30 grudnia 2016

Bracia Miłosierdzia


Zgromadzenie Braci Miłosierdzia (FC)
Congregation of the Brothers of Charity
Congregazione dei Fratelli della Carità
Congregación de los Hermanos de la Caridad
Congregação dos Irmãos da Caridade
Congrégation des Frères de la Charité
Kongregation der Brüder der Nächstenliebe
Congregatie Broeders van Liefde


Data i miejsce założenia:
1807 rok - Belgia

Założyciel:
ks. Petrus-Jozef Triest















Liczba zakonników na świecie: brak danych
Bracia Miłosierdzia obecni są w krajach: Belgia, Holandia, Wielka Brytania, Irlandia, Włochy, Rumunia, USA, Kanada, Nikaragua, Peru, Brazylia, Wybrzeże Kości Słoniowej, RŚA, RD Kongo, Etiopia, Kenia, Rwanda, Burundi, Tanzania, Zambia, RPA, Pakistan, Indie, Sri Lanka, Wietnam, Chiny, Japonia, Filipiny, Indonezja, Papua Nowa Gwinea.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Czarny habit i szkaplerz przepasane czarnym paskiem.


Na misjach strój w kolorze białym.

Nowicjusze na piersi zawieszony krzyżyk.


Duchowość:
Charyzmat Braci Miłosierdzia można określić jako charyzmat miłości. Źródło tej miłości ukazuje hasło zgromadzenia, którym są słowa: Bóg jest miłością.
Swoim życiem bracia starają się ukazywać Bożą miłość, szczególnie tym, którzy doświadczają bardzo mało miłości ze względu na chorobę, niepełnosprawność, ubóstwo czy marginalizację. Sami więc dążą do coraz większej otwartości na miłość Boga tak, aby być nią wypełnionymi i stać się prawdziwymi ludźmi miłości. Na tym polega istota bycia Bratem Miłosierdzia.
Najdoskonalszym wzorem dla zakonników jest Jezus Chrystus, który przeszedł przez życie dobrze czyniąc, pełen współczucia dla tych, którzy cierpią i pełen przebaczenia dla tych, którzy żyją w grzechu. W Jego Osobie dostrzegają prawdziwe oblicze miłości i miłosierdzia Boga. Pan Jezus zachęca braci, aby zobaczyli, spotkali i pokochali Go w osobach bliźnich słowami: Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili (Mt 25, 40). Słowa te stanowią podstawę wszelkich dzieł miłosierdzia pełnionych przez zgromadzenie.
Drugim wzorem postępowania jest dla braci ich patron św. Wincenty a Paulo. W jego duchu starają dawać pierwszeństwo służbie ubogim. Św. Wincenty postrzegał ubogich jako ikony Chrystusa, dlatego służył im z szacunkiem i miłością.
Zgromadzenie ma charakter braterski; zakonnicy nie przyjmują święceń kapłańskich. Składają śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Prowadzą oszczędny i prosty styl życia, ofiarując bliźnim swoje dary i talenty.



Działalność:
Bracia Miłosierdzia posługują w charakterze pielęgniarzy, lekarzy, psychologów, pracowników socjalnych, opiekują się chorymi w szpitalach, w schroniskach dla niepełnosprawnych i upośledzonych, w ośrodkach dla ludzi chorych psychicznie oraz dla chorych na AIDS. Ponadto zajmują się działalnością edukacyjną i wychowawczą wśród młodzieży oraz prowadzą domy rekolekcyjne.



Historia:
Zgromadzenie Braci Miłosierdzia było owocem odradzania się Kościoła w Belgii po zniszczeniach Rewolucji Francuskiej. Konkordat podpisany przez Napoleona z papieżem w 1801 roku pozwolił na większą swobodę w sferze religijnej. Dzięki temu ks. Petrus-Jozef Triest mógł zaangażować się w działalność dobroczynną, którą rozwinął bardzo szeroko. Wspomagał ubogich, organizował opiekę dla dzieci osieroconych i porzuconych, osób starszych i upośledzonych umysłowo, założył przytułek dla żebraków i włóczęgów.
Będąc proboszczem w małym miasteczku Lovendegem w diecezji Gandawa zebrał kilka pobożnych kobiet, z których w 1803 roku założył Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia Jezusa i Maryi. Chciał też założyć wspólnotę męską, która w oparci o duchowość wincentyńską będzie pracować dla ludzi w potrzebie. W owych czasach troska o biednych, chorych i ludzi w podeszłym wieku była w bardzo złym stanie. W 1807 roku w Gandawie zebrał kilku młodych mężczyzn do opieki nad osobami starszymi. Dali oni początek Zgromadzeniu Braci Miłosierdzia, którzy początkowo nosili nazwę: Bracia Szpitalni św. Wincentego.
Dwa lata później jeden z braci zaczął nauczać katechizmu ubogą młodzież rozpoczynając w ten sposób tradycję działalności edukacyjnej, która z biegiem lat zaowocowała powstaniem licznych szkół podstawowych, średnich i technicznych. Ponadto w pierwszym okresie swojego istnienia zgromadzenie zajęło się także opieką nad ludźmi chorymi psychicznie oraz nad dziećmi niewidomymi i głuchymi.
Ks. Petrus-Jozef Triest założył oprócz tego jeszcze dwa inne zgromadzenia: w 1825 roku Braci św. Jana Bożego – dziś już nieistniejących - do opieki nad ubogimi oraz w 1835 roku Siostry Dzieciństwa Jezusa do opieki nad sierotami.


Strony www:
Dom generalny: www.brothersofcharity.org
Belgia: www.broedersvanliefde.be
Holandia: http://broedersvanliefde.com
Wielka Brytania: http://brothersofcharity.org.uk
Irlandia: www.brothersofcharity.ie
Brazylia: http://irmaosfdacaridade.blogspot.com
Indie: www.brothersofcharityindia.org



28 grudnia 2016

ss. Diecezjalne Matki Bożej Anielskiej


Siostry Diecezjalne Matki Bożej Anielskiej
Diocesan Sisters of Our Lady of the Angels
Suore Diocesane di Nostra Signora degli Angeli
Hermanas Diocesanas de Nuestra Señora de los Ángeles
Irmãs Diocesanas de Nossa Senhora dos Anjos
Sœurs Diocésaines de Notre-Dame des Anges
Diözesan-Schwestern Unserer Lieben Frau von den Engeln

Data i miejsce założenia:
1976 rok - Meksyk

Założyciel:
bp José Fernández Arteaga















Liczba sióstr na świecie: 41 (w tym 33 profeski wieczyste i 8 czasowych) 
* dane z 2010 roku

Siostry Diecezjalne Matki Bożej Anielskiej obecne są w krajach: Meksyk.
Dom generalny: Meksyk (Apatzingán)

Habit aktualny:

Brązowy habit ze szkaplerzem wyciętym w szpic, na głowie biały welon z brązowym paskiem, na piersi zawieszony krzyż.


Na co dzień używany brązowy bezrękawnik, biała bluzka, z welonem lub bez welonu.


Duchowość:
Charyzmatem Sióstr Diecezjalnych Matki Bożej Anielskiej jest służba Kościołowi, w posłuszeństwie miejscowemu biskupowi, we wszystkim, co zgadza się z zakonnym powołaniem. Oznacza to, że siostry są powołane do ścisłej współpracy z miejscowym biskupem w pracy duszpasterskiej w diecezji.
Ważne miejsce w duchowości zajmuje więc tajemnica Kościoła, który gromadzi ludzi we wspólnotę zjednoczoną przez wiarę. Na czele lokalnej Jego części stoi osoba biskupa. Hasłem zgromadzenia są słowa: Tam, gdzie jest biskup, tam jest Kościół.
Siostry kształtują w sobie ducha całkowitego i bezwarunkowego oddania się Bogu, aby bez zastrzeżeń akceptować Jego wolę i być gotowymi poświęcić siebie dla innych, nawet za cenę własnego życia.
Patronką i Orędowniczką zgromadzenia jest Maryja w tytule Matki Bożej Anielskiej. Od Niej siostry uczą się prostoty, dyspozycyjności i gotowości do wypełniania woli Bożej. Jej zawierzają swoje życie, swoje poświęcenie i pełnioną misję.



Działalność:
Współpraca sióstr z biskupem polega na pełnieniu powierzonych im przez niego zadań. Aktualnie siostry posługują w kilku diecezjach w domach biskupich, kuriach diecezjalnych, prowadzą kuchnie w seminariach duchownych, pracują w bibliotece katolickiej, zajmują się dystrybucją książek i artykułów religijnych. Włączają się ponadto w pracę parafialną.


Historia:
Historia zgromadzenia rozpoczyna się w stolicy meksykańskiej diecezji Apatzingán, niedługo po tym, jak rządy nad nią objął bp José Fernández Arteaga. Szukając zgromadzenia żeńskiego, które zaspokoiłoby potrzeby duszpasterskie diecezji, został zainspirowany przez Ducha Świętego, aby założyć nową rodzinę zakonną, która bezpośrednio współpracowałaby z biskupem w pracy duszpasterskiej dla Kościoła lokalnego.
Kandydatki do nowego zgromadzenia znalazł w grupie młodych kobiet, które nieco wcześniej prowadziły życie zakonne, jednak ich wspólnota została rozwiązana przez władze kościelne. Dwanaście z nich pragnęło nadal kontynuować życie konsekrowane. Zgodziły się na propozycję biskupa na uformowanie nowej wspólnoty, która zaczęła swoje istnienie w 1976 roku.
Po rocznej formacji siostry złożyły pierwsze śluby jako Siostry Diecezjalne Matki Bożej Anielskiej. Do Maryi w tym tytule założyciel miał duże nabożeństwo, powierzył więc Jej wstawiennictwu młode zgromadzenie. Pierwszymi pracami apostolskimi sióstr były: posługa w domu biskupim, kurii diecezjalnej oraz w kuchni seminarium duchownego.


Dom generalny:
Hermanas Diocesanas de Nuestra Señora de los Ángeles
Calle Vicente Guerrero No. 18
Colonia Varillero
Código Postal 60600
Apatzingán de la Constitución, Michoacán.
México
email: hhdiocesanas@yahoo.com.mx