Tereski

Zgromadzenie Sióstr „Jedność” pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus
Congregatio Sororum „Unitas” sub titulo Sanctae Teresiae a Iesu Infante
Congregation of the Sisters "Unity" of St. Teresa of the Child Jesus
Congregazione delle Suore "Unità" di Santa Teresa del Bambino Gesù
Congregación de las Hermanas "Unidad" de Santa Teresa del Niño Jesús
Congregação das Irmãs "Unidade" de Santa Teresa do Menino Jesus
Congrégation des Sœurs "Unité" de Sainte Thérèse de l'Enfant Jésus
Kongregation der Schwestern "die Einheit" der hl. Teresa des Kindes Jesus

Data i miejsce założenia:
1925 rok - Polska

Założyciel:
ks. Andrzej Mazurkiewicz

Liczba sióstr na świecie: 61   * dane z 2008 roku
Tereski obecne są w krajach: Polska
Dom generalny: Polska (Siedlce)

Habit aktualny:
Zgromadzenie bezhabitowe od początku swojego istnienia.

Habit historyczny:

Habit noszony był od czasu II Wojny Światowej do początku lat 1950-tych.

Duchowość:

Centrum duchowości zgromadzenia jest miłość i radość przeżywania nieba już tu na ziemi. Swoje źródło ma ona w Bogu, który jest Miłością i chce się dzielić niebem z każdym człowiekiem. Same Tereski starają się niebo zdobywać, cieszyć się niebem w swoim sercu, pragnienie nieba wzbudzać w duszach ludzkich i nieustannie wznosić to, co ziemskie do Boga. Charyzmat Sióstr Teresek to więc bardziej wewnętrzna postawa niż zewnętrzne działanie.

Przewodniczką na drogach życia duchowego jest dla sióstr św. Teresa od Dzieciątka Jezus, której zasadami małej drogi dziecięctwa duchowego kierują się na co dzień. Skupia się ona na wartości małych, ukrytych, ale czynionych z miłością poświęceń dnia codziennego, dlatego do świętości siostry dążą poprzez jak najdoskonalsze spełnianie codziennych obowiązków, starając się nadprzyrodzoną miłością przenikać wszystko, co niesie ze sobą życie. Droga ta odznacza się także bezgraniczną ufnością Bogu, pokorą oraz prostotą.

Tereski cechują się żywą wiarą i świadomością, że są przez Boga kochane i jest On stale przy nich obecny oraz sumiennym pełnieniem woli Bożej. W zależności od sytuacji reagują uwielbieniem Pana Boga albo dziękczynieniem Mu, przeproszeniem lub prośbą. Cnotami, którymi każda siostra powinna się wyróżniać są prawość, uczciwość, obowiązkowość, stałość, szacunek dla człowieka, właściwie rozumiana tolerancja, gościnność.

Zgromadzenie żywi szczególny kult do Pana Jezusa Miłosiernego, Matki Bożej Pośredniczki Wszelkich Łask, św. Józefa, św. Teresy od Dzieciątka Jezus oraz świętych męczenniczek z pierwszych wieków chrześcijaństwa.

Działalność:

Celem prowadzonej działalności apostolskiej jest wnoszenie Boga w życie ludzi i uświęcenie laikatu. Jest ono realizowane przez modlitwę, jak również przez różnorodną posługę: w charakterze katechetek, organistek, zakrystianek, kancelistek, pracę pielęgniarską oraz w instytucjach kościelnych i świeckich, także poprzez udostępnianie prasy, książek i filmów religijnych, rekolekcje i dni skupienia, przyjmują dziewczęta na stancję, organizują kursy krawieckie, hafciarskie, gospodarstwa domowego. Siostry starają się też budzić, podtrzymywać i umacniać powołania kapłańskie i zakonne.

Historia:

Korzenie zgromadzenia sięgają parafii Kolembrody, gdzie do miejscowego proboszcza ks. Andrzeja Mazurkiewicza zgłosiły się trzy kobiety pragnące służyć Kościołowi. Kapłan podjął się zorganizowania ich we wspólnotę religijną i otoczył kierownictwem. Gdy zaczęły dołączać następne kobiety, w 1925 roku powołano formalne stowarzyszenie religijne pod nazwą: Sodalicja Pracownic Katolickich „Jedność" p.w. św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Był to czas wyniesienia na ołtarze św. Teresy, nabożeństwo do niej szerzyło się w całym Kościele, jej czcicielem był również ks. Mazurkiewicz.

ks. Leon Walaszek SDB

Celem Sodalicji było: rozwijanie wśród członkiń prawdziwej pobożności i pracowitości, ćwiczenie się w uczynkach miłosierdzia chrześcijańskiego oraz pomaganie kapłanom w parafiach w prowadzeniu Akcji Katolickiej. Ponadto sodalistki zajmowały się szyciem, haftem, tkactwem, dbały o bieliznę kościelną, wystrój ołtarzy. Swoją działalnością obejmowały kolejne parafie, powstawały nowe domy wspólnoty.

Ze względu na swoją patronkę sodalistki od początku nazywane były siostrami Tereskami, prowadziły też życie na wzór życia zakonnego. Nie będąc jednak oficjalnie zakonnicami nie nosiły habitów. Jednak w swojej historii miały niecodzienny epizod jak na wspólnotę bezhabitową i do tego niebędącą formalniym zakonem; w czasie wojny siostry musiały założyć habity i nosiły je przez około 10 lat. W latach 1950-tych podjęto na nowo kwestię stroju zakonnego i siostry opowiedziały się za bezhabitowym charakterem wspólnoty.

W 1952 roku dyrektorem sodalicji został ks. Leon Walaszek SDB, również czciciel św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Opracował on nowe konstytucje i dyrektorium i za jego staraniem w 1954 roku sodalicja została przekształcona w zgromadzenie zakonne. Z tego powodu ks. Walaszek nieraz podawany jest jako współzałożyciel sióstr Teresek, choć za datę założenia przyjmuje się 1925 rok.

Strony www:
www.siostrytereski.com