30 maja 2012

Koncepcjonistki

.
Zakon Niepokalanego Poczęcia (OIC)
Ordo Inmaculatae Conceptionis
Orden de la Inmaculada Concepción (Concepcionistas Franciscanas)
Ordem da Imaculada Conceição (Concepcionistas)
Ordine dell' Immacolata Concezione (Concezioniste Francescane)
The Order of the Immaculate Conception (Conceptionists)
Ordre de l'Immaculée Conception
Der Orden von der Unbefleckten Empfängnis (Konzeptionistinnen)

inna nazwa: Koncepcjonistki Franciszkanki

Data i miejsce założenia:
1484 rok - Hiszpania

Założycielka:
św. Beatriz de Silva















Liczby: ok. 1800 mniszek na świecie
Koncepcjonistki obecne są w krajach: Hiszpania, Portugalia, Belgia, Meksyk, Honduras, Ekwador, Salwador, Kolumbia, Brazylia, Peru, Boliwia, Argentyna, Gwinea Równikowa, Indie.
Dom generalny: każdy klasztor jest autonomiczny


Habit aktualny:

Biały habit przepasany białym sznurem, biały szkaplerz, na głowie czarny welon, na piersi medal z wizerunkiem Matki Bożej, przy boku różaniec, niebieski płaszcz. W zależności od klasztoru habit i welon może różnić się w kroju.
Krój tradycyjny spotykany w części klasztorów głównie w Hiszpanii, ale także m.in. w Brazylii i Meksyku.
Krój spotykany m.in. w Brazylii


Nieznacznie zmodyfikowany tradycyjny welon, spotykany w niektórych klasztorach w Hiszpanii.

Uproszczony welon i habit używany w wielu klasztorach w Hiszpanii, Portugalii, Brazylii, Indiach i innych krajach. Welon może być z białą wypustką lub bez.

Koncepcjonistki w Gwinei Równikowej - welon biały.
Habit historyczny:

W niektórych klasztorach używany do dziś.
Duchowość:
Koncepcjonistki żyją według reguły św. Franciszka. Są wspólnotą kontemplacyjną, żyjąca w klauzurze i na modlitwie. Powołaniem zakonu jest uczczenie tajemnicy Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Duchowość zakonu jest więc typowo maryjna. Mniszki starają się podążać za Chrystusem poprzez naśladowanie postaw Maryi: w słuchaniu Słowa Bożego w ciszy i wcielaniu go w życie, w posłuszeństwie wobec planu Bożego dla świata i samych siebie, w prostych zadaniach życia codziennego, w pełnej  miłości służbie bliźniemu, w życiu w obecności Bożej i na nieustannej modlitwie. Od Maryi uczą się także takich cnót jak pokora, niezachwiana wiara, prostota, czystość.
.
W imieniu całego Kościoła siostry gromadzą się na odmawianiu Liturgii Godzin 7 razy w ciągu dnia. Biorą przykład z Jezusa, który nawet podczas publicznego życia spędził wiele nocy na modlitwie, zalecając uczniom, by zawsze się modlili i nie ustawali (Łk 18, 1). Dużą wagę przywiązują również do słowa Pisma Świętego, widząc w nim klucz do pogłębienia wiary i poznania Pana Boga. Atmosferze modlitwy sprzyja przestrzegana w klasztorach cisza, będąca przestrzenią spotkania z Bogiem. Życie w siostrzanej wspólnocie odgrywa znaczącą rolę w dążeniu do doskonałości.
Swoją założycielkę św. Beatriz mniszki naśladują nie tylko w miłości do Maryi Niepokalanej, ale także do męki Jezusa Chrystusa i Kościoła Świętego. Uczą się od niej wrażliwości na działanie Boga, poddania się Jego woli oraz zaufania Bożej Opatrzności.
Strój zakonny sióstr posiada swoją symbolikę: biel habitu skłania do troski o czystość duszy; niebieski płaszcz oznacza, że dusza Maryi Dziewicy została poczęta bez grzechu pierworodnego i jest łaski pełna od pierwszej chwili; medal z wizerunkiem Matki Bożej przypomina o szczególnej miłości, jaką siostry powinny żywić do Maryi, natomiast sznur wyraża franciszkańską duchowość zakonu.



Działalność:
Będąc wspólnotą kontemplacyjną apostolstwem sióstr jest modlitwa wstawiennicza. Koncepcjonistki nieustannie modlą się za wszystkich ludzi, ofiarując Bogu Ojcu ich radości i smutki oraz prosząc o przebaczenie za wszelkie zło. Na swoje utrzymanie mniszki zarabiają szyjąc szaty liturgiczne, malując religijne obrazy, wypiekając komunikanty.

.
Historia:
Św. Beatriz da Silva (Beatrycze z Silvy) urodziła się w pobożnej szlacheckiej rodzinie związanej z rodziną królewską Portugalii i Hiszpanii. Rodzice wychowali ją w głębokim poczuciu etyki chrześcijańskiej i szczególnej miłości do Niepokalanej. W młodości Beatriz była damą na dworze królowej Izabeli Kastylijskiej. Królowa zazdrościła jej urody i z tego powodu uwięziła ją. W więzieniu Beatriz ukazała się Matka Boża z Dzieciątkiem na ręku. Była ubrana w biały habit i szkaplerz przykryty niebieskim płaszczem. Maryja poleciła świętej, aby założyła zakon w celu uczczenia tajemnicy Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Beatriz opuściła więzienie i dwór królewski i udała się do Toledo, gdzie przez 30 lat mieszkała przy klasztorze cysterek żyjąc w odosobnieniu i na modlitwie. W 1484 roku wraz dwunastoma pobożnymi kobietami założyła w Toledo Zakon Niepokalanego Poczęcia, nadając mu regułę św. Benedykta. Pięć lat później zakon otrzymał zatwierdzenie władz kościelnych, natomiast w 1511 roku zostały zaaprobowane przez Stolicę Apostolską konstytucje, jednocześnie papież narzucił zakonowi regułę św. Franciszka. Od tego czasu mniszki znane są jako Koncepcjonistki Franciszkanki.
.
Aktualnie na świecie istnieje ponad 160 klasztorów koncepcjonistek skupionych w kilku federacjach, głównie w krajach hiszpańskojęzycznych. Najwięcej klasztorów jest w Hiszpanii (ponad 80), mniszki licznie obecne są także w Meksyku, Brazylii i Kolumbii (w każdym kraju jest ponad 20 klasztorów) oraz w Ekwadorze (6 klasztorów), w pozostałych krajach znajdują się jeden lub dwa domy zakonu.

Strony www:
Hiszpania:
federacja Santa Maria de Guadalupe - http://www.beticaoic.org/
federacja de Santiago - http://concepcionistassantiago.com
klasztor macierzysty w Toledo - http://www.concepcionistastoledo.org/
http://www.archiburgos.org/conventodesanluis/
http://www.marinaveracruz.net/nuevosantaclara/santaanademontilla.htm
http://www.concepcionistasalcala.mex.tl
http://www.blogenhonordemarainmaculada.blogspot.com/
Portugalia: http://ordemdaimaculadaconceicao.blogspot.com
http://santabeatrizdasilva.com/
Brazylia:
federacja -  http://concepcionistas.org.br
http://monjasconcepcionistas.blogspot.com/
http://www.mosteiromacaubas.blogspot.com/
http://www.mosteiromontesiao.blogspot.com/
http://www.mmsiao.org.br/
Ekwador: http://www.nuestrasenoradelbuensuceso.com

Zdjęcia pochodzą ze stron internetowych zgromadzenia.

Filmy:



więcej filmów:
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=vFrNbgYDZgA
http://www.youtube.com/watch?v=Jkt7UMmzhZo
http://www.youtube.com/watch?v=y3PJouqXCxU&feature=player_embedded
.
.
.

22 maja 2012

Jadwiżanki Wawelskie

.
Zgromadzenie Sióstr Św. Jadwigi Królowej Służebnic Chrystusa Obecnego (CHR)
Congregatio Sororum Sanctae Hedvigis Reginae Ancillarum Christi Praesentis
Schwestern der Hl. Königin Hedwig, Dienerinnen des Gegenwärtigen Christus


Data i miejsce założenia:
1990 rok - Polska

Założyciel:
bp Wacław Świerzawski














Liczby: 43 siostry na świecie
Jadwiżanki Wawelskie obecne są w krajach: Polska
Dom generalny: Polska (Kraków)


Habit aktualny:

Biały habit z kapturem, bez welonu, przepasany białym sznurem, na habicie wyszyte augustiańske czerwone serce z krzyżem, na piersi zawieszony krzyż. Habit dopełnia ciemnobrązowa peleryna.


Duchowość:
Siostry żyją według reguły św. Augustyna. Duchowość skupia się wokół Chrystusa obecnego i działającego w liturgii. Sakramenty więc i Liturgia Godzin stanowią centrum życia zgromadzenia. Swoim życiem siostry pragną głosić orędzie o Bogu bliskim i miłującym, zwłaszcza osobom nieochrzczonym. Swojego ducha starają się kształtować na wzór patronów wspólnoty: św. Jadwigi Królowej, bł. Michała Giedroycia oraz św. Augustyna.
Św. Jadwiga uczy siostry liczyć się z obecnością Boga w życiu, patrzeć na nie oczyma wiary i rozpoznawać Wolę Bożą pośród codzienności. Uczy także harmonijnego łączenia modlitwy z czynem i posługi zewnętrznej z wiernym trwaniem pod krzyżem Chrystusa. Podobnie jak święta Jadwiga siostry pragną, aby Bóg był świadomie szukany, poznawany i miłowany.
Od bł. Michała Giedroycia uczą się pokornego trwania w Bożej obecności i spełniania rzeczy małych w wielki sposób. Ten skromny zakonnik, pełniący posługę zakrystiana, przekazywał ludziom miłość Chrystusa z taką cierpliwością i dobrocią, że garnęli się do niego, prosząc go modlitwę i słowo pociechy. Jest więc dla sióstr wzorem służenia Chrystusowi obecnemu w świątyni i w drugim człowieku.
Natomiast św. Augustyn – sam będąc najpierw katechumenem, potem katechistą - uczy, w jaki sposób towarzyszyć ludziom nieochrzczonym w drodze do Boga. Jest także wzorem niestrudzonego poszukiwania Prawdy. Ponadto duch sióstr cechuje się radosną i ofiarną miłością do każdego człowieka.

 
Działalność:
Jadwiżanki wawelskie są wspólnotą, która podejmuje się zadania ewangelizacji i reewangelizacji. Pomagają ludziom szukającym Boga poprzez doprowadzanie ich do Chrystusa obecnego i bliskiego człowiekowi w sakramentach Kościoła.
Głównym zadaniem apostolskim zgromadzenia jest pomoc w prowadzeniu ośrodków neokatechumenatu i przygotowaniu ludzi dorosłych do przyjęcia sakramentów chrześcijańskiego wtajemniczenia: Chrztu Św., Bierzmowania i Eucharystii. Jadwiżanki starają się tworzyć dla katechumenów środowiska żywej wiary. Praca w Katechumenacie wiąże się także z duchową pomocą osobom towarzyszącym katechumenom. Troską siostry obejmują również osoby już ochrzczone, aby spotkały Chrystusa w pozostałych sakramentach i nawiązały z Nim zażyłą więź. Stąd też druga dziedzina działalności zgromadzenia obejmuje działania służące liturgii w takich obszarach jak muzyka i sztuka liturgiczna, troska o piękno szat liturgicznych i świątyń, a także publikacje o tematyce liturgicznej jak i dotyczące wtajemniczenia sakramentalnego.
Ponadto jadwiżanki wawelskie służą ludziom zagubionym i przeżywającym kryzys wiary. Starają się wspierać tych, którzy znaleźli się w dramatycznej sytuacji życiowej, bądź stracili sens życia.


Historia:
Zgromadzenie założył ks. Wacław Świerzawski – obecnie biskup - wieloletni rekolekcjonista i kierownik duchowy, wówczas związany z kościołem Św. Marka Ewangelisty w Krakowie. Stworzył przy nim ośrodek duszpasterstwa liturgicznego i duszpasterstwa akademickiego, zorganizował także katechumenat przygotowujący dorosłych do przyjęcia Chrztu św. Równocześnie włączył się w kształcenie katechistów do pracy w katechumenacie. W tym środowisku w 1990 roku narodziło się zgromadzenie sióstr jadwiżanek wawelskich. Za patronów otrzymało m.in. osoby związane z Krakowem: św. Jadwigę Królową oraz bł. Michała Giedroycia, pokornego brata zakonnego z nieistniejącego dziś zakonu „marków” działającego właśnie przy kościele św. Marka w Krakowie. Wspólnota jadwiżanek wawelskich posiada obecnie status publicznego stowarzyszenia wiernych.

Strony www:
http://jadwizanki.pl/

Zdjęcia pochodzą ze strony internetowej zgromadzenia.
.
.
.

19 maja 2012

Serwici

.
Zakon Sług Najświętszej Maryi Panny (OSM)
Ordo Servorum Beatae Virginis Mariae, Ordo Servorum Mariae
Ordine dei Servi di Maria (Serviti)
Order of Servants Of Mary (Servites)
Orden de los Frailes Siervos de María (Servitas)
Orden de Frailes Siervos de María (Servitas)
Ordem dos Servos de Maria (Servitas)
Ordre des Servites de Marie
Servitenorden


Data i miejsce założenia:
1233 rok - Włochy

Założyciele:
pierwszych siedmiu braci: św. Buonagiunta, św. Buonfiglio, św. Amadio, św. Manetto, św. Uguccione, św. Sostegno, św. Alessio Falconieri

 












Liczby: 888 zakonników na świecie (w tym 647 kapłanów)
Serwici obecni są w krajach: Włochy, Francja, Hiszpania, Wielka Brytania, Irlandia, Niemcy, Austria, Albania, USA, Kanada, Meksyk, Kolumbia, Brazylia, Boliwia, Peru, Urugwaj, Chile, Argentyna, Uganda, Kenia, Mozambik, Suazi, RPA, Indie, Birma, Filipiny, Indonezja, Australia
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Czarny habit z kapturem przepasany czarnym skórzanym paskiem, czarny szkaplerz.

Duchowość:
Serwici żyją według reguły św. Augustyna. Duchowość zakonu opiera się na czterech filarach: służba, oddanie Matce Bożej, wspólnota braterska oraz nawrócenie.
Służba wzorowana jest na Chrystusie, który przyszedł, żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu (Mk 10, 45), a także na pokornej postawie Najświętszej Dziewicy, Służebnicy Pańskiej, wezwanej do współpracy w dziele Zbawienia.
Wspólnota Braterska ma w życiu zakonu duże znaczenie. Bracia starają się wypełniać wezwanie Pana Jezusa: aby byli jedno (J 17, 11) mając jednego ducha i jedno serce (Dz 4, 32) i w duchu ewangelicznego ubóstwa mieć wszystko wspólne.
Całkowite oddanie się Najświętszej Dziewicy, jest kolejnym istotnym elementem życia Serwitów. Ona jako Istota doskonała jest skuteczną Wspomożycielką braci w osiąganiu doskonałej miłości. Od Niej uczą się pokornego i pełnego wiary przyjmowania Słowa Bożego oraz wierności natchnieniom Ducha Świętego. Maryja czczona jest szczególnie pod wezwaniem Matki Bożej Bolesnej; na uczczenie Jej boleści Serwici noszą habity koloru czarnego i szkaplerze.
Nawrócenie – czwarty filar duchowości zakonu – rozumiane jest jako stałe zwrócenie się do Boga i codzienne postępowanie śladami Ewangelii zgodnie z wezwaniem Jezusa: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. (Mk 1, 15). Nawrócenie wymaga surowego i pokutniczego stylu życia, wg słów apostoła: Ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami (Ga 5, 24).


Działalność:
Serwici w działalności apostolskiej zobowiązują się do odpowiedzi na wezwanie Boże w każdym czasie i służenia Bogu i ludziom wszędzie tam, gdzie zajdzie taka potrzeba. Zakonnicy prowadzą parafie, szpitale, szkoły, posługują w sanktuariach, opiekują się ludźmi starszymi, chorymi, potrzebującymi, angażują się również w działalność misyjną.


Historia:
Zakon narodził się we Włoszech we Florencji w czasach naznaczonych niepokojami społecznymi, ale jednocześnie cechującymi się obecnością wielu ruchów religijnych, często o charakterze pokutnym. Z jednego z takich ruchów zrodził się Zakon Serwitów, gdy w 1233 roku grupa siedmiu świeckich mężczyzn pozostawiła swoje rodziny, interesy i dobra materialne i rozpoczęła życie wspólne poświęcone Matce Bożej w pokucie, ubóstwie i na modlitwie. W mieście podzielonym przez przemoc i morderstwa dawali widoczne świadectwo braterskiej jedności. Początkowo bracia zamieszkali w starej kamienicy w mieście przyciągając uwagę ludzi szukających modlitwy i kierownictwa duchowego. Niedługo później, szukając większej ciszy i odosobnienia, wspólnota przeniosła się na Monte Senario. Tam do braci zaczęli dołączać kolejni mężczyźni i zakon zaczął się rozrastać. W 1304 roku zakon został zatwierdzony przez Stolicę Apostolską, liczył wówczas ok. 250 zakonników i obecny był nie tylko we Włoszech, ale także w Niemczech. Największą liczbę zakonników Serwici osiągnęli w pierwszej połowie XVIII wieku, kiedy to liczyli ok. 3000 członków. Po kryzysie Rewolucji Francuskiej od 1815 roku zakon zaczął się odradzać aż do czasów Soboru Watykańskiego II (1962-65) osiągając liczbę ok. 1700 zakonników. Po soborze liczba ta zaczęła szybko spadać. Siedmiu założycieli kanonizował papież Leon XIII w 1888 roku.


Strony www:
Dom generalny: www.servidimaria.net
Włochy: www.pvosm.it/     www.osmprovinciassannunziata.it/
Hiszpania: www.siervosdemaria.com/
Francja: http://servite-in-france.pagesperso-orange.fr/
Niemcy, Austria: www.serviten.de/
Wielka Brytania, Irlandia: www.servitefriars.org
Kanada: http://servitesdemarie.org/
USA: http://www.servite.org/
Meksyk: http://siervosprovmex.net
Chile: www.siervosdemaria.cl
Brazylia: www.servitasbrasil.org/
Mozambik: http://familiaservitaafrica.blogspot.com/

Zdjęcia pochodzą ze stron internetowych zgromadzenia.

Filmy:




.

.
.