25 kwietnia 2015

Misjonarze Słudzy Pana


Instytut Misyjny Sług Pana (MsS)
Instituto Missionário Servos do Senhor (Missionários Servos do Senhor)
Instituto Misionero Siervos del Señor (Misioneros Siervos del Señor)
Missionary Institute Servants of the Lord (Missionaries Servants of the Lord)
Istituto Missionario Servi del Signore (Missionari Servi del Signore)
Institut Missionnaire Serviteurs du Seigneur (Missionnaires Serviteurs du Seigneur)
Missionarische Diener des Herrn


Data i miejsce założenia:
2005 rok - Brazylia

Założyciel:
bp José Edson Santana Oliveira















Liczba zakonników na świecie: 51 (w tym: 4 nowicjuszy, 5 postulantów) 
* dane z 2015 roku
Misjonarze Słudzy Pana obecni są w krajach: Brazylia
Dom generalny: Brazylia (Eunápolis, BA)


Habit aktualny:

Czarny habit przepasany białym sznurem, czarny szkaplerz z koloratką.


Postulanci i nowicjusze habit bez szkaplerza.


Duchowość:
Zakonnicy stawiają sobie za cel bycie żywymi świadkami Ewangelii, żyjącymi w braterskiej jedności, oddanymi służbie Bogu i bliźnim na wzór Maryi Matki i Służebnicy Pańskiej.
W charyzmacie zgromadzenia szczególne miejsce zajmują dwa aspekty: życie duchem misyjnym według polecenia Pana Jezusa: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię (Mk 16, 15) oraz duch braterstwa. Braterstwo przejawia się w stylu życia wspólnotowego, w traktowaniu siebie wzajemnie jak braci, a także w postrzeganiu wszystkich ludzi jako braci i siostry.
Służąc bliźnim Misjonarze starają się dowartościować godność każdego człowieka tak, by poczuł się kochany i otoczony miłosierną miłością Boga Ojca oraz ukazać im światło Ewangelii Jezusa Chrystusa. Wszystkie zadania powinni pełnić z radością, miłością, poświęceniem i prostotą.
Każdy zakonnik ma być także człowiekiem modlitwy, poświęcać się medytacji nad Słowem Bożym oraz żyć w bliskości Boga. Duchowość braci ma rys kontemplacyjny. Patronem zgromadzenia jest bł. Zefiryn Giménez Malla – pierwszy wyniesiony na ołtarze przedstawiciel narodowości romskiej.



Działalność:
Misjonarze Słudzy Pana w duchu misyjnym podejmują się przede wszystkim pracy parafialnej oraz ewangelizacyjnej.
Cechą wyróżniającą zgromadzenie jest otoczenie posługą duszpasterską środowisk bez stałego miejsca zamieszkania, ciągle przemieszczających się z miejsca na miejsce takich jak Romowie czy ludzie świata cyrku.
Ponadto misyjny duch zgromadzenia zakłada gotowość pójścia do pracy w każde miejsce na świecie i do podejmowania się apostolstwa w miejscach i warunkach szczególnie trudnych.



Historia:
Zgromadzenie założył w 2005 roku bp José Edson Santana Oliveira ordynariusz diecezji Eunápolis-Bahia w Brazylii. W 1986 roku założył on żeńską wspólnotę Misjonarek Służebnic Pana. Instytut Misyjny Sług Pana jest jej gałęzią męską. Pierwsza wspólnota powstała w stolicy diecezji w Eunápolis. Zgromadzenie od początku cieszy się licznymi powołaniami. Aktualnie zakonnicy żyją w 11 domach.

Strony www:
http://imss.com.br
http://imsdosenhor.webnode.com.br
http://www.imsdosenhor.blogspot.com

Filmy:





23 kwietnia 2015

Misjonarki Jezusa


Zgromadzenie Misjonarek Jezusa (MJ)
Congregation of the Missionaries of Jesus
Congregazione delle Missionarie di Gesù
Congregación de las Misioneras de Jesús
Congregação das Missionárias de Jesus
Congrégation des Sœurs Missionnaires de Jésus
Kongregation der Missionsschwestern von Jesus


Data i miejsce założenia:
1993 rok - Indie

Założyciel:
bp Symphorian Keeprath OFMCap















Liczba sióstr na świecie: 86 (w tym: 7 nowicjuszek, 4 postulantki)
* dane z 2013 roku

Misjonarki Jezusa obecne są w krajach: Indie.
Dom generalny: Indie (Jalandhar)


Habit aktualny:

Ciemno-brązowy habit z pelerynką z białym kołnierzykiem, przepasany białym sznurem, na głowie czarny welon z białą wypustką, na piersi zawieszony franciszkański krzyż, przy boku różaniec.



Duchowość:
Duch zgromadzenia streszczony jest w jego haśle: Kochać Jezusa; poddać się Jezusowi; głosić Jezusa.
Misjonarki Jezusa opierają się na przekonaniu, że podstawą życia zakonnego jest Ewangelia, a miłość jest zasadą postępowania. Gdy Pan Jezus zlecał Piotrowi misję pasterską nad Kościołem najpierw spytał go trzykrotnie: Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie? (J 21, 15-17). Misja zgromadzenia, jak każda misja zlecona przez Boga, jest więc zakorzeniona w miłości.
Szczytem poddania się Jezusowi są dla sióstr śluby zakonne. Aby być w pełni poddanymi Jezusowi dążą do tego by stać się ludźmi modlitwy i świętości, czystego sumienia, czystych intencji i pokornego posłuszeństwa, natomiast ich szczególnym zadaniem jest głoszenie Słowa Bożego i szerzenie Jego Królestwa, które wymaga od nich uległości Duchowi Świętemu.
Misjonarki Jezusa swoje powołanie realizują także w duchu św. Franciszka z Asyżu, swojego patrona, stając się tym samym częścią rodziny franciszkańskiej.


Działalność:
Swoją misję głoszenia Pana Jezusa zgromadzenie pełni przede wszystkim poprzez nauczanie w szkołach różnego typu, a także wychowując dzieci w przedszkolach, poprzez pracę w parafiach i apostolstwo wśród rodzin.

Historia:
Bp Symphorian Keeprath OFMCap był pierwszym pasterzem diecezji Jalandhar w północnych Indiach; podejmował wiele inicjatyw, aby rozwinąć działalność ewangelizacyjną na powierzonym mu obszarze. Aby skuteczniej realizować swoje cele misyjne, przy wsparciu całego duchowieństwa diecezjalnego założył w 1993 roku Zgromadzenie Misjonarek Jezusa.
W tym właśnie roku pierwsza grupa kandydatek, gotowych poświęcić się Panu Jezusowi, rozpoczęła swoją formację zakonną. Pierwszą profesję siostry złożyły w 1998 roku, a śluby wieczyste w 2003 roku. Konstytucje zostały sporządzone przez założyciela. Wspólnota przeznaczona została do głoszenia Słowa Bożego poprzez różne formy działalności apostolskiej. Aktualnie jest zgromadzeniem na prawie diecezjalnym liczącym 17 domów.


Strony www:
http://missionariesofjesus.in
http://missionariesofjesuspunjab.blogspot.com



22 kwietnia 2015

ss. Najświętszej Maryi z Kisantu


Zgromadzenie Sióstr Najświętszej Maryi z Kisantu (SSMK)
Congrégation des Soeurs de Sainte Marie de Kisantu
Congregation of the Sisters of Saint Mary of Kisantu
Congregazione delle Suore di Santa Maria di Kisantu
Congregación de las Hermanas de Santa María de Kisantu
Congregação das Irmãs de Santa Maria de Kisantu
Kongregation der Schwestern der heiligen Maria von Kisantu


Data i miejsce założenia:
1940 rok – RD Kongo

Założyciel:
bp Alphonse Verwimp SJ












Liczba sióstr na świecie: 154
Siostry Najświętszej Maryi z Kisantu obecne są w krajach: RD-Kongo, Angola, Włochy, Belgia.
Dom generalny: RD-Kongo (Kisantu)


Habit aktualny:


Zgromadzenie założone jako habitowe. Aktualnie w większości siostry nie chodzą w habitach, nosząc jedynie zawieszony na piersi krzyż.
Spotykany jest także biały habit z kołnierzykiem o rogach prostych i biały welon.

We Włoszech: habit i welon szary.


Habit historyczny:


------------------------------------



Charyzmat:
Siostry Najświętszej Maryi z Kisantu poświęcają się Bogu przez profesję rad ewangelicznych: ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Żyją we wspólnocie w posłuszeństwie konstytucjom oraz przełożonym i biskupom w miejscach przebywania. Duchowość wspólnoty cechuje się nabożeństwem do Najświętszego Serca Jezusa, Matki Bożej w tajemnicy Jej Niepokalanego Poczęcia oraz do św. Józefa.
Cel główny zgromadzenia założyciel określił jako szerzenie chwały Bożej, uświęcenie własne sióstr oraz zbawienie dusz. Celem szczegółowym wspólnoty jest zapewnienie pomocy księżom w działaniach apostolskich, głównie w zakresie edukacji i moralnego wychowania młodzieży.
Siostry prowadzą więc ponad 30 szkół podstawowych i średnich, katechizują, pomagają w duszpasterstwie w parafiach. Ponadto opiekują się chorymi w domach opieki, prowadzą domy samotnych matek, ośrodek dla dzieci ulicy, a także gospodarstwo rolne wspomagające mieszkańców wsi.


Historia:
Zgromadzenie założył belgijski jezuita i pierwszy biskup diecezji Kisantu w Kongo Alphonse Verwimp. Zainspirował go wielki misjonarz Afryki kard. Charles Lavigerie, który twierdził działalność misyjna w Afryce wtedy będzie skuteczna, jeśli uda się uformować księży, a później biskupów pochodzących spośród miejscowego społeczeństwa. Biskup Werwimp sprzyjał więc lokalnym powołaniom; dzięki niemu zostało wyświęconych na kapłanów pierwszych trzech kongijskich księży diecezjalnych; podejmował wiele inicjatyw, by zakorzenić chrześcijaństwo w afrykańskiej kulturze. Jednymi z nich było powołanie do istnienia dwóch zgromadzeń zakonnych: męskiego Braci św. Józefa z Kisantu w 1937 roku oraz żeńskiego Sióstr Najświętszej Maryi z Kisantu w 1940 roku.
Szansa na założenie rodzimej wspólnoty zakonnej żeńskiej pojawiła się w 1939 roku, gdy kilka miejscowych dziewcząt wyraziło pragnienie życia zakonnego. Biskup Werwimp postanowił otworzyć nowicjat i już rok później pięć kandydatek zostało przyjętych, a wkrótce kolejne dwie, dając początek nowemu zgromadzeniu. Formację młodej wspólnoty biskup powierzył belgijskim misjonarkom Siostrom Notre-Dame z Namur, sam natomiast pełnił funkcję przełożonego generalnego. Oficjalne zatwierdzenie Sióstr Najświętszej Maryi z Kisantu miało miejsce w 1942 roku, jednak pełną niezależność uzyskały dopiero w 1961 roku. Aktualnie są zgromadzeniem na prawie diecezjalnym.
Pierwsze siostry zajęły się głównie nauczaniem dzieci w szkole podstawowej, ponadto troszczyły się o świątynie oraz wypiekały hostie. Dziś siostry żyją w 29 placówkach, podejmując się różnorodnej działalności apostolskiej.

Strony www:
www.soeursdekisantu.com



18 kwietnia 2015

Misjonarki św. Teresy z Lisieux


Misjonarki św. Teresy z Lisieux (MSTL)
Misioneras de Santa Teresa de Lisieux
Missionárias de Santa Teresa de Lisieux
Missionary Sisters of St. Therese of Lisieux
Missionarie di Santa Teresa di Lisieux
Sœurs Missionnaires de Sainte Thérèse de Lisieux
Missionarinnen der Heiligen Therese von Lisieux


Data i miejsce założenia:
1936 rok - Meksyk

Założyciel:
ks. Luís Mendoza González

Liczba sióstr na świecie: 151
Misjonarki św. Teresy z Lisieux obecne są w krajach: Meksyk, Peru, Hiszpania.
Dom generalny: Meksyk (Xalapa)


Habit aktualny:

Brązowy habit ze szkaplerzem o wycięciu prostokątnym pod szyją, biały kołnierz, na głowie czarny welon, na piersi zawieszony kwadratowy medalik
z krzyżykiem.
Na co dzień siostry nie chodzą w habitach.




Duchowość:
Zgromadzenie jest częścią rodziny karmelitańskiej. Jego duchowość opiera się na miłosiernej miłości Boga Ojca, objawionej w Jezusie Chrystusie i tajemnicach Jego życia. Siostry starają się w sposób radykalny naśladować Pana Jezusa. Cechują się postawą zażyłości z Bogiem Ojcem, bezwarunkowego zaufania i oddania się w Jego miłosierne ręce. Na co dzień praktykują szczególnie cnoty pokory, prostoty, ducha ubóstwa i bezinteresownego oddania się służbie, łącząc się w tym z Najświętszą Maryją Panną. A wszystko to czynią podążając drogą dziecięctwa duchowego w taki sposób, jak czyniła to święta z Lisieux, Teresa od Dzieciątka Jezus.
Przykładem swojego życia siostry starają się odzwierciedlać miłosierną miłość Boga Ojca, Jego czułość, akceptację, przebaczenie i w ten sposób budować Królestwo Boże w Kościele i w świecie.


Działalność:
Zgromadzenie zaangażowane jest w trzy rodzaje apostolstwa: edukację, troskę o chorych w szpitalach oraz pracę w duszpasterstwie parafialnym, wszędzie dając pierwszeństwo ludziom ubogim i potrzebującym.

Historia:
Misjonarki św. Teresy z Lisieux są zgromadzeniem na prawie papieskim. Założył je ks. Luis Mendoza González kapłan diecezji Veracruz-Xalapa w Meksyku, w której powstał dom macierzysty.
W 1936 roku z natchnienia Bożego, kapłan ten zgromadził grupę młodych dziewcząt pragnących w prostocie kochać Boga i starać się, by i inni Go kochali. Darząc szczególną miłością św. Teresę od Dzieciątka Jezus dał siostrom jej duchowość za wzór w na drodze życia zakonnego. W tym duchu siostry zaczęły pełnić posługę apostolską wobec ubogich i potrzebujących.


Dom generalny:
Misioneras de Santa Teresa de Lisieux
Corregidora 52
91000 Xalapa, VER,
MEXICO
tel. (228) 817 73 19



15 kwietnia 2015

Saletyni


Zgromadzenie Księży Misjonarzy Saletynów (MS)
Congregatio Missionariorum Dominae Nostrae a La Salette
Congregazione dei Missionari di Nostra Signora di La Salette (Salettiani)
Congregation of the Missionaries of Our Lady of La Salette (La Salette Fathers)
Congregación de los Misioneros de Nuestra Señora de La Salette (Saletinos)
Congregação dos Missionários de Nossa Senhora da Salette (Saletinos)
Congrégation des Missionnaires de Notre-Dame de La Salette (Missionnaires de La Salette)
Kongregation der Missionare Unserer Lieben Frau von La Salette (Salettiner)
Congregatie van de Missionarissen van Onze-Lieve-Vrouw van La Salette (Salettijnen)

Zgromadzenie złożone z księży i braci zakonnych.

Data i miejsce założenia:
1852 rok - Francja

Założyciel:
bp Philibert de Bruillard















Liczba zakonników na świecie: 956 (w Polsce: 157)  * dane z 2008 roku
Saletyni obecni są w krajach: Polska, Białoruś, Ukraina, Słowacja, Czechy, Niemcy, Austria, Lichtenstein, Szwajcaria, Belgia, Francja, Wielka Brytania, Hiszpania, Portugalia, Włochy, USA, Kanada, Haiti, Boliwia, Brazylia, Argentyna, Angola, Namibia, Madagaskar, Reunion, Kazachstan, Indie, Birma, Filipiny, Australia.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Czarna sutanna przepasana czarnym pasem wiązanym po lewej stronie, po ślubach wieczystych zatknięty za pas duży krzyż z młotkiem i obcęgami – symbolami męki Chrystusa - noszony podczas głoszenia misji i rekolekcji ludowych, posługi misyjnej i podczas świąt i uroczystości.

               krzyż saletyński              
Możliwy także mały krzyż
zawieszony na piersi.

Saletyni w Indiach
Saletyni na Filipinach
Saletyni w Angoli


Duchowość:
Duchowość Saletynów jest ściśle związana z orędziem, jakie przekazała Matka Boża w czasie objawienia się w La Salette dwojgu dzieciom. Jego istotą jest wezwanie ludzi do pokuty i nawrócenia, zapowiedź Bożych kar dla grzeszników i obietnica łask dla nawróconych.
Charyzmatem zgromadzenia jest więc posługa pojednania ludzi z Bogiem. Saletyni starają się ukazywać światu świadectwo życia wartościami modlitwy, pokuty i gorliwości oraz szerzenie orędzia Matki Bożej z La Salette. W zgromadzeniu żywe jest zatem nabożeństwo do Maryi, które przejawia się w różnych formach pobożności.



Działalność:
Posługę pojednania Saletyni świadczą w różnorodnych formach, szczególną wagę przywiązują jednak do gorliwego sprawowania Sakramentu Pokuty oraz głoszenia misji i rekolekcji parafialnych. Starają się wychodzić do ludzi najbardziej oddalonych od Kościoła, jak również przybliżać wiernych do Boga poprzez kierownictwo duchowe oraz różnego rodzaju grupy i wspólnoty.
Saletyni prowadzą parafie domy rekolekcyjne i sanktuaria, wśród nich to najważniejsze w La Salette. Ponadto mają własne wydawnictwo, wydają czasopisma, głoszą Ewangelię poprzez środki masowego przekazu, a także przez działalność misyjną. Poprzez każdą podejmowaną formę działalności zakonnicy szerzą treść objawienia Matki Bożej z La Salette.


Historia:
Zgromadzenia Misjonarzy Matki Bożej z La Salette założył bp Philibert de Bruillard ordynariusz diecezji Grenoble we Francji. To właśnie w jego diecezji znajdowało się La Salette, w którym w 1846 roku miało miejsce objawienie Matki Bożej dwojgu dzieciom: Melanii Calvat oraz Maksyminowi Giraud.
Biskup de Bruillard był tym, który uznał objawienia za prawdziwe i stał się gorliwym propagatorem orędzia przekazanego przez Maryję, a wzywającego do nawrócenia; on też rozpoczął budowę bazyliki w miejscu objawień. Ponieważ Matka Boża poleciła głosić Jej słowa wszystkim ludziom bp de Bruillard postanowił założyć wspólnotę kapłanów, przeznaczoną do tego celu. Kapłani mieli również podjąć się posługi w budującym się sanktuarium oraz otoczyć opieką pielgrzymów.
W 1852 roku biskup wybrał pięciu kapłanów swojej diecezji, którzy odznaczali się wielką pobożnością i gorliwością apostolską. Oni stali się pierwszymi Saletynami. Latem obsługiwali pielgrzymów w La Salette, a zimą głosili misje i rekolekcje parafialne w diecezji Grenoble. W 1858 roku sześciu już kapłanów złożyło pierwsze śluby zakonne. Według sporządzonej reguły specyfiką duchowości nowej wspólnoty był duch modlitwy, ekspiacji i gorliwości apostolskiej.
Powstała także gałąź żeńska składająca się z dwóch zgromadzeń: Wynagrodzicielek Matki Bożej z La Salette, założonych w 1871 roku, oraz Misjonarki Matki Bożej z La Salette, założonych w 1928 roku. W 1962 roku oba zgromadzenia połączyły się w jedno tworząc dzisiejsze Saletynki, czyli Siostry Matki Bożej z La Salette.



Strony www:
Polska: www.saletyni.pl (postulat, seminarium duchowne)
Dom generalny: www.lasalette.info
Ukraina: http://saletyni.org
Słowacja: www.saletini.sk
Czechy: www.saletini.cz
Francja: www.missionnaire-lasalette.fr
Szwajcaria: http://salettiner.ch
Wielka Brytania: www.lasalette.co.uk
Ameryka Pn.: www.lasalette.org
Angola: www.lasaletteangola.org, http://missaletinosangola.webnode.pt
Indie: www.lasaletteindia.org