29 kwietnia 2012

Norbertanki z Świętej Górki

.
Zgromadzenie Sióstr Norbertanek z Świętej Górki (SPraem)
Kongregácia Sestier Premonštrátok zo Svätého Kopečka (Premonštrátky)
Kongregace Sester Premonstrátek na Svatém Kopečku (Premonstrátky)
Congregation of Premonstratensian Sisters of Svatý Kopeček
Congregazione delle Suore Norbertine di Svatý Kopeček
Congregación de las Hermanas Nobertinas Premostratenses de Svaty Kopecek
Congrégation des Soeurs Prémontrées de Svaty Kopecek
Die Kongregation der Prämonstratenserinnen von Heiligen Berg
inna nazwa: Premonstratki z Świętej Górki

Data i miejsce założenia:
1902 rok - Czechy

Założyciel:
o. Vojtech Frejka OPraem














Liczby: 120 sióstr na świecie
Norbertanki z Świętej Górki obecne są w krajach: Czechy, Słowacja, USA
Dom generalny: Słowacja (Trnava)

Habit aktualny:

Biały habit ze szkaplerzem przepasane białym paskiem z różańcem, na głowie czepek i biały welon.


Habit historyczny:



Duchowość:
Siostry żyją według reguły św. Augustyna. Zgromadzenie ma charakter kontemplacyjno-czynny. Naczelne miejsce w duchowości sióstr zajmuje kult Eucharystii, w którego centrum znajduje się Msza Święta, źródło siły i szczęścia. Norbertanki starają się przybliżać ludzi do Jezusa Eucharystycznego, ale także samemu często nawiedzać Go w ciągu dnia. Poprzez modlitwę liturgiczną Kościoła i słuchanie Słowa Bożego dążą do głębokiej relacji z Bogiem, aby zgodnie z naukami św. Augustyna, być jednym sercem i jedną duszą w Bogu i być świadkami wartości, które są wieczne i nadprzyrodzone. Kolejną charakterystyczną cechą duchowości norbertanek jest szczera miłości do Maryi Dziewicy, z którą łączą się we wdzięczności Bogu za udzielne łaski, wyśpiewując Magnificat. Siostry cechuje także wierność Kościołowi Świętemu i Papieżowi.
Oprócz Mszy Świętej, adoracji eucharystycznej i Liturgii Godzin, wśród modlitw zgromadzenia znajduje się także m.in. Różaniec i Droga Krzyżowa. Kontemplacji sprzyja pielęgnowana w klasztorach atmosfera ciszy, a dążeniu do doskonałości praktyka medytacji i codziennego rachunku sumienia. Całe życie duchowe ma rys pokutny. Hasłem zgromadzenia jest: Wszystko dla Niego i w Nim: radość, cierpienie, uśmiech, ćwiczenie, praca, spokój i śmierć.


Działalność:
Jako zgromadzenie kontemplacyjno-czynne norbertanki łączą apostolstwo modlitwy z apostolstwem zewnętrznym. Obejmuje ono różne posługi: od prowadzenia domów dla osób w podeszłym wieku, opiekę nad niepełnosprawnymi do pracy charytatywnej i parafialnej jako katechetki, organistki, zakrystianki, kancelistki. Siostry szczególnie starają się wspomagać w duszpasterstwie ojców norbertanów. Na placówce w USA ponadto pracują w księgarni katolickiej oraz pomagają ubogim rodzinom i emigrantom.



Historia:
Zgromadzenie założył norbertanin o. Vojtech - Vincent Frejka. Pragnął on odnowić w Czechach gałąź żeńską zakonu, która ze względu na swój kontemplacyjny tryb życia, została zlikwidowana przez zarządzenie cesarze austriackiego. W 1900 roku wysłał trzy kandydatki do kontemplacyjnego klasztoru norbertanek w Krakowie, gdzie pod przewodnictwem tamtejszej mistrzyni nowicjatu m. Michaeli Andrusikiewicz odbyły formację zakonną. W 1902 roku powróciły do Czech do Świętej Górki (Svatý Kopeček – dziś część Ołomuńca), gdzie przyjęły habit zakonny. Dzień ten stał się dniem powstania nowego zgromadzenia norbertanek. Za zgodą Stolicy Apostolskiej m. Michaela czasowo opuściła krakowski klasztor stając na czele nowej wspólnoty.
Ponieważ w tym czasie nadal nie było możliwe ustanowienie wspólnoty kontemplacyjnej siostry podjęły się działalności zewnętrznej, zachowując kontemplacyjny charakter swojej duchowości. Norbertanki zaczęły zakładać przedszkola, domy dziecka, placówki dla osób starszych, domy rekolekcyjne, pomagały także w instytucjach kościelnych. Od samego początku opiekę nad zgromadzeniem roztaczali ojcowie norbertanie. Sama matka Michaela w 1908 roku powróciła do swojego klasztoru w Krakowie.
Po 40 latach komunistycznych prześladowań, gdy działalność sióstr była mocno ograniczona, a przyjmowanie nowych kandydatek zakazane, dziś zgromadzenie powoli odradza się i powraca do właściwej sobie posługi. Obecnie Norbertanki z Świętej Górki są instytutem na prawie papieskim.

Strony www:
Słowacja: www.premonstratky.sk
Czechy: www.premonstratky.cz

Zdjęcia pochodzą ze strony internetowej zgromadzenia.
.
.
.

24 kwietnia 2012

Mali Bracia św. Jana Chrzciciela

.
Zgromadzenie św. Jana Chrzciciela (CSJB)
Congregatio Sancti Iohannis Baptistae
Congregation of St John the Baptist (Little Brothers of St. John the Baptist)
Congregazione di San Giovanni Battista (Piccoli Fratelli di San Giovanni Battista)
Congregación de San Juan Bautista (Pequeños Hermanos de San Juan Bautista)
Congregação de São João Batista (Pequenos Irmãos de São João Batista)
Congrégation de Saint-Jean-Baptiste (Petits Frères de Saint-Jean-Baptiste)
Kongregation des Heiligen Johannes des Täufers

Zgromadzenie składa się z księży i braci.

Data i miejsce założenia:
1928 rok - Chiny

Założyciel:
o. Vincent Lebbe














Liczby: brak danych
Mali Bracia św. Jana Chrzciciela obecni są w krajach: Chiny, Hongkong, Tajwan, Wietnam, Filipiny, USA, Kanada.
Dom generalny: Tajwan (Taichung)


Habit aktualny:

Szary habit przepasany czarnym paskiem, czarny szkaplerz z kapturem, na piesi wyszyty czerwony krzyż
(nowicjusze bez krzyża)


Duchowość:
Wzorem życia i działalności dla Małych Braci jest św. Jan Chrzciciel. Jego nawoływanie do odejścia od grzechów i nawrócenia się do Boga oraz zapowiedź bliskości Królestwa Bożego jest punktem centralnym duchowości zgromadzenia. W swoim posługiwaniu bracia starają się przygotować drogę Panu, Jemu prostować ścieżki (Mt 3, 1-3).
Założyciel o. Vincent Lebbe nakreślił swojej wspólnocie tryb życia łączący życie kontemplacyjne i radykalną ascezę na wzór Jana Chrzciciela z intensywną formą życia misyjnego. Mali Bracia są więc zarówno misjonarzami, jak i mnichami, żyjącymi modlitwą w milczeniu, ubóstwie i wyrzeczeniu. Swojego założyciela naśladują w całkowitym poświęceniu, prawdziwej miłości i stałej radości. Członkowie nazywają siebie nawzajem „braćmi” niezależnie od posiadanych święceń kapłańskich, przełożony nazywany jest we wspólnotach „ojcem sługą”. Zakonnicy starają się żyć w duchu Ośmiu Błogosławieństw wygłoszonych podczas Kazania na Górze.


Działalność:
Zgromadzenie zostało powołane w celu apostolstwa wśród ludności narodowości chińskiej. Wierni swojemu charyzmatowi Mali Bracia poświęcają się ewangelizacji Chińczyków zarówno w Chinach jak i rozsianych na emigracji poprzez działalność duszpasterską, edukacyjną i społeczną. Zgromadzenie prowadzi parafie, chińskie ośrodki misyjne poza granicami Chin, w tym także na kontynencie amerykańskim, prowadzi również szkoły.


Historia:
Ojciec Vincent Lebbe belgijski kapłan należący do Zgromadzenia Misjonarzy św. Wincentego a Paulo przybył do Chin w 1901 roku. Wkrótce zaczął przekonywać hierarchów kościelnych o potrzebie wyświęcania na biskupów rodzimych kapłanów wierząc, że w ten sposób wiara katolicka szybciej zakorzeni się w narodzie chińskim. Mimo, że został zmuszony do powrotu do Europy, jednak ostatecznie udało mu się przekonać Stolicę Apostolską i w 1926 roku Ojciec Święty Pius XI konsekrował pierwszą grupę sześciu chińskich biskupów. Jeden z nich zaprosił ojca Lebbe do swojej diecezji do Chin, dzięki czemu kapłan mógł powrócić do pracy misyjnej wśród Chińczyków, których tak bardzo ukochał. W 1928 roku w mieście Anguo założył zgromadzenie Małych Braci św. Jana Chrzciciela wraz z gałęzią żeńską, poświęcone właśnie apostolstwu głównie misyjnemu i edukacyjnemu wśród ludności chińskiej. Braciom wskazał surowy i ascetyczny tryb życia, który potwierdzał własnym przykładem. W 1933 roku postanowił opuścić swoje dotychczasowe zgromadzenie i stanął na czele założonej przez siebie wspólnoty. Po przejęciu władzy w Chinach przez komunistów dom główny został przeniesiony do Hongkongu, a w 1954 roku do Taichung na Tajwanie. Aktualnie Zgromadzenie św. Jana Chrzciciela jest instytutem na prawie diecezjalnym.

Strony www:
http://www.rccsjb.org/

Zdjęcia pochodzą ze strony internetowej zgromadzenia.

Filmy:


.
.

.

22 kwietnia 2012

Misjonarki św. Antoniego M. Klareta

.
Zgromadzenie Misjonarek św. Antoniego Marii Klareta (MC)
Congregazione delle Missionarie di Santo Antonio Maria Claret (Claretiane)
Congregaçăo das Missionárias de Santo António Maria Claret (Claretianas)
Hermanas Misioneras de San Antonio María Claret
Missionary Sisters of St. Anthony Mary Claret (Claretian Missionary Sisters)
Sœurs Missionnaires de Saint-Antoine-Marie Claret
Kongregation der Missionarinnen vom Hl. Antonius Maria Claret
inna nazwa: Misjonarki Klaretianki

Data i miejsce założenia:
1958 rok - Brazylia

Założyciele:
m. Leonia Milito
abp Geraldo Fernandes CMF
.

Liczby: 362 siostry na świecie (w Polsce: 10)
Misjonarki Klaretianki obecne są w krajach: Polska, Włochy, Niemcy, Francja, Szwajcaria, Portugalia, Brazylia, Argentyna, Chile, Paragwaj, Wybrzeże Kości Słoniowej, Gabon, Togo, Indie, Indonezja, Filipiny, Australia.
Dom generalny: Brazylia (Londrina)

Habit aktualny:

Strój uroczysty – granatowy habit z białym kołnierzykiem, przepasany paskiem, na głowie granatowy welon z białym paskiem, na piersi krzyż.
Strój codzienny – habit i welon białe, możliwe też jednolite świeckie ubranie: biała bluzka i spódnica z białym welonem na głowie.
Strój codzienny w Azji – habit (lub świeckie ubranie) i welon jasno-niebieskie.
W Ameryce Południowej duża część sióstr nie chodzi w habitach w ogóle.

Habit historyczny:



Duchowość:
Duchowość zgromadzenia opiera się na tajemnicy Eucharystii, będącej źródłem żywotności wspólnoty, oddaniu Niepokalanemu Sercu Maryi, do której siostry zwracają się jak do Matki, Królowej i Mistrzyni zgromadzenia, a także na czynnej miłości do Kościoła.
Główną cechą stylu życia jest ewangeliczna prostota w braterskiej miłości. Każda siostra cechuje się duchem dobroci i radości oraz misyjnej gorliwości na wzór św. Antoniego Marii Klareta. Idąc za przykładem i poleceniem Chrystusa: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszystkim narodom, każda siostra jest zobowiązana do szerzenia światła Bożej prawdy i Jego miłości w świecie. Siostry służą Bogu i Kościołowi wszelkimi możliwymi środkami, jednak za najbardziej odpowiednie i skuteczne uważają dzieła miłosierdzia wobec ducha, jak i ciała. W tej posłudze Misjonarki Klaretianki kierują swoją uwagę szczególnie na ubogich. W ubogim dziecku, w opuszczonym starcu, w chorym, cierpiącym i w każdym potrzebującym siostry dostrzegają Chrystusa Ubogiego.


Działalność:
Głównym polem apostolstwa sióstr jest praca misyjna obejmująca ewangelizację poprzez głoszenie Słowa Bożego oraz w pełnieniu uczynków miłosierdzia zwłaszcza wobec ubogich. Misjonarki Klaretianki pracują w placówkach misyjnych, katechizują, zajmują się duszpasterstwem młodzieży i rodzin, formacją liturgiczną. Opiekują się także dziećmi w przedszkolach, szkołach, domach dziecka, troszczą się o ludzi starszych, włączają się w pracę charytatywną.


Historia:
Misjonarki św. Antoniego M. Klareta mają swoje korzenie we włoskim zgromadzeniu Franciszkanek św. Antoniego – wówczas noszących nazwę Ubogich Córek św. Antoniego z Padwy - do którego należała m. Leonia Milito. W 1953 roku przybyła ona z Włoch do Brazylii wraz z grupą 18 współsióstr. Siostry osiedliły się w mieście Londrina na południu kraju, gdzie rozpoczęły szeroką działalność misyjną poprzez dzieła charytatywne oraz kształcenie dzieci ubogich i opuszczonych. Pracowały także z ludźmi starszymi, prowadziły katechezę, pomagały we wszystkich pracach parafialnych. 
Szybko zaczęły zgłaszać się brazylijskie dziewczęta pragnące zostać zakonnicami. Tymczasem przełożone zgromadzenia podjęły decyzję o likwidacji domów w Brazylii, zaprzestaniu działalności misyjnej i powrocie sióstr do Włoch. Nie mogąc przekonać przełożonych o potrzebie pozostania sióstr w Brazylii m. Leonia zwróciła się do bpa Geraldo Fernandesa, - klaretyna, który w tym czasie opiekował się zgromadzeniami zakonnymi z ramienia brazylijskiego episkopatu, prosząc o pomoc w kontynuowaniu ich misji. Po rozpatrzeniu sytuacji bp Fernandes udał się do Rzymu gdzie uzyskał zgodę Stolicy Apostolskiej na powstanie nowego zgromadzenia. M. Leonia i bp Fernandes stali się więc założycielami młodej wspólnoty.
Bp Fernandes zaczepił we wspólnocie duchowość św. Antoniego M. Klareta, natomiast m. Leonia misyjną gorliwość i umiłowanie ubogich. Tym samym siostry dołączyły do duchowej rodziny klaretianskiej. W szybkim czasie, bo już w 1967 roku, zgromadzenie zostało zatwierdzone na prawie papieskim.
W Polsce zgromadzenie obecne jest od 1995 roku, gdzie posiada dwa domy: w Aleksandrii koło Częstochowy oraz w Białym Kościele koło Krakowa.

 Strony www:

Filmy:
.
.
.

16 kwietnia 2012

Franciszkanki Mniejsze z Gurk

.
Trzeci Zakon Regularny z Gurk (TORG)
Małe Siostry św. Franciszka
Tertius Ordo Regularis Gurkensis
Szent Ferenc Kisnővérei
Little Sisters of Saint. Francis of Gurk
Piccole Sorelle di San Francesco di Gurk
Hermanitas de San Francisco de Gurk
Irmãzinhas de São Francisco de Gurk
Petites Sœurs de Saint François de Gurk
Kleinen Schwestern des hl. Franziskus von Gurk


Data i miejsce założenia:
1990 rok - Węgry

Założycielka:
m. Christophora Julianna Szőllősy SCSC

Liczby: brak danych
Franciszkanki Mniejsze z Gurk obecne są w krajach: Węgry.
Dom generalny: Węgry (Miskolc)


Habit aktualny:

Brązowy habit z białym kołnierzykiem przepasany brązowym skórzanym paskiem, na głowie niebieski welon z białą wypustką, na piersi drewniany krzyż TAU. W okresie letnim możliwy habit beżowy.

Duchowość:
Siostry żyją według III Reguły św. Franciszka z Asyżu. Ich powołaniem jest ewangelizacja, która ma swoje korzenie w dwóch podstawowych elementach duchowości wspólnoty. Są nimi: kontemplacja oraz życie w duchu braterstwa. Duch każdej siostry naznaczony jest pragnieniem służby bliźnim, których starają się włączać w budowanie Królestwa Bożego na ziemi. Życie modlitewne sióstr obejmuje m.in. Mszę Świętą, Liturgię Godzin, medytację, lekturę Pisma Świętego, adorację Najświętszego Sakramentu, różaniec, w Wielkim Poście Drogę Krzyżową. Raz w miesiącu przeżywają jeden dzień w milczeniu, poświęcając go na przebywanie sam na sam z Bogiem.



Działalność:
Franciszkanki Mniejsze z Gurk realizują swoją misję ewangelizacyjną włączając się w duszpasterstwo parafialne przede wszystkim wśród młodzieży. Siostry prowadzą grupy modlitewne, katechizują, przygotowują do przyjęcia sakramentów, roznoszą chorym Komunię Świętą, posługują jako zakrystianki, organistki, organizują rekolekcje, współpracują z miejscowym ruchem odnowy charyzmatycznej. Angażują się także w duszpasterstwo Romów, duszpasterstwo w więzieniu, służą chorym w szpitalu oraz hospicjum, organizują żywność i odzież dla ubogich.


Historia:
Początki zgromadzenia wiążą się z austriacką diecezją Gurk-Klagenfurt. W 1985 roku trzy węgierskie kobiety, w tajemnicy przed komunistycznymi władzami swojego kraju, rozpoczęły tam nowicjat w duchu Trzeciej Reguły św. Franciszka pod przewodnictwem m. Christophory Julianny Szőllősy, węgierskiej zakonnicy mieszkającej w Austrii i należącej do Sióstr Miłosierdzia Krzyża Świętego. Rodząca się wspólnota początkowo zamieszkała w klasztorze sióstr miłosierdzia w Feldkirchen. W 1990 roku wspólnota została zatwierdzona przez miejscowego ordynariusza, jednocześnie przenosząc się do Węgier i rozpoczynając samodzielne funkcjonowanie, co stało się możliwe wskutek przemian politycznych w kraju. Opiekę nad wspólnotą roztoczył biskup diecezji Eger. Po kilku przenosinach siostry ostatecznie ulokowały swój główny dom w Miskolcu. Sama matka Christophora pozostała w swoim zgromadzeniu. Obecnie wspólnota posiada trzy domy na Węgrzech i ma w Kościele status publicznego stowarzyszenia wiernych.

Strony www:
http://szfkisnoverei.communio.hu/

Zdjęcia pochodzą ze strony internetowej zgromadzenia.
.
.

.