25 stycznia 2014

Franciszkanki z Gandawy


Siostry Franciszkanki z Gandawy
Zusters Franciscanessen van Gent (Crombeen)
Hermanas Franciscanas de Gante
Irmãs Franciscanas de Gante
Suore Francescane di Gand
Franciscan Sisters of Ghent
Sœurs Franciscaines de Gand
Franziskanerinnen von Gent

Data i miejsce założenia:
1715 rok - Belgia

Założycielka:
Joanna Theresia Crombeen

Liczby: brak danych
Franciszkanki z Gandawy obecne są w krajach: Belgia, Argentyna, Chile.
Dom generalny: brak danych


Habit aktualny:


Strój świecki z czarnym welonem lub bez welonu.


Habit historyczny:



------------------------------------------

Franciszkanki z Gandawy w 1954 roku


Charyzmat:
Powołaniem Franciszkanek z Gandawy jest edukacja i nauczanie wiary ubogich dzieci w miłości, ubóstwie i franciszkańskiej radości. Patronami zgromadzenia są. Franciszek z Asyżu i św. Wincenty a Paulo.
Przez dziesięciolecia siostry prowadziły szkoły, internaty, domy dla osieroconych dzieci, włączały się w edukację kobiet i pracę charytatywna wśród ubogich. Dziś nadal zgromadzenie podejmuje się tych zadań, jednak już w mniejszym zakresie ze względu na kryzys powołań, który dotknął wspólnotę.

Historia:
Zgromadzenie powstało z inicjatywy tercjarki franciszkańskiej Joanny Theresi Crombeen, która od najmłodszych lat postanowiła poświęcić się Bogu w życiu samotnym, służąc ubogim mieszkańcom Gandawy, swojego rodzinnego miasta.
Z biegiem lat dojrzewało w niej pragnienie, by wraz z kilkoma innymi tercjarkami poświęcić się edukacji ubogich dzieci. W 1715 roku założyła Stowarzyszenie Córek Duchowych, którego członkinie miały prowadzić żarliwe życie duchowe wzmacniane rekolekcjami oraz oddawać się pobożnym dziełom, zwłaszcza edukacji dzieci. W tym roku Joanna otworzyła szkołę dla ubogich dziewcząt, dzieląc się swoimi dobrami materialnymi z biednymi.
.
Stowarzyszenie nie było zgromadzeniem zakonnym w ścisłym tego słowa znaczeniu. Choć jego członkinie prowadziły życie podobne do zakonnego, jednak pozostawały franciszkańskimi tercjarkami, zarówno towarzyszki Joanny, jak i te żyjące w późniejszych dziesięcioleciach. Dopiero w 1831 roku członkinie zwróciły się do biskupa Gandawy z prośbą o przekształcenie stowarzyszenia w zgromadzenie zakonne. Siostry złożyły śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa i przyjęły nazwę Sióstr św. Wincentego a Paulo. Jednak to rok 1715 uważany jest za datę założenia, a Joanna Crombeen za założycielkę, gdyż to jej charyzmat siostry kontynuują do dziś.
W 1883 roku zgromadzenie zmieniło nazwę na Franciszkanki z Gandawy. W 1893 roku powstał pierwszy dom poza Belgią; grupa sióstr wyjechała do Argentyny, aby pracować wśród belgijskich emigrantów i miejscowej ludności. Zgromadzenie w 1930 roku liczyło 520 sióstr na świecie, w tym 60 w Argentynie.

Adres domu prowincjalnego w Belgii:
Franciscanessen Gent-Crombeen
Kasteellaan 5, 9921 Vinderhoute (België)
Telefoon: 09 2262749
e-mail: zrs.crombeen@telenet.be



21 stycznia 2014

Słudzy Jezusa i Maryi


Zgromadzenie Sług Jezusa i Maryi
Congregatio Servorum Jesu et Mariae
Congrégation des Serviteurs de Jésus et de Marie
Congregazione dei Servi di Gesù e Maria
Congregation of the Servants of Jesus and Mary
Congregación de los Siervos de Jesús y María
Congregação dos Servos de Jesus e Maria
Kongregation der Diener Jesu und Mariens

Zgromadzenie składa się z księży i braci.

Data i miejsce założenia:
1948 rok - Francja

Założyciel:
o. Jean-Edouard Lamy OSFS















Liczby: 29 braci na świecie  * dane z 2013 roku
Słudzy Jezusa i Maryi obecni są w krajach: Francja, Argentyna.
Dom generalny: Francja (Chiry-Ourscamp)


Habit aktualny:

Brązowy habit ze szkaplerzem z kapturem przepasane skórzanym paskiem, przy boku różaniec.

nowicjusze
Duchowość:
Zgromadzenie odwołuje się do duchowości dwóch świętych: Bernarda z Clairvaux i Franciszka Salezego. Od św. Bernarda zakonnicy uczą się umiłowania prostoty i pokory, jednomyślności serc oraz tego, jak usunąć wszystko co oddala od Boga. Od św. Franciszka uczą się poddania woli Bożej, którą odnajdują w Piśmie Świętym, nauczaniu Kościoła, natchnieniach Ducha Świętego i okolicznościach życia codziennego.
Szczególną cechą zgromadzenia jest głęboka miłość do Najświętszej Maryi Panny Ucieczki Grzeszników, której miłosierdzie bracia chcą ukazywać innym ludziom. Jej Niepokalanemu Sercu poświęcone jest całe zgromadzenie.
Oprócz Maryi wzór swojego powołania zakonnicy odnajdują w św. Józefie i św. Janie Ewangeliście - pierwszy w ukrytym życiu, drugi w życiu apostolskim. Słudzy chcą połączyć oba te przykłady: za św. Józefem żyć w bliskości z Chrystusem, a następnie przekazywać go światu jak św. Jan.
Słudzy Jezusa i Maryi są zgromadzeniem kontemplacyjno-czynnym. Na modlitwie spędzają dużo czasu w ciągu dnia. Podstawowym celem życia braci jest uwielbienie majestatu Boga, przede wszystkim poprzez kult liturgiczny: Mszę Świętą i Liturgię Godzin. Liturgia zwłaszcza Mszy Świętej sprawowana jest z dużą starannością, z dbałością o piękno śpiewu, szlachetności obrzędów, godność postawy ciała oraz wiernym przestrzeganiu norm liturgicznych przepisanych przez Kościół. Ważne miejsce w życiu modlitewnym zajmuje także adoracja Najświętszego Sakramentu, Lectio Divina oraz Różaniec.
W swoich wspólnotach bracia dążą do tego, aby jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich (Dz 4. 32). Wzajemna miłość braterska wyraża się w przebaczeniu i braterskim upomnieniu, wzajemnej pomocy i współpracy w realizacji zadań apostolskich. W zgromadzeniu kładzie się duży nacisk na wierność papieżowi i biskupom.



Działalność:
Działalność apostolska adresowana jest głównie do młodzieży, by przez różne formy takie jak nauczanie katechizmu, rekolekcje, obozy, grupy modlitewne, duszpasterstwa młodzieżowe i akademickie, pielgrzymki pomagać jej wzrastać w wierze.
Domy zgromadzenia to miejsca, gdzie ludzie indywidualnie lub grupowo mogą poświęcić trochę czasu sprawom swej duszy. Zakonnicy oferują kierownictwo duchowe, formację religijną, możliwość skorzystania z sakramentów, zgłębiania Pisma Świętego.


Historia:
Założycielem zgromadzenia Sług Jezusa i Maryi jest francuski kapłan ze zgromadzenia Oblatów św. Franciszka Salezego o. Jean-Edouard Lamy - mistyk żyjący na przełomie XIX i XX wieku, który przez jednego z biskupów został nazwany Nowym Proboszczem z Ars. któremu objawiała się Matka Boża,jako tzw. Matka Boża z Lasów, ukazując m.in. okropieństwa nadchodzącej I Wojny Światowej i grzechy będące przyczyną jej wybuchu oraz religijną pustkę przyszłych czasów, w którą popadnie wiele krajów: braku kościołów, opustoszałych klasztorów, porzucenia "dawnych świętości"; potępiła także rosnący w siłę w owych czasach modernizm, zapowiedziała również odrodzenie Kościoła i świata, które nadejdzie przez kult maryjny.
W 1909 roku w czasie jednej z wizji Maryja przekazała mu swoją wolę odnośnie założenia wspólnoty zakonnej poświęconej kultowi liturgicznemu i apostolstwu. Owe czasy we Francji to okres usuwania Kościoła ze szkolnictwa przez władze świeckie, dlatego o. Lamy chciał, aby apostolstwo nowego zgromadzenia skierowane było przede wszystkim do młodzieży. 
Zgromadzenie powstało dopiero w 1930 roku, gdy o. Lamy był już starszym człowiekiem. Jednak grupa pierwszych kandydatów okazała się ludźmi nieodpowiednimi do życia w zakonie i w następnym roku wspólnota została rozwiązana. Kilka miesięcy później kapłan zmarł.
Charyzmat o. Lamy został ponownie podjęty w 1941 roku, gdy grupa młodych ludzi rozpoczęła formację zakonną pod kierownictwem ojców cystersów w opactwie Ourscamp. Nowe zgromadzenie zostało zatwierdzone na prawie diecezjalnym w 1948 roku przez ordynariusza diecezji Beauvais.  
Kolejne trudności sprawiły, że wspólnota w latach 1960-tych liczyła zaledwie 5 członków. Liczba zakonników zaczęła wzrastać z początkiem lat 1970-tych wraz z narastającym posoborowym zamieszaniem i szerzącym się w Kościele na wielu polach duchem modernizmu wypaczającym postanowienia soborowe. W przeciwieństwie do większości francuskich zgromadzeń, które dokonały nierzadko daleko idącej modernizacji, Słudzy Jezusa i Maryi zachowali tradycyjne elementy życia zakonnego, co zaczęło przyciągać nowe powołania, podczas gdy tamte, zaczęły borykać się z brakiem chętnych do wstąpienia w ich szeregi.
.

Strony www:
www.serviteurs.org



15 stycznia 2014

Misjonarki Miłosierdzia Najświętszego Serca Jezusa


Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Miłosierdzia Najświętszego Serca Jezusa
*Congregación de Hermanas Misioneras de la Misericordia del Sagrado Corazón de Jesús
*Congregazione delle Suore Missionarie della Misericordia del Sacro Cuore di Gesù
*Congregação das Irmãs Missionárias da Misericórdia do Sagrado Coração de Jesus
*Congregation of the Missionary Sisters of Mercy of the Sacred Heart of Jesus
*Congrégation des Sœurs Missionnaires de la Miséricorde du Sacré-Cœur de Jésus


Data i miejsce założenia:
1995 rok - Meksyk

Założycielka:
m. María Clara Mota Cancino















Liczby: brak danych
Misjonarki Miłosierdzia Najświętszego Serca Jezusa obecne są w krajach: Meksyk, Kostaryka, Peru, USA.
Dom generalny: Meksyk (Hidalgo del Parral)


Habit aktualny:

Szary habit z białym kołnierzykiem, na głowie biały czepek i czarny welon, na piersi zawieszony: profeski wieczyste – krzyżyk, profeski czasowe – medalik.

Na co dzień możliwy habit i welon białe.


Duchowość:
Podstawą i źródłem duchowości zgromadzenia są słowa Pana Jezusa z Ewangelii: Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny (Łk 6,36). Dlatego siostry wpatrzone w miłosierne Serce Jezusa podejmują się dzieł miłosierdzia dla dobra biednych i opuszczonych oraz głoszenia Dobrej Nowiny.
Te konkretne zadania apostolskie, których podejmuje się zgromadzenie również wyznaczone są słowami Ewangelii: Posłał Mnie, abym ubogim niósł Dobrą Nowinę (Łk 4, 18); Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu (Mk 16, 15) oraz Kto przyjmuje jedno z tych dzieci w imię moje, Mnie przyjmuje (Mk 9, 37).
Aby żyć charyzmatem zgromadzenia siostry kultywują ducha modlitwy, medytują nad słowami Pisma Świętego, a zwłaszcza Ośmiu Błogosławieństw i Dziejów Apostolskich, wzmacniają ducha sakramentami, szczególnie Eucharystią i Spowiedzią Świętą, pielęgnują miłość do Najświętszego Serca Jezusa i Niepokalanego Serca Maryi, starają się rozsiewać pokój i sprawiedliwości między ludźmi oraz wiernie przestrzegają dyrektyw Magisterium Kościoła.



Działalność:
Apostolstwem Misjonarek Miłosierdzia jest katechizacja dzieci, młodzieży i dorosłych oraz misje w miejscach, gdzie dotychczasowa obecność Kościoła jest niewystarczająca w stosunku do potrzeb. Ponadto siostry prowadzą dzieła miłosierdzia, zwłaszcza wobec opuszczonych. Są to: domy dziecka dla sierot, dla dzieci żyjących w skrajnym ubóstwie, czy będących ofiarami nadużyć, domy dla osób starszych bez środków do życia. Prowadzą także warsztaty uczące różnych umiejętności życiowych.


Historia:
Zgromadzenie Misjonarek Miłosierdzia Najświętszego Serca Jezusa założyła m. María Clara Mota Cancino w 1995 roku w Meksyku. Inspiracją do tego kroku była dostrzegana przez założycielkę sytuacja nędzy, samotności i bezradności wielu żyjących wokół, której chciała zaradzić.
Pierwszy dom wspólnoty powstał w miejscowości Hidalgo del Parral, gdzie m. María Clara zamieszkała wraz z dwoma towarzyszkami. Obecnie Misjonarki Miłosierdzia są zgromadzeniem na prawie diecezjalnym.

Strony www:
www.misionerasdelamisericordia.com



8 stycznia 2014

Adoratorki Krwi Chrystusa


Zgromadzenie Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa (ASC)
Adoratrices Sanguinis Christi
Adoratrici del Sangue di Cristo
Adorers of the Blood of Christ
Adoratrices de la Sangre de Cristo
Adoratrices du Sang du Christ
Anbeterinnen des Blutes Christi
Klanjateljice Krvi Kristove


Data i miejsce założenia:
1834 rok - Włochy

Założycielka:
św. Maria De Mattias















Liczby: 1466 sióstr na świecie – w tym: 26 nowicjuszek, 13 postulantek
(w Polsce: 72 siostry) * dane z 2012 roku
Adoratorki Krwi Chrystusa obecne są w krajach: Włochy, Hiszpania, Niemcy, Szwajcaria, Lichtenstein, Austria, Polska, Białoruś, Rosja, Chorwacja, Bośnia i Hercegoina, Albania, USA, Gwatemala, Peru, Boliwia, Brazylia, Argentyna, Gwinea-Bissau, Tanzania, Mozambik, Indie, Korea Płd., Filipiny, Australia.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:
Brak wspólnoty stroju zakonnego. Znakiem wspólnym jest zawieszony na szyi łańcuszek z serduszkiem i krzyżykiem.

W prowincji polskiej: czarny lub szary dwuczęściowy habit z białym kołnierzykiem, na głowie welon w takim samym kolorze z białą wypustką, na szyi łańcuszek z serduszkiem i krzyżykiem






Chorwacja, Bośnia i Hercegowina, Australia: czarny lub granatowy habit lub strój świecki z prostym welonem w takim samym kolorze.


Włochy, Albania, Argentyna, Tanzania, Gwinea-Bissau, Filipiny, część sióstr w Chorwacji: Strój świecki w kolorze niebieskim lub granatowym, na głowie granatowy welon.

Indie: jednolity strój świecki –
tradycyjne sari w kolorze szarym.
Niemcy, Austria, Lichtenstein,
Szwajcaria, Hiszpania, USA,
Ameryka Płd. (z wyj. Argentyny),
Korea - siostry nie chodzą w habitach

Habit historyczny:

Strój pierwotny używany do ok. 1960 roku:
Czarny habit z pelerynką, przepasany czerwonym pasem, na głowie czarny welon, na szyi łańcuszek z serduszkiem i krzyżykiem.

------------------------------------------------

Strój używany w latach 1960-tych.

------------------------------------------------


Strój używany w latach 1970-tych.
W niektórych krajach m.in. w Chorwacji u części sióstr spotykany do dziś.


Duchowość:
Powołaniem Adoratorek jest Adoracja Krwi Chrystusa, mobilizująca do służby apostolskiej. Życie sióstr polega na całkowitym oddaniu się Bogu, aby czynić wszystko dla zbawienia człowieka. Oznacza gotowość poświęcenia życia w miłości, która jest zdolna złożyć ofiarę i przelać krew dla zbawienia dusz.
Adoratorka ma prowadzić takie życie, które jest dopełnieniem cierpień Chrystusa dla Jego Kościoła. Dlatego w duchowości ważne znaczenie ma odkrycie i przyjęcie cierpienia oraz nadanie mu zbawczego sensu.
Cechą wyróżniającą duchowość zgromadzenia jest adoracja. Oznacza ona trwanie przed Bogiem i przekonanie o Jego realnej obecności; jest ona miłosną więzią z Bogiem. Duch adoracji, przeradza się w nieustanną kontemplację Jezusa Ukrzyżowanego, który przelał swoją Krew dla zbawienia człowieka. Dlatego właśnie we Krwi Chrystusa siostry dostrzegają „pełnię miłości”. Ta miłość motywuje i uzdalnia Adoratorki do działalności apostolskiej.
Duchowość zgromadzenia jest typowo apostolska. W działalności sióstr wszystko ma prowadzić do zbawienia człowieka, nie tyle przez konkretne dzieła apostolskie, ale raczej przez świadczoną miłość, która jest centrum i celem posługi apostolskiej Adoratorek.



Działalność:
Wśród prac apostolskich zgromadzenia znajdują się m.in. działalność wychowawcza - opiekuńcza dzieci i młodzieży, katechizacja, prowadzenie grup duszpasterskich, dni skupienia i rekolekcji, praca w parafiach jako organistki, kancelistki i zakrystianki, opieka nad chorymi w szpitalach, troska o osoby w podeszłym wieku, działalność charytatywna dla ubogich, w tym prowadzenie jadłodajni. Pod opieką zgromadzenia działa Stowarzyszenie Krwi Chrystusa, zrzeszające świeckich., którego celem jest kult Krwi Jezusa i działalność charytatywna.



Historia:
Charyzmat zgromadzenia zrodził się po spotkaniu jego założycielki św. Marii De Mattias ze św. Kasprem del Bufalo założycielem Misjonarzy Krwi Chrystusa. Maria widząc gorliwość i poświęcenie świętego, podejmowane dla chwały Bożej i zbawienia dusz, zapragnęła poświęcić swoje życie w podobny sposób. Spotkanie to nadało kierunek życiu i duchowości przyszłej założycielki i jej zgromadzeniu.
Kierownik duchowy Marii rozpoznał w niej osobę zdolną do rozpoczęcia nowej wspólnoty zakonnej - żeńskiej gałęzi Misjonarzy Krwi Chrystusa, której pragnął św. Kasper. Z błogosławieństwem świętego, w 1834 roku, Maria De Mattias otworzyła pierwszą szkołę dla dziewcząt w małej włoskiej miejscowości Acuto. Rok ten uważa się za datę narodzin sióstr Adoratorek. Wokół Marii szybko pojawiły się dziewczęta i kobiety, które chciały żyć tak jak ona.
Zafascynowana osobą Chrystusa, który przelał Krew dla zbawienia ludzi, założycielka powtarzała często: Pielęgnujmy w naszym sercu miłość ku Jezusowi Ukrzyżowanemu i Zmartwychwstałemu oraz zabiegajmy o to, aby był On poznany i kochany przez wszystkich. Świadomość, że Chrystus odkupił nas wszystkich, napełnia mnie pragnieniem pomocy drogim bliźnim. Jej dążeniem było, aby Krew Chrystusa czczona była na całym świecie.
Tworząc zgromadzenie i wyznaczając jego zadania, Maria De Mattias szczególny nacisk kładła na chrześcijańskie wychowanie dzieci, młodzieży i dorosłych, choć siostry podejmowały się wszystkich prac w Kościele: katechizowały, prowadziły stołówki, przedszkola, internat, zajmowały się apostolstwem chorych, szyciem i haftowaniem szat i parametrów liturgicznych, wyrobem kołder, a także organizowały rekolekcje dla dziewcząt.



Strony www:
Polska: www.adoratorki.pl
Dom generalny: www.adoratrici-asc.org
Włochy: www.ascdirfi.it
Lichtenstein (region niemieckojęzyczny): www.kloster.li
Chorwacja, Bośnia: www.klanjateljice.hr
USA: www.adorers.org
Korea: http://kasc.cathms.kr