29 września 2011

Brygidki

.
Zakon Najświętszego Zbawiciela Świętej Brygidy (O.SS.S)
Ordo Sanctissimi Salvatoris Sanctae Brigittae
Ordine del Santissimo Salvatore di Santa Brigida (Brigidine)
Order of The Most Holy Saviour of St. Birgitta (Brigittine Sisters, Bridgettine)
Orden del Santísimo Salvador de Santa Brígida (Brigidinas)
Ordem do Santíssimo Salvador de Santa Brígida (Brigidinas)
Ordre du Saint-Sauveur de Sainte Brigitte (Brigittines) 

Orden des Allerheiligsten Erlösers der hl. Birgitta (Birgittinnen)
Orde van de Allerheiligste Zaligmaker (Birgittinessen)

Data i miejsce założenia:
1911 rok - Włochy

Założycielka:
bł. Elżbieta Hesselblad














Liczba sióstr na świecie: 650 (w Polsce: 30)  * dane z 2008 roku
Brygidki obecne są w krajach: Polska, Włochy, Szwecja, Finlandia, Norwegia, Dania, Niemcy, Holandia, Estonia, Wielka Brytania, Szwajcaria, USA, Meksyk, Kuba, Izrael, Indie, Filipiny, Indonezja.
Dom generalny: Włochy (Rzym)

Habit aktualny:

Szary habit przepasany czarnym skórzanym paskiem, szary szkaplerz z białym kołnierzykiem, na głowie biały czepek i czarny welon z białą koroną w kształcie krzyża z pięcioma czerwonymi znakami – symbolem pięciu ran Chrystusa, przy boku różaniec.



Na Filipinach i w Indonezji welon bez korony lub prosty, czarny welon z białą wypustką.



Habit historyczny:





Duchowość:
Brygidki żyją według reguły św. Augustyna. Ich szczególnym powołaniem jest praca na rzecz przywrócenia jedności chrześcijan. Jest ona odpowiedzią na modlitwę Jezusa w wieczerniku: Ojcze spraw, aby byli jedno. Siostry ofiarują całkowicie swoje życie Bogu w intencjach: zjednoczenia podzielonych w wierze grup i narodów wierzących w Chrystusa; ewangelizacji ukierunkowanej na nawrócenie społeczeństw niewierzących lub zdechrystianizowanych; rozwoju kapłaństwa, które najlepiej może służyć dziełu zjednoczenia chrześcijan.
Duchowość zgromadzenia ma rys kontemplacyjny. Brygidki mają szczególne nabożeństwo do Słowa Wcielonego przejawiające się w codziennej adoracji Najświętszego Sakramentu, a także do Jezusa Ukrzyżowanego wyrażone w haśle zgromadzenia: Moją miłością jest Ukrzyżowany. Rytm każdego dnia wyznaczony jest modlitwą Liturgii Godzin.


Działalność:
Podstawową formą działalności apostolskiej zgromadzenia jest gościnność o charakterze ekumenicznym. W swoich centrach ekumenicznych siostry przyjmują zarówno osoby indywidualne jak i grupy. Angażują się we wszystkie działania Kościoła zmierzające do jedności chrześcijan.
Od samego początku istnienia zgromadzenia brygidki wrażliwe są również na potrzeby duchowe i materialne bliźnich w swoim otoczeniu. Prowadzą stołówki dla biednych, pensjonaty dla ludzi starszych, punkty charytatywne, pensjonaty dla studentek, sierocińce, przedszkola, a także domy rekolekcyjne.



Historia:
Maria Hesselblad urodziła się w Szwecji w rodzinie luterańskiej. W młodości wyemigrowała do Ameryki, gdzie pracowała w szpitalu jako pielęgniarka. Pod wpływem pacjentów katolików postanowiła przyjąć wiarę katolicką. W 1904 roku przyjechała do Rzymu z głębokim pragnieniem odnowienia i dostosowania do nowych warunków ówczesnych Włoch starego charyzmatu ściśle kontemplacyjnego Zakonu Najświętszego Zbawiciela założonego w 1346 roku również przez Szwedkę św. Brygidę.
Za zgodą papieża w 1906 roku ubrała habit brygidki i złożyła śluby zakonne przyjmując imię Elżbieta. Odwiedziła większość brygidzkich klasztorów zachęcając mniszki do odnowy charyzmatu. Nie znajdując jednak większej akceptacji ze strony zakonnic zrozumiała, że Bóg pragnie zupełnie nowej wspólnoty, żyjącej w duchu św. Brygidy. W 1911 roku do m. Elżbiety dołączyły pierwsze postulantki dając początek nowej gałęzi zakonu brygidek, która stała się wspólnotą o charakterze czynnym.
Sama będąc nawróconą na katolicyzm założycielka szczególnie pragnęła zjednoczenia wszystkich wierzących w Chrystusa. Ta idea stała się głównym celem nowego zgromadzenia. Matka Elżbieta nie pozostała obojętna również na ubóstwo bliźnich. Dom macierzysty zgromadzenia szybko stał się centrum pomocy dla najbiedniejszych.



Strony www:
Polska: www.brygidki.pl
Włochy: www.brigidine.org
Estonia: www.piritaklooster.ee
Szwecja: www.birgittasystrarna.se
Norwegia: http://birgitta.katolsk.no
Dania: www.sanktbirgittakloster.dk
Holandia: www.birgittinessen.nl
Niemcy: www.birgitten-kloster.de
Szwajcaria: www.birgitta.ch
Wielka Brytania: www.bridgettine.org 
USA: www.birgittines-us.com
Filipiny: www.oocities.org/tagaytay_britta 

Filmy:



Aktualizacja: 1.04.2016


28 września 2011

Misjonarki Maryi Bramy Niebios

.
Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Maryi „Ianua Coeli" (Bramy Niebios)
Congregación de Religiosas Misioneras de María „Ianua Coeli" (Puerta del Cielo)
Congregação das Irmãs Missionárias de Maria "Ianua Coeli" (Porta do Céu)
Congregazione delle Suore Missionarie di Maria "Ianua Coeli" (Porta del Cielo)
Congregation of Missionary Sisters of Mary "Ianua Coeli" (Gate of Heaven)
Congrégation des Soeurs Missionnaires de Marie "Ianua Coeli" (Porte du Ciel)
Kongregation der Missionsschwestern von Maria "Ianua Coeli" (Pforte des Himmels)

Data i miejsce założenia:
1940 rok - Hiszpania

Założycielka:
m. Maria del Pilar Arechavaleta Iturrioz













Liczba sióstr na świecie: 50
Misjonarki Maryi Bramy Niebios obecne są w krajach: Hiszpania, Peru.
Dom generalny: Hiszpania (Madryt)


Habit aktualny:

Czarny habit przepasany czarnym szerokim pasem wiązanym po lewej stronie, biały kołnierzyk, na głowie czarny welon z białą wypustką, na piersi zawieszony krzyż.



Habit historyczny:


--------------------------------------------------




Charyzmat:
Charyzmat zgromadzenia polega na współpracy z Bogiem w zbawieniu dusz. Siostry starają się pokazać, że Bóg jest zawsze miłosierny, miłuje nas w każdej sytuacji i zawsze daje nam nowe możliwości. Ducha zgromadzenia cechuje gotowość do służby potrzebującym oraz ofiarna miłość Boga i dusz w potrzebie.
Założycielka zaszczepiła w swoich duchowych córkach miłość do młodych ludzi, zwłaszcza tych najbardziej potrzebujących, moralnie i materialnie.
Zgromadzenie prowadzi głównie szkoły oraz internaty, starając się wychodzić naprzeciw przede wszystkim tym młodym ludziom, którzy potrzebują wsparcia moralnego, rodzinnego ciepła. Siostry dbają również o potrzeby duchowe swoich podopiecznych np. umożliwiając odbycie rekolekcji.
.
 .
Historia:
Matka Maria del Pilar Arechavaleta Iturrioz przez wiele lat była zakonnicą zgromadzenia Sióstr św. Aniołów Stróżów. Czując wezwanie Ducha Świętego założyła w Madrycie w 1940 roku zgromadzenie Misjonarek Maryi „Ianua Coeli" (czyli Maryi Bramy Niebios).
Charyzmat jest odpowiedzią na sytuację młodych kobiet znajdujących się w trudnej sytuacji moralnej i religijnej wywołanej zawieruchą wojny domowej w Hiszpanii. Często bezradne, bez środków do życia narażone były na wykorzystywanie przez innych ludzi. Matka Maria wychodziła na ulice w poszukiwaniu zagrożonej młodzieży z wszystkich warstw społecznych, bez różnicy na narodowość lub wyznanie, oferując dom, schronienie, możliwość edukacji, dając perspektywy na przyszłość bez utraty poczucia własnej wartości.
Obecnie Misjonarki Maryi Bramy Niebios są zgromadzeniem na prawie diecezjalnym.

Strony www:
Misioneras de María „Ianua Coeli"

Aktualizacja: 22.02.2016


27 września 2011

ss. "Lumen Dei"

.
Unia Lumen Dei (LD)
Unión Lumen Dei
Unione Lumen Dei
Union Lumen Dei


Data i miejsce założenia:
1968 rok - Peru

Założyciele:
o. Rodrigo Molina Rodriguez
m. Josefina Serrano Garcia




Liczby: brak danych
Siostry Unii Lumen Dei obecne są w krajach: Hiszpania, Meksyk, Peru, USA - brak dokładniejszych danych; są to przede wszystkim kraje Ameryki Łacińskiej.
Dom generalny: Hiszpania (Madryt)


Habit aktualny:

Biały habit ze szkaplerzem, na głowie biały czepek i welon, na piersi krzyż na czarnym sznurku, przy boku różaniec.


Duchowość:
Lumen Dei oznacza Światło Boga. Celem zgromadzenia jest bycie „Światłem Boga”, które oświeca świat, by doprowadzić człowieka do Boga. Swoim życiem pragnie niejako ukazać niewidzialnego Boga w tym, co widoczne. Zgromadzenie realizuje ten cel poprzez życie radykalizmem Ewangelii Jezusa Chrystusa w stylu wczesnego Kościoła w Jerozolimie.
Członkowie Unii pragną naśladować Trójcę Świętą jako wzór doskonałej miłości i wspólnoty. Szczególnie skupiają się na osobie Chrystusa. Jego naśladowanie osiąga swój szczyt w tajemnicy Krzyża, która została utrwalona w Ofierze Eucharystycznej, dlatego też duchowość wspólnoty ma wyraźny rys eucharystyczny.
Kolejną cechą duchowości Unii jest maryjność. Maryja jest doskonałą uczennicą Pana Jezusa, jest wzorem dla Kościoła w spotkaniu z Bogiem. Na pobożność członków Unii wpływ ma także przykład świętych żyjących w ciągu wieków: od patriarchy Abrahama, przez św. Józefa, św. Apostołów, św. Benedykta, św. Franciszka, św. Ignacego, aż po współczesnych jak św. Maksymilian Kolbe.
 Zgromadzenie kładzie nacisk na intensywne życie modlitewne m.in. codzienną Mszę Świętą, różaniec, kierownictwo duchowe, zgodnie ze słowami współzałożycielki: Jeśli żyjemy w wierze, jeśli mamy ducha nadprzyrodzonego, nic nie może nam zabrać głębokiego pokoju, wewnętrznej radości, radości z oddania się Bogu.


Działalność:
Żeńska gałąź Unii Lumen Dei ściśle współpracuje z gałęzią męską w podejmowanych pracach apostolskich. Są one realizowane na różnych polach: w edukacji w przedszkolach, szkołach różnych szczebli od podstawowych do wyższych, ucząc zawodu; w służbie chorym w szpitalach, przychodniach i ośrodkach zdrowia, w domach opieki dla ludzi starszych; dożywiając w prowadzonych przez Unię stołówkach; w opiece nad emigrantami, w pracy w parafiach, w ewangelizacji przy pomocy mediów (radia, prasy i telewizji). Ponadto Unia Lumen Dei czynnie angażuje się w obronę życia poczętego: poprzez pomoc kobietom w ciąży, uwrażliwianie młodzieży na wartość życia, propagowania nauczania Kościoła odnoszącego się do godności życia ludzkiego.

Historia:
Unia Lumen Dei powstała w 1968 roku w Cuzco w Peru z założonego rok wcześniej stowarzyszenia dla świeckich pragnących aktywniej zaangażować się w życie Kościoła. Jego założyciel, hiszpański jezuita o. Rodrigo Molina powołał je do istnienia pod wpływem papieskich encyklik: Populorum Progressio, Mater et Magistra, Pacem in Terris oraz dokumentów Soboru Watykańskiego II.
Unia zaczęła życie od małej kaplicy, warsztatów szkolnych dla młodzieży i stołówki. Od samego początku ojcu Rodgrigo towarzyszyła Josefina Serrano, która przez 30 lat gorliwie wspierała go w działalności; była ona też pierwszą przełożoną gałęzi żeńskiej wspólnoty. Unia Lumen Dei została zatwierdzona przez władze kościelne w 1985 roku jako prywatne stowarzyszenie wiernych.

Strony www:
www.lumendei.org
.
.
.

25 września 2011

Słudzy Chrystusa Zmartwychwstałego


Słudzy Chrystusa Zmartwychwstałego (SRC)
Servants of the Risen Christ
Servi di Cristo Risorto
Siervos de Cristo Resucitado
Servos de Cristo Ressuscitado
Serviteurs du Christ Ressuscité

Zgromadzenie składające się z księży i braci.

Data i miejsce założenia:
1998 rok - Filipiny

Założyciel:
o. Ronald Thomas "Archie" Arellano Cortez



Liczba zakonników na świecie: 39 (w tym 10 kapłanów, 23 braci i kleryków, 6 nowicjuszy)
Słudzy Chrystusa Zmartwychwstałego obecni są w krajach: Filipiny.
Klasztor zgromadzenia: Filipiny (Tarlac)


Habit aktualny:

Czarny lub biały habit przepasany czarnym paskiem, błękitny szkaplerz z kapturem, na piersi zawieszony krzyż, przy boku różaniec. Stroju dopełnia biały płaszcz.





Duchowość:
Centrum duchowości wspólnoty stanowi tajemnica chwalebnego Zmartwychwstania Chrystusa oraz miłość Krzyża będącego drogą Zbawienia. Benedyktyńskie motto: Ora et labora – módl się i pracuj oraz wskazania świętych: Augustyna, Benedykta i Dominika bracia realizują prowadząc kontemplacyjny styl życia w atmosferze klasztornej ciszy i samotności. Wzorując się na Maryi kontemplują w swoich sercach otrzymane od Boga łaski. Na życie patrzą przez pryzmat wieczności i Boga, który jest początkiem i końcem wszystkiego.
W relacjach ze współbraćmi mnisi starają wypełniać przykazanie wzajemnej miłości, będąc dla siebie braćmi, którego najdoskonalszy przykład odnajdują w osobie Jezusa Chrystusa, który przyszedł na ziemię by służyć, a nie aby Mu służono oraz w najbardziej pokornym akcie PanaJezusa: umycia nóg swoim uczniom. Wzajemne posługiwanie spełniane jest w radości, która wynika z przebywania z Bogiem. 



Działalność:
Wspólnota na początku swojego istnienia zorganizowała sierociniec dla opuszczonych dzieci, gdzie mogą się uczyć i otrzymać dobre wychowanie. Mnisi od 2005 roku opiekują się również jedynymi na Filipinach relikwiami Krzyża Świętego, co spowodowało, że klasztor stał się miejscem pielgrzymek. Bracia sprawują więc duchową opiekę nad pielgrzymami. 


Historia:
Założyciel zgromadzenia o. Ronald Thomas A. Cortez, zwany popularnie ks. Archie, był kapłanem diecezjalnym. Jednak zawsze pociągało go proste, ciche i zdyscyplinowane życie zakonne. W 1998 roku wraz kilkoma towarzyszami, którzy też chcieli służyć Panu założył w Tarlac na Filipinach wspólnotę monastyczną poświęconą modlitwie i pracy.
Dziś około 40 mnichów żyje w jednym klasztorze. Oprócz wspólnoty męskiej istnieją także trzy zgromadzenia gałęzi żeńskiej: Służebnice Chrystusa Zmartwychwstałego, Oblatki Chrystusa Zmartwychwstałego oraz Mniszki Kontemplacyjne Chrystusa Zmartwychwstałego. 

Strony www:
http://monasterio-de-tarlac.weebly.com

Aktualizacja: 19.02.2016