństwu diecezjalnemu, później także poprzez prowadzenie szkół.

Pierwsi marianie odznaczali się surowością życia. W XVIII wieku powstały domy w Portugalii i Włoszech zlikwidowane przez władze świeckie w XIX wieku. Również w Polsce represje władz zaboru rosyjskiego osłabiły zakon. Przed rokiem 1864 było już tylko 55 marianów. Ostatecznie pozostał tylko jeden klasztor – w Mariampolu na Litwie; władze świeckie rozesłały nowicjuszy do domów i zabroniły przyjmować nowych.

bł. Jerzy Matulewicz

W 1908 r. w klasztorze pozostał przy życiu tylko jeden marianin. Wówczas dzieła odnowy zakonu dokonał bł. Jerzy Matulewicz, późniejszy biskup wileński, który wraz z innym kapłanem potajemnie przed władzami świeckimi wstąpił do marianów. Opracował nowe konstytucje, które zalecały większe zaangażowanie w działalność apostolską Kościoła, zmienił niektóre praktyki pobożne, biały habit kapłanów zamienił na sutannę księży diecezjalnych (a braci na strój świecki), aby mogli działać w ukryciu, możliwie najbardziej zrównał prawa kapłanów i braci powierzając tym ostatnim także prace apostolskie. Zaowocowało to licznymi powołaniami. W 1927 r. gdy umierał odnowiciel, zgromadzenie liczyło 319 członków.

Na życzenie Stolicy Apostolskiej marianie podjęli się także pracy w obrządku bizantyjsko-słowiańskim wśród Rosjan w Mandżurii (obecnie Chiny). Jednak misja została rozwiązana.