Siostry Misjonarki Ubogich od Bożej Opatrzności
Missionary Sisters of the Poor of Divine Providence
Suore Missionarie dei Poveri della Divina Provvidenza
Hermanas Misioneras de los Pobres de la Divina Providencia
Irmãs Missionárias dos Pobres da Divina Providência
Sœurs Missionnaires des Pauvres de la Divine Providence
Missionsschwestern der Armen von der göttlichen Vorsehung
Data i miejsce założenia:
1962 rok - Urugwaj
Założyciel:
bp Alfredo Viola
Liczba sióstr na świecie: ok. 20
Misjonarki Ubogich od Bożej Opatrzności obecne są w krajach: Urugwaj, Brazylia, Paragwaj, Argentyna, Chile, Włochy, Angola.
Dom generalny: Urugwaj (Salto)
Habit aktualny:
Zgromadzenie bezhabitowe.
Duchowość:
Św. Jan Calabria uczył: idźcie do najbiedniejszych, najbardziej pokornych, do najbardziej nieszczęśliwym, którzy są najbardziej kochani przez Bogi, i w których Pan Jezus chce być obecny. To jest nasza cecha charakterystyczna rodziny calabriańskiej: nie do wielkich tęgo świata, ale do najmniejszych, których Pan nam przysyła ”.
Siostry, tworzą żeńską wspólnotę zakonną jako misjonarki i katechetki, jako odpowiedź „na miłość do ubogiego Chrystusa, wyrażającej się w ewangelizowaniu wszystkich ludzi, najlepiej najbardziej oddalonychich, do biednych i opuszczonych, dzieląc h życie, przekształcając ich smutki i cierpienia w radości i nadzieje ogłaszaniem Chrystusa Zbawiciela, będąc żywymi Ewangeliami
„Siostry są powołane aby żyć życiem Ewangelii naszym życiem, żyć życiem modlitwy, poświęcenia, oddania i miłości. W tym celu starają się napełnić Duchem Chrystusa, aby pozostawać w jedności z Ojcem. W ten sposób mogą żyć duchem misyjnym, tak jak uczy Pan Jezus, swoim Słowem i Eucharystią; żyją czystym i autentycznym duchem.
Działalność:
Siostry uważają za swój główny obowiązek służbę ubogim w katechezie, w parafiach bez stałych pasterzy, w więzieniach, we wszystkich miejscach, do których kapłan nie może dotrzeć.
Historia:
Narodziny zgromadzenia dokonywały się w dwóch miejscach w Urugwaju i we Włoszech i wszędzie miały podobny przebieg. Biskup urugwajskiej diecezji Salto Alfredo Viola sprowadził w 1959 roku do Urugwaju Sługi Bożej Opatrzności, wspólnoty męskiej założonej przez św. Jana Calabrię, aby poświęcili się pracy duszpasterskiej wśród biednych, w katechezie, w parafiach bez kapłanów, w więzieniach, w miejscach, do których ksiądz nie mógł dotrzeć. Biskup chciał też, aby istniała grupa katechetek, która pomagałaby kapłanom w ich posłudze w diecezji, której było dużo ubóstwa duchowego i materialnego. Tak też się stało. Pierwsze cztery urugwajskie siostry odbyły formację zakonną w duchu Ubogich Sług Bożej Opatrzności. W 1962 roku pięć sióstr złożyło pierwsze śluby zakonne. Zgromadzenie oficjalnie zaczęło istnieć. Rok później zostało uznane jako gałąź rodziny calabriańskiej jako wspólnota żyjąca charyzmatem św. Jana Calabrii z naciskiem na posługę w najbiedniejszych i najbardziej opuszczonych miejscach, w których brakuje stałej obecności kapłan, a w 1965 roku . zostało kanonicznie uznane w diecezji Salto W tym samym czasie we Włoszech wokół Ubogich Sług Bożej Opatrzności również zaczęła gromadzić się grupka kobiet, mających pragnienie dołączenia do zakonników w Ameryce Południowej. W 1970 roku włoska grupa połączyła się z siostrami w Urugwaju. W 1997 roku zatwierdzono ich konstytucje. Dziś zgromadzenie nie jest liczne i boryka się z brakiem nowych powołań.
Strony www:
http://misionerasdelospobres.blogspot.com/