Misjonarki Jezusa Słowa i Ofiary (MJVV)
Missionaries of Jesus Word and Victim
Missionarie di Gesù Verbo e Vittima
Misioneras de Jesús Verbo y Víctima
Missionárias de Jesus Verbo e Vítima
Missionnaire de Jésus, Verbe et Victime
Missionarinnen vom Lehrenden und Sühnenden Heiland
Data i miejsce założenia:
1961 rok - Peru
Założyciele:
bp Federico Kaiser MSC
m. Willibrordis Bonefeld
Liczba sióstr na świecie: 395 * dane z 2019 roku
Misjonarki Jezusa Słowa i Ofiary obecne są w krajach: Peru, Boliwia, Paragwaj, Urugwaj, Argentyna, Chile, Kuba.
Dom generalny: Peru (Caravelí)
----------------------------------------------------------------------------------------------
Habit aktualny:
 |
Niebieski habit przepasany czarnym skórzanym paskiem, na głowie biały czepek i niebieski welon, na piersi przypięty znak zgromadzenia. |
 |
| Na co dzień używany również habit błękitny z białym welonem. |
----------------------------------------------------------------------------------------------
Celem zgromadzenia jest praca wyłącznie w tych miejscach i regionach, w których nie ma stałego kapłana, gdzie ludzie czują się zapomniani. Siostry starają się złagodzić poczucie osamotnienia i złagodzić ich głód Boga. Wiedzą, że nie mogą zastąpić kapłana, ale pracują, aby przygotować mu drogę. Chodzi o to, że gdy przyjedzie, znalazł tam dobrze przygotowanych dorosłych i dzieci i dzięki temu mógł owocnie wypełniać swoje święte funkcje kapłańskie. Zgromadzenie ma więc charakter typowo misyjny.
Swoją posługę siostry wypełniają w stacjach misyjnych, które liczą 6-8 zakonnic. Cztery z nich podążają w odległe wioski, aby objąć opieką duszpasterską tamtejszych wiernych, natomiast dwie opiekują się stacją misyjną oraz przyjmują tych wiernych, którzy do nich przychodzą. Siostry walczą przede wszystkim z ignorancją i grzechem, ucząc życia miłością, jednocząc się z Ofiarą Pana Jezusa i podejmując pokutę za grzechy.
W duchowości zgromadzenia dużą rolę odgrywa Pismo Święte. Dzięki niemu siostry przebywają z Bogiem, z Jego Słowem i nauką, z Jego cudami. Życie apostolskie sióstr jest w istocie przekazywaniem tego, co zaczerpną z medytacji Słowa Bożego. Życie to wypływa z biblijnego nakazu Pana: Idźcie i nauczajcie.
Działalność:
Siostry pracują wyłącznie w tych okolicach, do których kapłan dociera bardzo rzadko. Obejmują opieką duszpasterską wiernych we wszystkim z wyjątkiem tego, co należy wyłącznie do kapłanów. Zakonnice uczą katechizmu, celebrują Liturgię Słowa, uczą służyć do Mszy Świętej, roznoszą Komunię Świętą, przygotowują do chrztu i małżeństwa, przeprowadzają pochówki zmarłych, towarzyszą chorym i umierającym, formują katechetów, rozprowadzają książki religijne, dewocjonalia. Ponadto uczą czytania i pisania, świadczą podstawową pomoc medyczną, pomagają przy porodach.
Historia:
Bp Federico Kaiser pochodził z Niemiec, gdzie wstąpił do Zgromadzenia Misjonarzy Najświętszego Serca Jezusa. W 1939 roku, siedem lat po święceniach kapłańskich, został wysłany na misje do Peru, gdzie dał się poznać jako mądry i święty człowiek. W 1963 roku przyjął sakrę biskupią i został pierwszym ordynariuszem nowej prałatury Caravelí na południu kraju. Obejmowała ona między innymi rozległe i trudno dostępne, górzyste tereny Andów. Do pomocy miał jedynie dziesięciu kapłanów i ani jednej siostry zakonnej. Nic dziwnego, że wielu katolików pozostawało bez sakramentów długie miesiące, a nawet lata.
Wobec takiej rzeczywistości postanowił założyć żeńskie zgromadzenie, które pomagałoby kapłanom w miejscach, gdzie dociera on bardzo rzadko. Narodziło się ono w 1961 roku w Caravelí. Do sporządzenia konstytucji wykorzystał wszystkie swoje odręczne notatki, które pisał, gdy był kierownikiem duchowym osób zakonnych. Jak sam później powiedział: Nie wiem, dlaczego je pisałem.
Oprócz posługi duszpasterskiej w takim zakresie, w jakim można zastąpić kapłana, siostry miały służyć także pomocą medyczną, a więc wszędzie tam, gdzie nie ma księdza, lekarza, apteki i położnej.
www.mjvv.org
Filmy:
