Mniszki "Abba Ojcze"

Bractwo Monastyczne Abba Ojcze
Monastic Fraternity Abba Father (Abba Father Nuns)
Fraternità Monastica Abba Padre (Monache di Abba Padre)
Fraternidad Monástica Abba Padre (Monjas del Abba Padre)
Fraternidade Monástica Abba Pai (Monjas Abba Pai)
Fraternité Monastique Abba Père (Moniales Abba Père)
Monastischen Gemeinschaften Abba Vater (Nonnen Abba Vater)

Data i miejsce założenia:
2000 rok - Argentyna

Założycielka:
m. Hilda María Magdalena Hergenreder

Liczba sióstr na świecie: ok. 20
Mniszki Abba Ojcze obecne są w krajach: Argentyna.
Dom wspólnoty: Argentyna (Los Cocos)

Habit aktualny:

Brązowy habit ze szkaplerzem przepasane skórzanym paskiem, beżowy kołnierzyk, na głowie beżowy welon, przy boku różaniec.

Dopełnieniem stroju jest biały płaszcz chórowy.

Duchowość:

Charyzmat wspólnoty odwołuje się do Jezusa Chrystusa, który do swojego Ojca modli się słowami: Abba, Ojcze, i który uczy ludzi modlić się i objawia im oblicze Ojca, Boga Miłości.

Słowo abba jest czułym określeniem, jakim dzieci żydowskie zwracały się do swoich ojców. W chrześcijaństwie interpretowane jako wyraz synostwa Bożego i wskazuje na zażyłą więź z Ojcem. Słowo to dla sióstr jest wskazówką, w jakim duchu powinny modlić się i żyć chryzmatem na co dzień: w postawie dziecka, w zażyłości, w prostocie, w pogodnej radości tych, którzy oddają się w ręce Ojca.

Mniszki powołane są, aby w ich życiu, Chrystus także dziś - przez swojego Ducha – wypowiadał modlitwę Abba, Ojcze, którą skierował do Ojca podczas swego ziemskiego życia. Kontemplując Pana Jezusa w Ewangelii dostrzegają, jak Jego życie było głęboko naznaczone obecnością Ojca. W Sercu Syna Bożego żyło podwójne pragnienie: pragnienie Oblicza Ojca poszukiwane w samotności oraz pragnienie objawienia tego Oblicza ludziom.

Siostry chcą żyć z radykalnym życiem ewangelicznym, dlatego obierają ubogi, czysty i posłuszny sposób życia, który Chrystus wybrał dla siebie. Jest ono bardzo proste, podobne do tego, które było udziałem Pana Jezusa w Nazarecie przez trzydzieści lat. Życie ukryte przed ludzkimi oczami, ale pod spojrzeniem Ojca, który widzi w ukryciu. Mniszki żyją radosnym dziewictwem, a także męczeństwem, które jest bezkrwawe i polega na śmierci dla świata dla miłości Chrystusa. Męczeństwo i dziewictwo to dwie rzeczy, które łączą się ze sobą: zakonnice wyrzekają się wszelkich rzeczy, aby być wyłączną własnością Boga, bez zastrzeżeń poddaną Jego woli.

Szczególnym wyrazem stylu życia sióstr jest: samotność, siostrzana jedność i gościnności wobec bliźnich.

Wspólnota ma wyraźny rys kontemplacyjny. Choć nie ma charakteru klauzurowego, samotność zajmuje wiele miejsca; pozwala ona pozostawać siostrom w miłości i bliskości z Bogiem Ojcem, w całkowitym zwróceniu w Jego stronę. Mniszki zachowują milczenie, aby nie stracić modlitewnej postawy.

Siostrzana jedność przejawia się kierowaniem się przykazaniem miłości w modlitwie, w pracy, w braterskiej wspólnocie, w radości i pokoju, ze świadomością, że siostry są córkami tego samego Ojca. To wyjątkowe ojcostwo łączy je we wspólnocie miłości.

Gościom, którzy przybywają do klasztoru, mniszki służą z największą możliwą miłością. Starają się, aby i oni odkryli, że są dziećmi umiłowanymi przez Ojca, by w ten sposób obudziła się w nich modlitwa Syna: Abba! - wierząc w prawdziwość słów uczniów Pana Jezusa: Pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy (J 14, 8).

Podstawową misją zgromadzenia jest jednak modlitwa. Dzień sióstr rozpoczyna się od czytania Lectio Divina, następnie śpiewane są modlitwy Oficjum, później celebrowana jest Msza Święta, następne części Liturgii Godzin odmawiane są w samotności aż do Nieszporów, przedpołudniowa godzina studium również odbywa się indywidualnie. W czwartki i niedziele odbywa się wspólna rekreacja. Popołudniu wspólnie odmawiany jest Różaniec. Dzień kończy się godziną cichej modlitwy oraz Kompletą. Piątek jest dniem pustynnym. Mniszki w ciągu dnia na zmianę adorują Najświętszy Sakrament, prosząc Boga, aby wszyscy ludzie mogli być zbawieni i dojść do pełnej wiedzy o prawdzie. Siostry przez cały dzień, cokolwiek robią, często przywołują imię Pana Jezusa, starając się żyć w Jego obecności.

Działalność:

W ramach pracy apostolskiej mniszki przyjmują w gościnę osoby na wspólną modlitwę, rekolekcje, towarzyszenie duchowe, naukę praktyki Lectio Divina i modlitwy kontemplacyjnej. Utrzymując się z pracy własnych rąk wykonują różne przedmioty religijne, dewocjonalia, a także produkty żywnościowe itp., które później sprzedają.

Historia:

Na początku 1996 roku Duch Święty wlał do serca Matki Hildy Marii Magdaleny Hergenreder pragnienie założenia nowej wspólnoty zakonnej, która żyłaby duchowością, którą ona sama żyła od dawna. Polegała ona na poszukiwaniu Oblicza Boga jako miłującego Ojca.

Z błogosławieństwem biskupa argentyńskiej diecezji Cruz del Eje, w małej miejscowości Los Cocos powstał pierwszy klasztor Abba Ojcze. Wspólnota została zatwierdzona jako prywatne stowarzyszenie wiernych w 2000 roku, a następnie jako publiczne stowarzyszenie wiernych. Natomiast w 2008 roku za zgodą Stolicy Apostolskiej wspólnota została uznana jako klasztor sui iuris (autonomiczny) na prawie diecezjalnym.

Strony www:
http://monjasabbapadre.wordpress.com

Filmy: