26 stycznia 2017

ss. Krzyża


Siostry Towarzystwa Krzyża (HCC)
Sisters of the Company of the Cross (Sisters of the Cross)
Sorelle della Compagnia della Croce (Sorelle della Croce)
Hermanas de la Compañía de la Cruz (Hermanas de la Cruz)
Irmãs da Companhia da Cruz (Irmãs da Cruz)
Sœurs de la Compagnie de la Croix (Sœurs de la Croix)
Schwestern der Gesellschaft vom Kreuz


Data i miejsce założenia:
1875 rok - Hiszpania

Założycielka:
św. Aniela od Krzyża Guerrero Gonzales















Liczba sióstr na świecie: ok. 650 sióstr
Siostry Krzyża obecne są w krajach: Hiszpania, Włochy, Argentyna.
Dom generalny: Hiszpania (Sewilla)


Habit aktualny:

Brązowy habit przepasany białym sznurem, brązowy krótki szkaplerz, na głowie białe zawicie wokół twarzy oraz czarny welon, na piersi zawieszony krzyż, przy boku różaniec. Dopełnieniem stroju jest brązowy płaszcz.







W Argentynie: habit w kolorze beżowym.




Duchowość:
Celem Sióstr od Krzyża jest służyć ubogim z miłości do Jezusa Chrystusa. Chodzi o zbawienie dusz ludzi ubogich, którym siostry służą jak swoim „panom i władcom”. Charyzmat streszcza hasło zgromadzenia: Stać się ubogim dla ubogich, aby zaprowadzić ich do Chrystusa.
Szczególne znaczenie w życiu sióstr ma duch wyrzeczenia się siebie, który przejawia się m.in. w radykalnym ubóstwie. Siostry prowadzą bardzo skromny tryb życia, siebie i podopiecznych utrzymują jedynie z otrzymanej jałmużny, jadają skromnie, sypiają na ubogich posłaniach, rezygnują z dóbr tego świata, aby móc wszystko oddać potrzebującym. Przez ducha wyrzeczenia i ofiary starają się upodobnić do Chrystusa Ukrzyżowanego.
Drugą cnotą podstawową dla zgromadzenia, obok ubóstwa, jest pokora. Ponadto codzienność sióstr składa się z pokuty i umartwienia, modlitwy, kontemplacji, milczenia i samotności.
Życie ofiary i poświęcenia nie jest możliwe jeśli nie czerpie siły z intensywnej modlitwy. Wyraźny rys kontemplacyjny wspólnoty skłania siostry do spędzania kilku godzin dziennie na modlitwie indywidualnej i wspólnotowej. Obejmuje ona m.in. Mszę Świętą, Oficjum, różaniec, Drogę Krzyżową, adorację Najświętszego Sakramentu oraz modlitwy zgromadzenia. Zjednoczenie z Bogiem na modlitwie rodzi radość, która jest cechą charakterystyczną Sióstr Krzyża.



Działalność:
Założycielka wyznaczyła siostrom trzy podstawowe formy apostolstwa, które są realizowane przez zgromadzenie do dnia dzisiejszego: opieka nad ubogimi chorymi w ich domach, pomagając im także w codziennych czynnościach jak przygotowanie posiłku, prace domowe, dbałość o higienę osobistą itp. Siostry starają się wspierać ich także materialnie i duchowo. Drugie zadanie to troska o chorych samotnych lub tych, którym rodzina nie jest w stanie sama zapewnić opieki. W tym celu zgromadzenie prowadzi domy opieki. Trzeci cel to wspieranie materialne lub żywnościowe ubogich, którzy pukają do drzwi klasztorów.
Zgromadzenie prowadzi ponadto domy dziecka, przedszkola i szkoły oraz kursy zawodowe. Siostry zajmują się również katechizacją młodzieży i dorosłych.


Historia:
Św. Aniela od Krzyża urodziła się w Sewilli w Hiszpanii, w wielodzietnej, ubogiej, lecz bardzo pobożnej rodzinie. Rodzice zaszczepili w niej zamiłowanie do modlitwy i wyczulenie na potrzeby bliźnich. Wcześnie odkryła w sobie powołanie do życia zakonnego; chciała wstąpić do Karmelitanek Bosych, lecz nie przyjęto jej z powodu słabego zdrowia. Zaczęła więc angażować się w służbę chorym i ubogim. Trzy lata później została przyjęta do postulatu w Zgromadzeniu Córek Miłości, lecz musiała go opuścić również z powodu zdrowia.
Aniela postanowiła złożyć prywatne śluby życia według rad ewangelicznych. Wkrótce podczas mistycznej wizji ujrzała dwa krzyże: na jednym wisiał Pan Jezus, drugi był pusty. Zrozumiała potrzebę cierpienia dla Chrystusa i dźwigania swojego krzyża; poznała, że ma poświęcić swoje życie w ofierze za zbawienie bliźnich, jednocząc się z Chrystusem Ukrzyżowanym. Odtąd zaczęła starania nad stworzeniem nowej rodziny zakonnej, które realizowałoby to zadanie.
W 1875 roku udało jej się osiągnąć cel. Wraz z trzema towarzyszkami w Sewilli w małym pokoiku z kuchnią rozpoczęły bardzo ubogie życie wspólne, dając początek Siostrom od Krzyża. Zakonnice odwiedzały ubogich ludzi chorych w ich domach, pomagając im w potrzebach duszy i ciała. Jednocześnie prowadziły bardzo głębokie życie modlitewne. Ofiarnie poświęciły się też cierpiącym w skutek epidemii ospy, która wybuchła w Sewilli rok później. Surowe ubóstwo zachowały w dalszym okresie istnienia zgromadzenia, pozwalając na okazalsze rzeczy materialne jedynie w wystroju kaplicy.



Przez dziesiątki lat siostry prowadziły gorliwe, bardzo ubogie i pełne wyrzeczenia życie, pociągając swoim przykładem dziewczęta, które licznie wstępowały do zgromadzenia. Po Soborze Watykańskim II, gdy większość zgromadzeń w Hiszpanii, pod wpływem błędnej interpretacji posoborowej odnowy życia zakonnego, uległa daleko idącej modernizacji sposobu życia, a czasem i charyzmatów, Siostry Krzyża postanowiły utrzymać tradycyjne elementy życia zakonnego, pierwotną surowość, ubóstwo i ducha radykalnego wyrzeczenia, aby w ten sposób zachować pierwotnego ducha, który cechował założycielkę i pierwsze siostry. Nie zmieniły nawet kroju habitu, aby także zewnętrznie dać wyraz życia pierwotnym charyzmatem. Dokonały zmian natomiast w tym, czego sobór rzeczywiście wymagał.
Przyniosło to bardzo konkretne owoce. Dziś zmodernizowane hiszpańskie zgromadzenia cierpią na brak nowych powołań, tymczasem u Sióstr Krzyża liczba nowicjuszek sięga co roku ok. 50. Zgromadzenie jest jedną z niewielu wspólnot w Hiszpanii, którym powołań nie brakuje i co charakterystyczne – wszystkie one zachowały tradycyjny styl życia zakonnego.


Strony www:
www.hermanasdelacruz.org 



18 stycznia 2017

Siostry Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo z Zams


Siostry Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo z Zams
Sisters of Charity of Saint Vincent de Paul of Zams
Suore di Carità di San Vincenzo de 'Paoli di Zams
Hermanas de la Caridad de San Vicente de Paúl de Zams
Irmãs da Caridade de São Vicente de Paulo de Zams
Soeurs de la Charité de Saint Vincent de Paul de Zams
Barmherzigen Schwestern des hl. Vinzenz von Paul in Zams

Data i miejsce założenia:
1826 rok - Austria

Założyciele:
ks. Nikolas Schuler
m. Josefa Nikolina - Katharina Lins



Liczba sióstr na świecie: 167
Siostry Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo z Zams obecne są w krajach: Austria, Peru.
Dom generalny: Austria (Zams)

Habit aktualny:

Czarny habit z białym kołnierzykiem, na głowie biały welon, na piersi zawieszony znak zgromadzenia.


W Peru: habit w kolorze szaro-niebieskim.


Habit historyczny:


 ----------------------------------------------





Duchowość:
Siostry Miłosierdzia z Zams to stowarzyszenie życia apostolskiego oparte na duchowości św. Wincentego a Paulo i św. Ludwiki de Marillac. U jej podstaw leży przekonanie o godności każdego człowieka, które zobowiązuje do pełnienia konkretnych uczynków miłosierdzia względem bliźnich. Kto jest miłosierny nie pyta, kim jest człowiek w potrzebie, czy jest on dobry czy zły; być miłosiernym to dostrzegać los bliźniego, pomagać mu bez pytania, tylko z jednego powodu: bo potrzebuje pomocy. Zgromadzenie ma więc charakter typowo apostolski. Miłosierdzie to okazywane jest ze względu na miłość Jezusa Chrystusa, który jest celem życia sióstr i nadaje sens ich apostolstwu. Streszcza to hasło wspólnoty: Caritas Christi urget nos - Miłość Chrystusa przynagla nas.
Uczestnictwo we Mszy Świętej, odmawianie Liturgii Godzin, medytacja oraz modlitwa osobista są najważniejszymi i niezbędnym elementami każdego dnia. Nadają one żywotność i głębię życiu duchowemu każdej siostry. Zgromadzenie oddaje się pod opiekę Matki Bożej, czczoną szczególnie w wizerunku Cudownego Medalika, objawionego przez Maryję św. Katarzynie Labouré.



Działalność:
Działalność sióstr ukierunkowana jest przede wszystkim na potrzeby dzieci oraz osób starszych i chorych. Zgromadzenie prowadzi szkoły przedszkole, żłobek, szpital oraz domy opieki, ponadto domy rekolekcyjno-wypoczynkowe oraz angażuje się w pomoc w pracy duszpasterskiej w parafiach szczególnie w zakresie pomocy ubogim.


Historia:
Zgromadzenie założyli ks. Nikolas Tolentin Schuler i m. Josefa Nikolina Katharina Lins. Ksiądz Schuler po okresie wojen napoleońskich widział wiele bied w społeczeństwie austriackim. W 1811 roku zakupił działkę w Zams, zbudował na niej dom, w którym schronienie i opiekę mogli znaleźć ludzie chorzy i niedołężni. Zajął się również kształceniem dziewcząt, gdyż była to sfera również wówczas bardzo zaniedbana. Do pracy tej angażował młode pobożne kobiety.
Zarządzenie domem powierzył Katharinie Lins. W 1822 roku wyjechała ona do Sióstr Miłosierdzia w Strasburgu, gdzie odbyła formację zakonną i przyjęła imię Josefa Nikolina. Po powrocie do Zams założyła nową wspólnotę zakonną na wzór zgromadzenia ze Strasbourga. Została ona zatwierdzona w 1826 roku. W tym samym roku odbyła się pierwsza profesja kilku sióstr. Założyciele postawili przed zgromadzeniem dwa główne cele apostolskie: opiekę nad ludźmi chorymi i potrzebującymi pomocy oraz edukację katolicką.
Aktualnie Siostry Miłosierdzia z Zams żyją i posługują w Austrii i w jednym domu w Peru. W przeszłości, w latach 1929-74 obecne były także w USA.
W pierwszej połowie XIX wieku do zgromadzenia wstępowała spora liczba dziewcząt z obszaru Niemiec i Austro-Węgier. Niektóre wracały później do swojego kraju i tam zakładały nowe domy. Przez lata wiele z tych wspólnot stało się autonomicznymi zgromadzeniami, choć wszystkie żyły tym samym charyzmatem Sióstr Miłosierdzia ze Strasburga. Obecnie istnieje 14 takich niezależnych zgromadzeń z domami generalnymi oprócz Zams, w: Augsburgu, Freiburgu, Fuldzie,Heppenheim,   Hildesheim, Innsbrucku, Monachium, Paderborn,Strasburgu, Untermarchtal, Wiedniu,  Zagrzebiu w Chorwacji, Suwon w Korei oraz w Manathavada w Inidach.


Strony www:
www.mutterhaus-zams.at
- prow. Bozen: www.provinzhaus-bz.it