27 września 2014

Misjonarze Najświętszych Serc Jezusa i Maryi


Zgromadzenie Misjonarzy Najświętszych Serc Jezusa i Maryi (MSSCC)
Congregatio Missionariorum a Sacris Cordibus Iesu et Mariae
Missionari dei Sacri Cuori di Gesù e Maria
Missionaries of the Sacred Hearts of Jesus and Mary
Misioneros de los Sagrados Corazones de Jesús y de María
Missionários dos Sagrados Corações de Jesus e Maria
Missionnaires du Sacré-Cœur de Jésus et Marie
Missionare von den Heiligsten Herzen Jesu und Mariens


Data i miejsce założenia:
1836 rok - Włochy

Założyciel:
św. Kajetan Errico















Liczba zakonników na świecie: 123 (w tym 58 kapłanów)  * dane z 2008 roku
Misjonarze Najświętszych Serc Jezusa i Maryi obecni są w krajach: Włochy, Słowacja, USA, Kolumbia, Argentyna, Nigeria, Indie, Indonezja.
Dom generalny: Włochy (Rzym)


Habit aktualny:

Czarny habit przepasany czarnym pasem, na piersi po lewej stronie wyszyte dwa czerwone serca: jedno otoczone koroną cierniową, drugie przebite mieczem.

W Indiach, Indonezji i Nigerii habit biały bez wyszytych serc, biały pas.


Duchowość:
Misjonarze Najświętszych Serc Jezusa i Maryi to zgromadzenie zakonne kapłanów i braci, powołane do tego, aby czynić znaną żarliwą miłość do ludzi obecną w Najświętszych Sercach Jezusa i Maryi, nieść tą miłość bliźnim poprzez zaspokajanie różnorakich potrzeb Ludu Bożego oraz rozpalić miłość do Najświętszych Serc w sercach wszystkich ludzi.
Charyzmat zgromadzenia wymaga od zakonników życia w duchu zadośćuczynienia, przebłagania i ofiary, aby stali się skutecznymi posłańcami Bożej miłości.
Osobista relacja Misjonarzy z Panem Bogiem wzmacniana jest poranną i wieczorną modlitwą wspólnotową, codzienną Eucharystią, adoracją Najświętszego Sakramentu oraz medytacją. Modlitwa wspólna przeplatana jest czasem modlitwy indywidualnej; ważne miejsce zajmują także praktykowane dni skupienia.


Działalność:
Zgromadzenie poświęca się edukacji religijnej, katechizacji głoszeniu misji ludowych i rekolekcji, kierownictwu duchowemu, a także sprawowaniu sakramentów, zwłaszcza Sakramentu Pokuty, pracy z młodzieżą w szkołach parafialnych i oratoriach. Misjonarze wspomagają ubogie rodziny, zapewniają posiłki i ubrania potrzebującym oraz książki i materiały do nauki potrzebne dla niezamożnych studentów, opiekują się ludźmi starszymi i niedołężnymi. Zgromadzenie prowadzi ponadto kilka parafii.


Historia:
Św. Kajetan Errico został księdzem diecezjalnym w Neapolu w 1815 roku. Odznaczał się nabożeństwem do Najświętszych Serc Jezusa i Maryi i chciał głosić wszystkim miłość obecną w tych Sercach. Jego posługa kapłańska skierowana była wobec ubogich i cierpiących, zwłaszcza tych którzy byli najbardziej zapomniani przez świat, czy to w sferze duchowej czy fizycznej.
Podczas jednych rekolekcji ukazał mu się św. Alfons Liguori z poleceniem założenia nowego zgromadzenia zakonnego poświęconego Najświętszym Sercom. Wizja to powtarzała się co roku w czasie rekolekcji. Św. Kajetan zrealizował polecenie z nieba i w 1836 roku w miejscowości Secondigliano koło Neapolu otworzył pierwszy dom z nowicjatem, do którego przyjął siedmiu nowicjuszy. Pierwsze zatwierdzenie władz kościelnych wspólnota otrzymała w 1838 roku, a aprobatę papieską już w 1846 roku.
Dziś Misjonarze Najświętszych Serc mają po 6 domów we Włoszech i w Indiach, po 2 w USA i Argentynie, oraz po jednym na Słowacji, w Nigerii i Indonezji.

Strony www:
Włochy: www.msscc.it
Słowacja: www.msscc.rehola.sk
USA: www.missionofsacredhearts.org
Kolumbia: http://msscccolombia.wix.com/msscccolombia
Indie: www.msscc.in



25 września 2014

ss. Służby Społecznej


Stowarzyszenie Sióstr Służby Społecznej (SSS)
Societas Sororum Socialium
Society of the Sisters of Social Service
Società delle Suore Sociali (Suore dell'Assistenza)
Sociedad de las Hermanas Sociales
Sociedade das Irmãs Sociais
Société des Soeurs du Service Social
Soziale Schwestern
Szociális Testvérek Társasága
Spoločnosť Sociálnych Sestier


Data i miejsce założenia:
1923 rok - Węgry

Założycielka:
m. Margit Slachta















Liczba sióstr na świecie: ok. 200
Siostry Służby Społecznej obecne są w krajach: Węgry, Rumunia, Słowacja, Polska, USA, Kuba, Portoryko.
Dom generalny: Węgry (Budapeszt)


Habit aktualny:

Zgromadzenie bezhabitowe od początku swojego istnienia. Strój świecki zwykle jest w kolorze szarym. Znakiem wspólnym jest zawieszony na szyi medal z gołębicą – symbolem Ducha Świętego i słowami: Veni Creator Spiritus.







Duchowość:
Siostry Służby Społecznej są stowarzyszeniem życia apostolskiego; składają trzy śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa i żyją w małych 3-5-osobowych wspólnotach.
Duchowość stowarzyszenia opiera się na tradycji benedyktyńskiej, która wzywa siostry do ciągłego nawrócenia serca, modlitwy liturgicznej Kościoła, ducha rodzinnego, szacunku dla pracy, gościnności oraz harmonii między pracą a życiem modlitewnym.
W duchowości sióstr ważne miejsce zajmuje ich relacja do każdej z osób Trójcy Świętej: są dziećmi Ojca Niebieskiego, oblubienicami Jego Boskiego Syna, ich życie przeniknięte jest miłością Ducha Świętego. Życie w Duchu Świętym sprawia, że siostry całkowicie oddają się Bogu i przemieniają się na podobieństwo Pana Jezusa.
Siostry czczą Maryję jako Oblubienicę Ducha Świętego. Jest Ona dla nich wzorem otwartości na Boga i kontemplacji.


Działalność:
Siostry służą społeczeństwu poprzez różnego rodzaju pracę społeczną oraz działalność duszpasterską i edukacyjną. Praca społeczna sióstr to m.in.: posługa w placówkach dla osób starszych, niepełnosprawnych, w szpitalach jako lekarki i pielęgniarki, praca charytatywna, troska o samotne matki oraz rodziny znajdujące się w trudnej sytuacji. Praca duszpasterska obejmuje: posługę w parafiach, w miejscach pielgrzymkowych, organizowanie rekolekcji, dni skupienia, kierownictwo duchowe. Siostry ponadto pracują w szkołach oraz ewangelizują za pomocą mediów.



Historia:
Stowarzyszenie Sióstr Służby Społecznej ma swoje korzenie w ukształtowanym na przełomie XIX i XX wieku na Węgrzech Ruchu Kobiet Katolickich inspirowanym katolicką nauką społeczną papieża Leona XIII. Z tego ruchu wywodziła się m. Edith Farkas, która za zachętą biskupa Ottokara Prohaszki założyła w 1908 roku Stowarzyszenie Misji Społecznej. Miała to być grupa świeckich kobiet składających prywatne śluby, całkowicie poświęcając się pracy na rzecz ubogich, odrzuconych i zmarginalizowanych. Brak habitów i innych form życia zakonnego oraz pozostawanie w świecie miało pozwalać na lepszą adaptację członkiń do potrzeb społecznych.
Wśród pierwszych członkiń była Margit Slachta, która nie tylko realizowała wizję założycieli, polegającą na zaspokajaniu różnorakich potrzeb społecznych, ale także rozwinęła ją o pracę na rzecz zmiany warunków, aby zapobiegać różnym formom ubóstwa i cierpienia. Była także pierwszą kobietą wybraną do parlamentu węgierskiego.


W 1923 roku Margit wraz z kilkoma towarzyszkamti podzielającymi jej wizję założyła w Budapeszcie Stowarzyszenie Sióstr Służby Społecznej. Członkinie nie żyły już w świecie na wzór instytutów świeckich lecz we wspólnocie, ale też nie przyjęły tradycyjnych form zakonnych, aby zachować możliwie największą elastyczność w odpowiadaniu na potrzeby społeczeństwa. Stąd bierze się między innymi bezhabitowy charakter wspólnoty. Siostry uzyskały w Kościele status stowarzyszenia życia apostolskiego.
Już w pierwszych latach po narodzinach stowarzyszenia, pierwsze członkinie wyjechały do Ameryki Północnej. W późniejszym czasie z części tamtejszych domów wyłoniły się dwie autonomiczne gałęzie Sióstr Służby Społecznej: w Los Angeles oraz w Kanadzie.Jedyny dom zgromadzenia w Polsce znajduje się w Lesznie w woj.wielkopolskim.


Strony www:
 Polska: www.salkahazisara.com/pl/siosy-sluzby-spolecznej/
Dom generalny: www.sssinternational.org
Węgry: http://szocialistestverek.hu
Słowacja: http://socialnesestry.sk
Rumunia: www.sssromania.ro
USA: www.sistersofsocialservicebuffalo.org

Filmy:





więcej filmów: www.youtube.com/user/szocialistestverek



22 września 2014

Córki Zmartwychwstania


Zgromadzenie Córek Zmartwychwstania
Congrégation des Filles de la Résurrection
Congregation of the Daughters of the Resurrection
Congregazione delle Figlie della Risurrezione
Congregación de las Hijas de la Resurrección
Congregação das Filhas da Ressurreição
Kongregation der Töchter der Auferstehung


Data i miejsce założenia:
1966 rok – Kongo-Rep.Dem.

Założyciele:
m. Hadewych Ryckebusch
o. Werenfried van Straaten OPraem


Liczba sióstr na świecie: 249 (w tym 32 nowicjuszki i postulantki) 
* dane z 2011 roku
Córki Zmartwychwstania obecne są w krajach: Kongo-Rep.Dem., Kamerun, Rwanda, Brazylia.
Dom generalny: Kongo-Rep.Dem. (Bukavu)


Habit aktualny:

Jasno-niebieski habit z kieszeniami przepasany paskiem wiązanym po lewej stronie, na głowie biały welon, na piersi zawieszony krzyżyk.
Na co dzień możliwy także habit beżowy lub biały.



Duchowość:
Charyzmatem zgromadzenia jest służba najbiedniejszym z biednych inspirowana słowami Pana Jezusa: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili (Mt 25, 40).
Tajemnica Paschalna i udział człowieka w tej tajemnicy znajduje się w centrum duchowości zgromadzenia. Siostry czują się powołane, aby uczestniczyć w męce i śmierci Jezusa Chrystusa razem z tymi, którzy są biedni, chorzy, marginalizowani lub są uchodźcami z przekonaniem, że życie jest zawsze silniejsze niż śmierć. Wiara w Zmartwychwstałego Chrystusa i w nasze zmartwychwstanie czyni z sióstr osoby radosne, wierzące w słowa Pana i wdzięczne za dar Odkupienia.
Modlitwa jest najważniejszym sposobem realizacji charyzmatu. Dzięki modlitwie siostry żyją w zjednoczeniu z Bogiem, a także z wszystkimi ludźmi w ich różnych cierpieniach. Modlitwa sióstr jest stale zwrócona w kierunku Boga i obejmuje świat. Szczególnym czasem modlitwy jest wspólnotowa Liturgia Godzin, a swój punkt kulminacyjny osiąga w Eucharystii.
Życie wspólnotowe w zgromadzeniu inspirowane jest życiem apostolskim Kościoła pierwotnego, w którym siłą jednoczącą jest Jezus Chrystus, który mówi, że gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię Moje, tam jestem pośród nich (Mt 18, 20). Siostry mają dawać świadectwo jedności z innymi ludźmi, nawet jeśli oznacza to męczeństwo.


Działalność:
Córki Zmartwychwstania dają pierwszeństwo różnym formom pracy duszpasterskiej i społecznej wśród ludzi ubogich. Jest to przede wszystkim katechizacja, edukacja i nauka zawodu dziewcząt i kobiet, nauka dzieci czytania i pisania, prowadzenie grup młodzieżowych oraz duszpasterstwa tam, gdzie brak jest kapłana, wspieranie rodzin, pomoc osobom starszym, opieka nad starszymi kapłanami, troska o uchodźców. Siostry pracują także w szpitalach oraz wśród chorych na AIDS, rozdają pożywienie najuboższym. Starają się być wszędzie tam, gdzie ludzie cierpią z powodu głodu, choroby, osamotnienia, odrzucenia przez społeczeństwo.


Historia:
Narodziny zgromadzenia związane były z sytuacją polityczną i społeczną ówczesnej Republiki Demokratycznej Konga. Po uzyskaniu przez kraj niepodległości w 1960 roku wybuchła wojna domowa, która przyniosła ze sobą głód, ubóstwo, wysoką śmiertelność zwłaszcza kobiet i dzieci z powodu braku jakiejkolwiek opieki medycznej oraz braku pożywienia. Wielu misjonarzy opuściło kraj.
Długoletnia belgijska misjonarka w Kongo ze zgromadzenia Kanoniczek Regularnych Grobu Świętego m. Hadewych Ryckebusch, była poruszona sytuacją ludzi wokoło i postanowiła coś zrobić, aby zaradzić powszechnemu cierpieniu. Zbiegło się to z prośbą kilku kongijskich dziewcząt o przyjęcie w szeregi sióstr, jednak przełożone w Europie sprzeciwiały się przyjmowaniu Afrykanek, które w owym czasie były zazwyczaj analfabetkami i trudno było im zdobyć odpowiednie umiejętności, aby odmawiać chórowe modlitwy zgromadzenia. Matka Hadewych zaczęła myśleć o stworzeniu rodzimego zgromadzenia, którego członkinie z racji swojego afrykańskiego pochodzenia i przywiązania do swojego kraju i narodu, skuteczniej służyłyby ubogim i nie opuściłyby ich, nawet za cenę męczeństwa.
Z tą myślą zwróciła się do norbertanina o. Werenfrieda van Straatena, założyciela znanej dziś na całym świecie organizacji charytatywnej Kirche in Not (Pomoc Kościołowi w Potrzebie), który napisał regułę dla nowej wspólnoty. Razem udali się do Rzymu, aby uzyskać zgodę Stolicy Apostolskiej, by zgromadzenie od samego początku zostało zatwierdzone na prawie papieskim, co też się udało. Córki Zmartwychwstania powstały w 1966 roku w Walungu w diecezji Bukavu.

Strony www:
http://resurrection-rwanda.org

Filmy:





17 września 2014

Małe Siostry Bożej Opatrzności


Zgromadzenie Małych Sióstr Bożej Opatrzności (PSDP)
Congregazione Piccole Suore della Divina Provvidenza
Congregación del las Pequeñas Hermanas de la Divina Providencia
Congregação das Pequenas Irmãs da Divina Providência
Congregation of the Little Sisters of Divine Providence
Congrégation des Petites Sœurs de la Divine Providence
Kongregation der Kleine Schwestern von der Göttlichen Vorsehung


Data i miejsce założenia:
1899 rok - Włochy

Założycielka:
bł. Teresa Grillo Michel















Liczba sióstr na świecie: ok. 284 (w Polsce: 4) 
Małe Siostry Bożej Opatrzności obecne są w krajach: Włochy, Polska, Brazylia, Argentyna, Angola, Indie.
Dom generalny: Włochy (Rzym)


Habit aktualny:


Beżowy habit z białym kołnierzykiem, niebieski welon z białą wypustką, na piersi zawieszony krzyżyk z wpisaną w niego monstrancją.



Strój świąteczny: Habit czarny, welon niebieski.


W Brazylii część sióstr nie chodzi w habitach.


Habit historyczny:

Czarny habit, niebieski szkaplerz z wizerunkiem monstrancji na piersi, na głowie niebieski welon.


Duchowość:
Życie Małych Sióstr Bożej Opatrzności polega na całkowitym zawierzeniu Bożej Opatrzności w służbie najbardziej potrzebującym.
Charyzmat zgromadzenia to prosta droga życia chrześcijańskiego w pokorze, w jedności z Kościołem lokalnym, cechująca się ubóstwem osobistym i całkowitym zaufaniem Bożej Opatrzności. To życie siostrzane we wspólnocie, adoracja Pana Jezusa w Eucharystii o charakterze wynagradzającym, medytacja Słowa Bożego, szczególna cześć do Matki Bożej oraz macierzyństwo duchowe zwrócone szczególnie w kierunku biednych.
Wśród cech charakteryzujących ducha zgromadzenia najważniejszą rolę odgrywają: pokora, prostota, oddanie, miłosierdzie, pogoda ducha wobec potrzebujących i duch misyjny.

Siostry w Indiach z postulantkami
 
Działalność:
Małe Siostry Bożej Opatrzności posługują zawsze w środowiskach ludzi ubogich angażując się w takie dzieła jak: opieka nad chorymi, starszymi i opuszczonymi w hospicjach, domach opieki i spokojnej starości, opieka nad niepełnosprawnymi fizycznie i intelektualnie w domach pomocy, opieka nad sierotami i dziećmi ulicy w domach dziecka, przedszkolach i w ich środowisku życia, działalność edukacyjna w szkołach, duszpasterstwo rodzin oraz praca parafialna.
W Polsce siostry prowadzą akademik dla studentek oraz organizują spotkania modlitewne dla dziewcząt. Poza tym niosą pomoc cierpiącym poprzez posługę pielęgniarską w hospicjum i pomoc osobom potrzebującym w ich domach oraz posługę przy parafii.


Historia:
Bł. Teresa Grillo Michel wychowała się w rodzinie należącej do elity społecznej, ale pełnej chrześcijańskiego ducha. Przez kilkanaście lat żyła w szczęśliwym, choć bezdzietnym, związku małżeńskim. Nagła śmierć męża pogrążyła ją w stanie bliskim depresji. Po nagłym powrocie do zdrowia postanowiła poświęcić się biednym i potrzebującym. Zaczęła przyjmować do swojego domu dzieci oraz ludzi ubogich i opuszczonych. Wraz z ich wzrostem liczebnym zorganizowała dla nich w Alessandrii dom: Małe Schronisko Bożej Opatrzności.
Codzienność Teresy koncentrowała się początkowo wokół parafialnego kościoła, adoracji eucharystycznej i pomocy ubogim. Gdy jednak jej działalność charytatywna zaczęła osiągać coraz większe rozmiary, a do Teresy zaczęły przyłączać się współpracowniczki, władze kościelne zasugerowały przekształcenie dzieła w nowe zgromadzenie zakonne. Teresa posłuchała. Zgromadzenie Małych Sióstr Bożej Opatrzności narodziło się w 1899 roku wraz z przyjęciem przez Teresę i jej osiem towarzyszek habitów zakonnych.
Już rok później pierwsze siostry wyjechały służyć ubogim w Brazylii. W Polsce jedyny dom zgromadzenia znajduje się w Białymstoku.

Strony www:
Polska: www.msbo.pl
Włochy: www.piccolesuoredelladivinaprovvidenza.it