Misjonarki Maryi Wspomożycielki Wiernych

Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Maryi Wspomożycielki Wiernych (MSMHC)
Congregation of the Missionary Sisters of Mary Help of Christians
Congregazione delle Suore Missionarie di Maria Aiuto dei Cristiani (Ferrandine)
Congregación de las Hermanas Misioneras de María Auxiliadora
Congregação das Irmãs Missionárias de Maria Auxiliadora
Congrégation des Sœurs Missionnaires de Marie Auxiliatrice
Kongregation der Missionsschwestern Maria Hilfe der Christen
inna nazwa: Ferrandynki

Data i miejsce założenia:
1942 - Indie

Założyciel:
bp Stefano Ferrando SDB

Liczba sióstr na świecie: 1167

Misjonarki Maryi Wspomożycielki Wiernych obecne są w krajach: Indie, Włochy, Niemcy, Hawaje, Etiopia, Sudan Płd., Mozambik, Suazi, Lesotho, RPA.

Dom generalny: Indie (Guwahati)

Habit aktualny:

Biały habit z pelerynką, biały welon, na piersi zawieszony krzyż.
Używany także strój w kolorze jasno-niebieskim lub szarym.

Habit historyczny:

Duchowość:

Misjonarki Maryi Wspomożycielki Wiernych to wspólnota zakonna o duchowości salezjańskiej.

Zgromadzenie ma wyraźny rys misyjny. Siostry zobowiązują się do głoszenia Dobrej Nowiny o miłości Boga przez całkowite zaangażowanie na rzecz ewangelizacji, nie szczędząc czasu ani sił dzielą się swoim doświadczeniem Chrystusa z innymi, budując chrześcijańskie wspólnoty. Mottem zgromadzenia są słowa: Iść głosić Dobrą Nowinę wszystkim narodom.

W duchowości wspólnoty szczególnie mocno podkreślane jest, aby oddawać chwałę Bogu przez przynoszenie obfitych i trwałych owoców swojego życia, według słów Pana Jezusa: Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami (J 15, 8) oraz: Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał (J 15, 16). Jednak siostry same nie są w stanie tego dokonać, dlatego muszą być zakorzenione w Bogu, a wszystko, co potrzebne do wypełnienia swojego powołania otrzymają od Niego.

Aby było to możliwe konieczne jest prowadzenie życia modlitwy, a szczególnie rozważanie Słowa Bożego. Chcąc poznać, jakie owoce przynosi zakorzenienie w Bogu, siostry wpatrują się w osobę Maryi, która oddana do świątyni, od młodości modliła się i czytała Pismo Święte. Jej pełna poświęcenia służba św. Elżbiecie, jak i wszystkie łaski, jakie otrzymała, miały źródło właśnie w zakorzenieniu Maryi w Bogu.

Powołanie sióstr jest także powołaniem proroczym. Prorok to człowiek, który stoi pomiędzy Bogiem i ludźmi; przynosi Słowo Boga do ludzi i ludzi prowadzi do Boga. Prorok musi uważnie słuchać Boga, aby mówić ludziom dokładnie to, co mówi Bóg. Siostry starają się być właśnie takimi współczesnymi prorokami, ale także, tak jak prorocy, muszą być gotowe na odrzucenie i prześladowanie.

Patronami zgromadzenia są: Maryja Wspomożycielka Wiernych, św. Józef, św. Jan Bosko i św. Teresa od Dzieciątka Jezus.

Działalność:

Swoje powołanie misyjne siostry wypełniają w pierwszej kolejności poprzez ewangelizację i katechizację. Jednak podejmują się tego zadania także w innych formach apostolstwa, są to: wychowanie i edukacja dzieci i młodzieży w szkołach, internatach, ośrodkach kształcenia zawodowego, ośrodkach dla młodzieży zagrożonej patologią, duszpasterstwach młodzieżowych, opieka nad ludźmi, niepełnosprawnymi, starszymi w domach opieki, chorymi w ośrodkach zdrowia czy cierpiącymi na AIDS.

Historia:

Założyciel zgromadzenia Stefano Ferrando był Włochem. Tam wstąpił do Salezjanów i już jako kleryk marzył o wyjeździe na misje. Niedługo po święceniach kapłańskich przełożeni wysłali go do północno-wschodnich Indii, gdzie wkrótce został mianowany mistrzem nowicjatu. Swoich nowicjuszy często zabierał do wiosek, gdzie zapoznawał ich z wyzwaniami misji; poznawali tam m.in. zwyczaje ludzi, lokalny język, uczyli się także dostosowywania się do różnych okoliczności.

Po mianowaniu go przez papieża biskupem Shillong nie porzucił bezpośredniego kontaktu z wiernymi. Przemierzał lasy i pola ryżowe, nieraz pieszo, docierając do wiosek, aby nauczać, spowiadać, odwiedzać chorych w ich chatach. Snuł plany, aby doprowadzić całe północno-wschodnie Indie do Chrystusa, wykorzystując do tego wszystkie możliwe środki. Jednym z największych problemów jego diecezji był brak kapłanów i osób zakonnych.

Wybuch II Wojny Światowej przyniósł ogromne cierpienia ludzi na całym świecie, a północno-wschodnie Indie, jako obszar graniczny, doświadczały jeszcze większych problemów. Dodatkowo działalność misjonarzy, którzy byli głównie obcokrajowcami, została mocno ograniczona. Biskup Ferrando widział smutny los mieszkańców regionu, którzy zostali pozbawieni duchowej, jak i materialnej pomocy. Zdawał sobie sprawę, że przyszłość misji zależy od miejscowych powołań. Tak zrodził się pomysł założenia rodzimego zgromadzenia, którego zakonnice docierałyby do wiosek, nie na kilka godzin, ale na kilka tygodni i troszczyłyby się tam o chorych, opiekowały się dziećmi, nauczały prawd wiary.

Biskup znalazł osiem miejscowych dziewcząt gotowych do pracy misyjnej. Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Maryi Wspomożycielki Wiernych narodziło się w 1942 roku w Guwahati, z chwilą rozpoczęcia nowicjatu pierwszych kandydatek. Formację zakonną oraz kierownictwo nad młodym zgromadzeniem w początkowym okresie sprawowały siostry Salezjanki. Pierwotna nazwa zgromadzenia to Misjonarki Katechetki z Shillong.

Strony www:
www.msmhc.org

Filmy: