25 czerwca 2012

Pustelnicy Ducha Świętego z Czatachowy

.
Pustelnicy Ducha Świętego z Czatachowy
Hermits of the Holy Spirit of Czatachowa
Ermitaños de Espíritu Santo de Czatachowa
Eremiti dello Spirito Santo di Czatachowa
Eremiten des Heiligen Geistes von Czatachowa


Data i miejsce założenia:
1992 rok - Polska

Założyciel:
o. Stefan Legawiec

Liczby: 6 pustelników
Pustelnicy Ducha Świętego z Czatachowy obecni są w krajach: Polska
Pustelnia wspólnoty: Polska (Czatachowa)


Habit aktualny:

Szary habit z kapturem przepasany czarnym skórzanym pasem.

Duchowość:
Duch Święty wyprowadził na pustynię Jezusa, który walczył tam z szatanem i zwyciężył go. Pustelnicy dążą do tego, aby ich życie stało się modlitwą, a modlitwa życiem. Przez surowe odsunięcie się od świata, w samotności, milczeniu, pokucie i na modlitwie szukają woli Boga Ojca, aby wypełniać ją w Duchu Świętym, w ten sposób poświęcają swoje życie na chwałę Boga, Kościoła i dla zbawienia świata. Starają się przemieniać świat przez przemianę siebie samego. Proszą Boga o śmierć starego człowieka - symbolu złych nawyków, grzechu i niedoskonałości. O czystość swojego serca mnisi troszczą się przez nieustanną, pokorną modlitwę i częstą Spowiedź.
Wyrzekając się swojej woli, a stawiając w jej miejsce wolę Bożą, pustelnicy wybierają Jezusa Chrystusa, jako swojego Pana i Mistrza. Bóg objawia im swoją wolę w Piśmie św., jak również przez osobę miejscowego biskupa, a także przełożonego wspólnoty, którą starają się pokornie i z wiarą wypełniać.
Dzień rozpoczynają od indywidualnej medytacji i wspólnej modlitwy, po czym cała wspólnota uczestniczy w Ofierze Mszy Świętej, aby z tego źródła czerpać siłę do wierności swojemu powołaniu. Pustelnicy modlą się Liturgią Godzin i innymi modlitwami według duchowego upodobania, czytają Słowo Boże, odmawiają różaniec. Przez cały dzień starają się z miłością adorować Jezusa w swoim sercu. Poranna modlitwa i Msza Święta to jedyne wspólne zajęcia pustelników. Resztę czasu spędzają w odosobnieniu w swoich eremach, w samotności przygotowują sobie posiłki i je spożywają, samotnie pracują. Pracę wykonują przede wszystkim w swoim domku pustelniczym według własnych potrzeb i dla dobra wspólnoty. Pustelnicy traktują prace jako jeden ze środków pomagających im w realizowaniu swojego powołania, uświęcając ją swoją modlitwą i ofiarując swój codzienny trud Panu.
Mnisi praktykują ubóstwo materialne; zachowują skromność i umiar we wszystkim: ubiorze, jedzeniu, w rzeczach codziennego użytku. Dlatego praca odgrywa ogromna rolę w życiu pustelników, której poświęcają wiele godzin dziennie. Starają się być samowystarczalni, żyją z pracy własnych rąk, żywią się owocami lasu, mają pasiekę, wszyscy bracia, co roku pracują w polu u zaprzyjaźnionego gospodarza. Za swój trud dostają ziemniaki, które magazynują na zimę. Żeby mieć niezbędną do życia wodę, w zimie topią śnieg, a latem chodzą do oddalonej sadzawki. Nie przyjmują pieniędzy, ofiar, nie zbierają na tacę, ani do puszek, odsyłają darczyńców i sponsorów, otrzymują jedynie chleb od miejscowego piekarza. Jedyne pieniądze, które posiadają pochodzą z pracy rekolekcyjnej.
Pustelnicy nie mają dostępu do wygód współczesnego świata, nie korzystają z gazet, telewizji, internetu. Domki pustelników są proste i surowe, w środku piece na drewno, prymitywne podstawowe wyposażenie. Mnisi śpią w drewnianych trumnach lub na twardych deskach.
Patronem i opiekunem wspólnoty jest Św. Antoni Pustelnik.


Działalność:
Jako pustelnicy podejmują się przede wszystkim apostolstwa modlitwy wstawienniczej. Swoją modlitwą otaczają przede wszystkim Kościół oraz wszystkich ludzi, pokornie i z ufnością prosząc Ojca Niebieskiego o ich zabawienie. Otwarci są również na duchowe potrzeby ludzi przybywających do pustelni. Pustelnicy prowadzą rekolekcje, udzielają wsparcia duchowego. Dobrym słowem, radą i modlitwą służą ludziom pragnącym pogłębić swoją wiarę lub szukającym Boga.

Historia:
Założyciel pustelni o. Stefan Legawiec powołanie do życia pustelniczego poczuł w wieku siedemnastu lat, gdy podczas jednej z podróży wstąpił do Kalwarii Zebrzydowskiej. Wśród dróżek i stacji Drogi Krzyżowej natrafił na samotny domek, w którym spotkał pustelnika. Od tego czasu chłopak zapragnął tak żyć. Wstąpił do zakonu paulinów. Jednak myśli o życiu pustelniczym nie opuszczała go. W końcu po długich latach otrzymał od przełożonych pozwolenie na założenie pustelni. W 1992 roku samotnie rozpoczął poszukiwania odosobnionego miejsca. Ostatecznie znalazł je w małej wsi Czatachowa pod Częstochową, gdzie otrzymał kawałek ziemi i zbudował mały domek. Z czasem do o. Stefana zaczęli dołączać inni mężczyźni. W pobliżu swoich drewnianych chat postawili niewielką kapliczkę, ustawili bramę z napisem Pustelnia Ducha Świętego, całość otoczyli drewnianym płotem i wprowadzili klauzurę. Na teren pustelni nie mogą być wpuszczane kobiety, a mężczyźni tylko w szczególnych przypadkach.
Wspólnota funkcjonuje z aprobatą i pod kierownictwem Arcybiskupa Archidiecezji Częstochowskiej. Sporządzeniem Reguły Braci Pustelników z pustelni Świętego Ducha zajął się abp Stanisław Nowak, były już metropolita częstochowski.

Strony www:
http://czatachowa.pl/pustelnia/

Adres pustelni:
Pustelnia p.w. Ducha Świętego
42-310 Żarki
.
.
.

13 czerwca 2012

Misjonarki Maryi Matki Kościoła

.
Instytut Sióstr Misjonarek Maryi Matki Kościoła (MSMMC)
Institute of the Missionary Sisters of Mary Mother of the Church
Suore Missionarie di Maria Madre della Chiesa
Hermanas Misioneras de María Madre de la Iglesia
Irmãs Missionárias de Maria Mãe da Igreja
Sœurs Missionnaires de Marie, Mère de l'Eglise
Missionsschwestern von Maria, Mutter der Kirche


Data i miejsce założenia:
1970 rok - Uganda

Założyciel:
bp. Caesar Asili












Liczby: 300 sióstr na świecie (w tym 24 postulantek i nowicjuszek)
Misjonarki Maryi Matki Kościoła obecne są w krajach: Uganda, Kenia, Tanzania, Sudan Płd., Włochy.
Dom generalny: Uganda (Lira)

Habit aktualny:

Biały habit przepasany skórzanym paskiem, biała pelerynka z żółtymi guzikami, na piersi krzyż zawieszony na żółtym sznurku, na głowie biały welon. Na codzień możliwy uproszczony habit bez pelerynki biały lub szary.

Duchowość:
Charyzmatem zgromadzenia jest życie Ewangelią Jezusa Chrystusa i bycie świadkami dla ludzi, że Bóg jest miłością - miłością, którą można osiągnąć podążając za Chrystusem na wzór Matki Najświętszej Marii Panny. W centrum duchowości stoi zdarzenie, które miało miejsce na Golgocie u stóp Krzyża: Jezus daje swoją Matkę Janowi oraz Jana Maryi. Jan reprezentuje Kościół; Maryja staje się Matką wielkiej rodziny Bożej, czyli Kościoła. Zgromadzenie skupia więc w swoich szeregach siostry, które pragną naśladować macierzyństwo Maryi. Siostry czynią to poprzez poświęcenie się działalności misyjnej, Do gorliwości misyjnej zachęca je hasło zgromadzenia: Chrystus musi królować! Siostry starają się promieniować radością i współczującą miłością Boga do wszystkich ludzi: biednych, uciśnionych, opuszczonych, idąc do nich z sercem pełnym bezinteresownej miłości, życzliwości, sympatii i cierpliwości zwłaszcza wobec chorych.
Szczególne miejsce w duchowości sióstr znajduje Eucharystia. Oprócz Mszy Świętej każda siostra adoruje Jezusa, swojego Oblubieńca, w Najświętszym Sakramencie. Czwartek jest szczególnym dniem modlitwy; we wszystkich domach odprawiana jest Godzina Święta. Zgromadzenie uważa modlitwę za duszę swojego apostolstwa, z modlitwy czerpiąc siłę do codziennej posługi.
Ponadto siostry mają nabożeństwo do św. Józefa – patrona i opiekuna Kościoła powszechnego, św. Teresy od Dzieciątka Jezus – patronki misji, św. Piotra Klawera – misjonarza, który poświęcił życie głoszeniu wiary Afrykańczykom, św. Męczenników z Ugandy, będącymi wzorem odważnego wyznawania wiary aż do przelania własnej krwi.


Działalność:
Posługa apostolska zgromadzenia skupia się wokół katechizacji dzieci, młodzieży, jak również dorosłych, opieki medycznej poprzez pracę w szpitalach, ośrodkach zdrowia i aptekach, edukacji i wychowaniu w domach dziecka oraz szkołach różnego szczebla, od przedszkoli po naukę zawodu. Siostry głoszą także Ewangelię Chrystusa poprzez środki masowego przekazu: programy radiowe, środki audiowizualne oraz literaturę religijną.


Historia:
Zgromadzenie Misjonarek Maryi Matki Kościoła jest wynikiem pragnienia, które jego założyciel bp. Caesar Asili żywił do założenia zgromadzenia kobiet poświęconego ewangelizacji w Afryce oraz w każdym innym kraju, gdzie istniałaby taka potrzeba. Caesar, jeszcze jako kleryk, oddał się w opiekę Matce Bożej. Obiecał Jej wówczas prezent, jeśli ona pomoże mu zostać kapłanem. Zgromadzenie powstało więc jako wotum wdzięczności wobec Boga i Maryi za dar kapłaństwa i opiekę w życiu. Caesar dostrzegł, że kobiety obdarzone są wieloma cechami przydatnymi do szerzenia Królestwa Chrystusa na ziemi, a ich wrodzona intuicja czyni je wrażliwszymi na potrzeby bliźnich. Uważał, że czułość macierzyńskiej roli Marii Panny w Kościele może być skutecznie przekazywana ludziom poprzez słowa i czyny konsekrowanych kobiet. Kiedy w 1968 roku został biskupem Liry w Ugandzie uznał to za znak Bożej Opatrzności ułatwiający mu założenie nowego zgromadzenia, co byłoby trudno mu osiągnąć będąc zwykłym kapłanem. Dodatkowym impulsem była wizyta papieża Pawła VI w Ugandzie w 1969 roku i jego wezwanie, aby Afrykańczycy stali się misjonarzami dla innych mieszkańców kontynentu. Rok później w Lira bp Asili spełnił swoje marzenie powołując do życia nową wspólnotę zakonną. Pierwszych 14 afrykańskich dziewcząt rozpoczęło formację początkową; pierwsze kroki młodej wspólnocie pomagały stawiać siostry misjonarki kombonianki. Dziś 300 sióstr żyje w 39 domach w Ugandzie i 9 poza granicami kraju.

Strony www:
www.msmmc.org

Zdjęcia pochodzą ze strony internetowej zgromadzenia.
.
.
.

9 czerwca 2012

Córki Bożej Miłości

.
Zgromadzenie Córek Bożej Miłości (FDC)
Congregatio Filiarum Divinae Caritatis
Congregazione delle Figlie della Divina Carità
Congregation of the Daughters of Divine Charity
Congregación de las Hijas de la Divina Caridad
Congregação das Filhas do Amor Divino
Congrégation des Filles de la Charité Divine
Kongregation der Töchter der Göttlichen Liebe
Kongregácia Dcér Božskej Lásky (sestry marianky)
Kongregace Dcer Božské Lásky
Kćeri Božje ljubavi
Дочки Божої Любові


Data i miejsce założenia:
1868 rok - Austria

Założycielka:
m. Franciszka Lechner















Liczba sióstr na świecie: 1228 (w Polsce: 222)  * dane z 2008 roku 
Córki Bożej Miłości obecne są w krajach: Polska, Austria, Niemcy, Wielka Brytania, Włochy, Chorwacja, Bośnia i Hercegowina, Kosowo, Albania, Węgry, Czechy, Słowacja, Ukraina, USA, Brazylia, Boliwia, Ekwador, Uganda.
Dom generalny: Włochy (Grottaferrata)

Habit aktualny:

W większości krajów m.in. w Polsce: czarny (w lecie możliwy szary) habit
z białym kołnierzykiem o rogach prostych, na głowie czarny prosty welon
z białą wypustką, na szyi zawieszony emblemat zgromadzenia.

W Boliwii habit i welon szare.
W niektórych krajach m.in. w Niemczech, USA, częściowo w Austrii czarna lub szara spódnica i kamizelka, biała bluzka, na głowie czarny welon z białą wypustką, emblemat zgromadzenia przypięty lub zawieszony na szyi.
W Brazylii czarna lub szara spódnica i kamizelka, biała bluzka, emblemat zgromadzenia, welon możliwy czarny z białą wypustką, biały, lub bez welonu.
Córki Bożej Miłości
z postulantkami w Ugandzie
Nowicjuszki i postulantki
w Ugandzie


Habit historyczny:





--------------------------------------




Duchowość:
Siostry żyją według reguły św. Augustyna. Głównym zadaniem Córek Bożej Miłości jest czynić miłość Bożą widzialną w świecie przez swoje życie i pracę. Swoją misję realizują rozdając miłość tym, którzy jej potrzebują. To zadanie jest zawsze aktualne, gdyż miłość i jej świadczenie jest zawsze możliwe. Miłość Boża przynagla siostry do miłowania innych miłością bezinteresowną, wielkoduszną oraz do niesienia pomocy potrzebującym. Skłania także do kształtowania w sobie ducha modlitwy jednoczącej z Bogiem, ducha ubóstwa, pokory, wzajemnej wyrozumiałości, łagodności i szacunku, czystości serca i skromności.
Zgromadzenie cechuje się szczególnym kultem Trójcy Przenajświętszej, Najświętszego Sakramentu, Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz nabożeństwem do Maryi pod wezwaniem Matki Trzykroć Przedziwnej, a także do św. Józefa.



Działalność:
Zgodnie z celem wyznaczonym przez założycielkę zgromadzenie podejmuje się w pierwszym rzędzie działalności charytatywno-wychowawczej. Siostry zajmują się nauczaniem i wychowaniem dzieci i młodzieży, szczególnie tej, która najbardziej tego potrzebuje. Zgromadzenie prowadzi szkoły, przedszkola, bursy, ośrodki socjoterapeutyczne, zakłady dla młodzieży upośledzonej. Potrzebujący znajdują opiekę w prowadzonych przez siostry domach matki i dziecka, domach pomocy społecznej dla osób starszych. Ponadto Córki Bożej Miłości włączają się w pracę parafialną jako kancelistki, zakrystianki, organistki, bibliotekarki, katechetki, organizują rekolekcje, dni skupienia, posługują w duszpasterstwie powołaniowym, w instytucjach kościelnych, w sanktuariach.


Historia: 
Zgromadzenie Córek Bożej Miłości zostało założone w 1868 roku w Wiedniu w Austrii przez m. Franciszkę Lechner. Zmiany społeczne i dynamiczny rozwój przemysłowy XIX-go wieku powodowały masową migrację ubogiej ludności wiejskiej do miast w poszukiwaniu pracy, nierzadko stając się ofiarami wyzysku. Jednocześnie brak jakiejkolwiek zorganizowanej opieki społecznej sprawiał, że pozostawali oni bez pomocy. Franciszka postanowiła otoczyć opieką dziewczęta i kobiety szukające zatrudnienia, zwłaszcza służące czyli te, znajdujące się w najtrudniejszej sytuacji.
W tym celu postanowiła powołać do istnienia nową wspólnotę zakonną. Siostry zajęły się pośrednictwem pracy, udzielaniem schronienia i pomocy, ale dbały też o wykształcenie dziewcząt. W dużych miastach zgromadzenie zakładało domy schronienia i kształcenia początkowego i zawodowego służących, opieką otaczało też dzieci osierocone i ubogich. Drugim ważnym obszarem działalności było nauczanie i wychowywanie dzieci i młodzieży na poziomie elementarnym i średnim.


Strony www:
Polska: www.cbm.livenet.pl/ZCBM
Austria: www.lebenssinn.at
Anglia: www.sisters-fdc.org.uk
Czechy: http://dcerybozskelasky.webnode.cz
Słowacja: www.marianky.sk
Chorwacja: www.kblj.hr
Węgry: www.isteniszeretetleanyai.hu
Brazylia: www.filhasdoamordivino.com.br
http://filhasdoamordivino.blogspot.com/
http://fdc-br.blogspot.com/
USA: www.briarbank.com/divine_charity.htm
.
.
.

7 czerwca 2012

Ubogie Siostry św. Józefa z Buenos Aires

.
Instytut Ubogich Sióstr św. Józefa z Buenos Aires (PSSJ)
Instituto Hermans Pobres Bonaerenses de San José
Irmãs Pobres Bonaerenses de São José
Istituto Suore Povere Bonaerensi di San Giuseppe
Poor Sisters of Saint Joseph of Buenos Aires
Soeurs Pauvres de Saint Joseph de Buenos Aires
Institutul Surorile Sărace ale Sfântului Iosif din Buenos Aires


Data i miejsce założenia:
1880 rok - Argentyna

Założycielka:
m. Camila de San Jose Rolon














Liczby: brak danych
Ubogie Siostry św. Józefa z Buenos Aires obecne są w krajach: Argentyna, Urugwaj, USA, Madagaskar, Włochy, Rumunia.
Dom generalny: Argentyna (Muñiz)

Habit aktualny:

Czarny lub bały habit wycięty w szpic, biały kołnierzyk, na głowie biały czepek i czarny prosty welon, na piersi krzyż.


 Na Madagaskarze habit i welon beżowy.


Habit historyczny:




Duchowość:
Ubogie Siostry św. Józefa dążą do świętości poprzez naśladowanie ukrytego i ubogiego życia Pana Jezusa, Jego Najświętszej Matki i św. Józefa w Nazarecie oraz ich postawy uniżenia, pokory i posłuszeństwa. W Tajemnicy Wcielenia Chrystusa, życia ukrytego, Krzyża i Eucharystii siostry dostrzegają przykład doskonałego ubóstwa i ogołocenia samego siebie zgodnie ze słowami Pisma Św.: Chrystus istniejąc w postaci Bożej (...) ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi (...) uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci i to śmierci krzyżowej (Flp 2, 6-8). A więc ewangeliczne ubóstwo i posłuszeństwo stoją w centrum duchowości zgromadzenia; ma to swój wyraz także w posłudze sióstr świadczonej potrzebującym w duchu bezinteresownej miłości. Tym, co szczególnie charakteryzuje wspólnotę jest zaufanie Bożej Opatrzności, które jest naturalną konsekwencją ubóstwa, przyjętego jako reguła życia.
Głównym patronem zgromadzenia jest św. Józef, od którego siostry uczą się pokory, prostoty, ukrycia, pracowitości, troski o powierzonych swojej opiece, miłości w życiu wspólnotowym oraz zaufania Boskim wyrokom. Drugą patronką jest Matka Boża z Góry Karmel - "Królowa i Pani Zgromadzenia”, które należy do rodziny karmelitańskiej. Trzecią patronką jest Św. Teresa od Jezusa, która uczy siostry być wiernymi córkami Kościoła i miłości do Papieża i Biskupów.


Działalność:
Zgodnie ze swoim charyzmatem posługa sióstr podejmowana jest na rzecz ubogich, opuszczonych dzieci i młodzieży, bezdomnych, osób starszych, ubogich chorych. Aktualnie zgromadzenie zajmuje się w dużym stopniu nauczaniem i wychowaniem dzieci i młodzieży m.in. w licznie prowadzonych przez siebie szkołach różnego szczebla. Ponadto siostry opiekują się także chorymi w szpitalach, sanatorium; troską obejmują również osoby w podeszłym wieku w domach spokojnej starości.

Historia:
Urodzona w prowincji Buenos Aires w Argentynie Camila Rolon od najmłodszych lat cechowała się głęboką duchowością oraz angażowała się w różne dzieła miłosierdzia. Gdy w połowie XIX wieku w mieście wybuchła epidemia cholery i mieszkańcy masowo uciekali poza miasto, Camila pozostała opiekować się chorymi. To w tym czasie odczuła wezwanie Pana do poświęcenia Mu się na drodze życia zakonnego. Wstąpiła więc do Karmelitanek jednak z powodu choroby była zmuszona opuścić klasztor. Jednak pragnienie służby Bogu pozostało w jej sercu. Zrodziło to myśl założenia nowego zgromadzenia, którego głównym zadaniem byłaby troska o biednych, wobec których Camila żywiła szczególną wrażliwość. W 1880 roku w mieście Mercedes koło Buenos Aires razem z pierwszymi kandydatkami Camila zrealizowała swoje pragnienie, obejmując opieką jedenaścioro osieroconych dzieci. Później siostry zajęły się także opieką nad chorymi. Od 1908 roku wspólnota jest zgromadzeniem na prawie papieskim. Trzy lata wcześniej została agregowana do zakonu karmelitańskiego.

Strony www:
http://www.camilarolon.com.ar
Rumunia: http://surorilesaracesfiosif.blogspot.com/

Zdjęcia pochodzą ze strony internetowej zgromadzenia.

Filmy:


.
.
.